ស្ដេចនិងអ្នកនេសាទ(TAEGUK)

ភាគទី២៦

@រាជដំដាក់រាជបុត្រា ថេហ្យុង

ជីមីន គ្រារាងតូចមកដល់ដំណាក់ទ្រង់រួចដាក់គូទអង្គុយក្បែរ ថេហ្យុង ដែលកំពុងសម្រក់ទឹកភ្នែកដោយគ្មានសំលេងតែមុខរបស់ទ្រង់គឺស្លេកស្លាំង រួមជាមួយបបូរមាត់ញ័រតតាត់។

« ទ្រង់ និង សេនាម្នាក់នោះមានទំនាក់ទំនងអ្វីពីមុនមែនទេ ? » ជីមីន

ថេ គិតតែគ្រវីក្បាលរួចយកដៃខ្ទប់មុខខ្លួនឯងស្រែកយំដោយមិនហ៊ានបញ្ចេញសំលេង ធ្វើបែបនេះគឺពិតជាតឹងទ្រូងមែនទែន ..

ជីមីន ឃើញបែបនេះទ្រាំនិងមើលលែងបានក៏ចាប់ទាញរាងតូចមកផ្អឹបជាប់និងទ្រូងរបស់ទ្រង់លើកដៃអង្អែលពីលើសក់រលោងរបស់ទ្រង់

« ទ្រង់អាចស្រែកយំបាន .. ខ្ញុំនិងនៅកំដរទ្រង់ » ជីមីន និយាយបន្ដើរអង្អែលក្បាលអ្នកដែលខំទាញជាយអាវរបស់ទ្រង់ស្រែកយំយកគ្នាតែម្ដង ...

កន្លងផុតទៅជិតមួយម៉ោងរាងតូចក៏ផ្ទុំលក់បាត់នៅក្នុងដើមទ្រូងដ៏កក់ក្ដៅរបស់ ជីមីន ។
ជីមីន ទាញទ្រង់ថ្នមៗរួចទំលាក់ទ្រង់លើខ្នើយមុននិងអោនទៅវែកសក់ដែលបាំងមុខទ្រង់ទៅចំហៀងអស់ យកមេដៃរបស់ទ្រង់វាសទឹកភ្នែកទាំងប៉ុន្មានដែលដក់នៅលើផែនថ្ពាល់ម៉ត់រលោងរបស់ អ្នកដែលផ្ទុំលក់អោបខ្នើយជាប់។

« បងនិងសើុបអោយបានដឹងពីទំនាក់ទំនងរបស់ អូន និងសេនាម្នាក់នោះ » និយាយម្នាក់ឯងតិចៗដោយទាញភួយមកដណ្ដប់អោយរាងតូចរួចចាកចេញពីដំណាក់របស់ទ្រង់ ។

@រាជដំណាក់មហេសីទី២ ( មាតារបស់ព្រះនាងម្ចាស់ថេហៀ )

« ការងារតូចតាចបែបនិងក៏ធ្វើមិនបានដែល !? » មហេសី ចាប់ផ្ដើមក្ដាប់ដៃខ្ញាល់និងផែនការបរាជ័យរបស់ខ្លួនមុននេះជាខ្លាំង ។
« ចេញទៅ !! » មហេសី ច្រឡោតដេញដៃស្ដាំរបស់ទ្រង់ដែលមកប្រាប់ពីរឿងរ៉ាវមុននេះ ។

« ព្រះមាតា .. » ថេហៀ បើកទ្វាឡើងសំដៅមកព្រះមាតាខ្លួនតែម្ដង ។
« បុត្រី ? ថ្ងៃនេះអារម្មណ៏ល្អអ្វីនាំបុត្រមកដំណាក់មាតាបែបនេះ ? » មហេសី ចាប់ក្រសោបអោបបុត្ររបស់ខ្លួន ។
« ខ្ញុំម្ចាស់.. នឹកព្រះមាតា ហិហិ » ថេហៀ អោបមាតាខ្លួនសើចតិចៗ
« មើលទៅបុត្រអារម្មណ៏ល្អខ្លាំងម្ល៉េះមួយរយះនេះ ? »
« គឺ ដូចរាល់ដងទេព្រះមាតា .. »
២អ្នកបុត្រីនិងមាតាក៏នាំគ្នានិយាយពីរឿង១ចូលរឿងមួយព្រោះដំណាក់អ្នកទាំង២នៅឆ្ងាយពីគ្នា.. ឈានជាបានមកដល់ហើយក៏និយាយសួរនាំគ្នាអោយច្រើនទៅ ។ សម្រាប់ព្រះនាង ថេហៀ គឺ តែងគិតថាមាតារបស់ខ្លួនជានារីស្អាតស្រស់បំព្រងរឹងមាំនិងអត់ធ្មត់ខ្លាំងជាងមហេសីទាំងអស់ដែលស្ដេច គីម តែងប្រងើយកន្តើយមករហូត( លើកលែងតែ មហេសី អារ៉ា )មករហូត ដោយមិនបានដឹងឡើយថាការដែលឆ្កួតឡប់ចង់បានអំណាច មហេសីអាចធ្វើរឿងអាក្រក់ក្រោយខ្នងជាច្រើននោះ ។