جحيم الحب

الفصل الثانى عشر

الفصل الثانى عشر

بعد فترة خرج الدكتور من غرفة العنايه وجريت لى لى عليه ...لى لى : ايه يا دكتور ... ايه اللى حصل ... والدى جراله حاجه

الدكتور : اطمنى خير ده حاجه عادية متقلقيش هو كويس دلوقتى ... وممكن تدخلى تشوفيه بس بدون انفعال او كلام

لى لى : ماشي يا دكتور متشكرة قوى

لبست لى لى اللبس المعقم بتاع العناية ودخلت على والدها لقته مفتح عينيه والتفت بصلها اول ما دخلت

وقفت لى لى وخافت تتقدم ... راح مشاور لها فراحت ليه وقعدت على الارض بركابها جنب السرير ومسكت ايده  وباستها ... سامحنى يا بابا سامحنى يا حبيبي

انا مكنتش عاوزة ازعلك منى ...انا اسفه يا حبيبي

كامل طبطب على راس لى لى : وشاور لها تقرب منه

قامت لى لى وقربت ودنها من بقه وسمعته بيقول لها

كامل : انا موافق تأجري الشقة اللى تحت مننا علشان تاخدى راحتك انتى واولادك لما اخواتك واولادهم ييجوا .. انا فهمتك دلوقتى لما هديت

لى لى : نزلت على راسه باستها وعلى ايده ... ربنا يبارك فى عمرك يا بابا يا حبيبي ويخليك لينا

انا مش عارفه من غيرك كنت عملت ايه

جت الممرضه وطلبت منها تخرج بره ..

لى لى : انا واقفه على الباب بره يا حبيبي لو عاوز حاجه قول للمرضه وهى تبلغنى وباسته وراحت ماشيه

خرجت لى لى وهى بتحمد ربنا ان والدها فهم موقفها ولقى لها حل يرضي جميع الاطراف... خرجت لقت حمزة واقف مستنيها

لى لى : استاذ حمزة خير فيه حاجه ... رجعت ليه

حمزة : حبيت اطمن على عمى كامل عامل ايه

لى لى : والله انا مش عارفه اقولك ايه... بابا ربنا يستر عليه كل شويه الدكاترة يجرو عليه وبعدها يطلعوا يقولوا متخافيش عادى انه يحصله كده

حمزة : متقلقيش هيعدى منها ويرجع معاكى البيت وبكرة تقولى حمزة قال

لى لى : ان شاء الله... ربنا يبارك فيك ... روح انت بقه علشان الوقت اتاخر وانت عندك مدرسه وشغل الصبح

حمزة : طيب وانتى ...هتفضلى لوحدك مش هينفع

لى لى : متخافش عليا ... انا هستنى قدام الباب كل شويه اصعب عليهم يدخلونى اشوفه 5 دقايق واطلع تانى

حمزة : خلاص هستنى معاكى

لى لى : مينفعش يا استاذ حمزة بصفتك ايه .. الناس تقول عليا ايه