Chapter 3 : มาเฟียหลบหน้า

739 13 9
                                    

(คำเตือน: เรื่องนี้มีคำหยาบนะคะ)






เป็นเวลาสามวันแล้วที่มาเฟียไม่ได้กลับบ้าน เพราะถูกกักบริเวรอยู่ในบ้านมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลอย่างภาคิน รัตนวรวงค์ และหลังจากคืนนั้นที่โดนร่างสูงบดริมฝีปากจนสลบเพราะหายใจไม่ทันแล้วแรงก็หมดลงเอาดื้อๆ มาเฟียก็แทบจะไม่มองหน้าภาคินอีกเลย ไม่ใช่ว่ากลัวนะ คนอย่างเขาไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว!!!

แต่ไอ้จูบบ้าระห่ำนั่นเขาขอบายแล้วกัน แม่ง!! กะจะเอาให้ตายเลยจริงๆนะ ทำไมมาเฟียมันถึงได้เลือดเย็นกันแบบวะ?!!!

ฮื่อออออ อยากกลับบ้านโว๊ยยยย!!

มาเฟียคิดพลางเบะปากแล้วไถตัวนอนลงไปตามความยาวของโซฟาในห้องรับแขก หายมาแบบนี้ป่านนี้พ่อกับแม่เขาคงคิดไปต่างๆนานาแล้วแน่ๆว่าเขาใจแตกหนีออกจากบ้าน โอ๊ย ทำไมมันเครียดแบบนี้วะ?!!

“จะจับตัวกูไว้อีกนานแค่ไหนวะ? นี่กะจะเอากูเป็นเมียจริงดิ?”

เขาพึมพำคนเดียวก่อนจะขยี้ผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด จากนั้นก็ผุดลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้ายับยู่ยี่ ถ้าขืนยังอยู่นิ่งๆเฉยๆแบบนี้มีหวังเขาได้บ้าตายก่อนแน่ๆ คงต้องไปหาอะไรทำคลายเครียดแล้วล่ะ

คิดดังนั้นก็เดินออกจากห้องรับแขกแล้วตรงไปที่ห้องครัว แต่พอเข้ามาก็เห็นเหล่าแม่บ้านแม่ครัวกำลังวิ่งวุ่นทำกับข้าวด้วยความเร่งรีบ เกิดอะไรขึ้นวะ? ทำอย่างกับจะมีงานเลี้ยงงั้นแหละ ไม่ให้ตัวเองยืนสงสัยนานเลยเดินเข้าไปถามสาวใช้คนหนึ่ง

“ทำอะไรกันหรอครับ?”
“เอ่อ...ทำกับข้าวค่ะ พอดีมื้อเย็นนี้คุณภากรจะมาทานข้าวที่นี่น่ะค่ะ”

ภากร? ใช่ภากร รัตนวรวงค์ป่ะ? พี่ชายภาคินที่มีข่าวว่าไม่รับตำแหน่งที่ภาคินถืออยู่ตอนนี้อ่ะนะ เชี่ยยยย! จำได้ว่าเคยเห็นในทีวีอยู่หลายครั้ง นั่นว่าหล่อแล้วนะตัวจะหล่อขนาดไหนวะ?

“เอ่อ งั้นมีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ?”
“อย่าดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคุณภาคินรู้พวกเราจะโดนดุเอานะคะ”

[END] Kookv - Love Of MafiaWhere stories live. Discover now