Chapter 4 : มาเฟียคิดการหนี

668 15 10
                                    

(คำเตือน: เรื่องนี้มีคำหยาบนะคะ)







วันนี้เป็นวันที่ภาคินต้องลงใต้ไปจัดการเรื่องงานที่รีสอร์ทPKในสาขาของเกาะหลีเป๊ะจังหวัดสตูล ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยให้มาเฟียอยู่ที่บ้านคนเดียวแน่ๆ เพราะมั่นใจได้เลยว่าถ้าเขาไปโดยการทิ้งมาเฟียไว้ที่นี่ ขายังไม่ทันได้ก้าวขึ้นเครื่องลูกน้องเขาต้องโทรไปรายงานวีรกรรมอะไรบางอย่างแน่ๆ

เพราะฉะนั้นให้อยู่ใกล้ตัวนี่แหละดีที่สุดแล้ว
วันก่อนก็ตั้งท่าจะกินหัวไอ้กราฟกับไอ้อินอยู่ ดีนะที่เขาเข้ากลับบ้านมาทันไม่งั้นสองคนนั้นคงมีชะตาไม่ต่างจากไอ้ดินแน่ๆ เจ้าคิดเจ้าแค้นไม่สมกับใบหน้าน่ารักนั่นเลย

“จะพาผมไปด้วยทำไมเนี่ย!”

เจ้าตัวชักสีหน้าไม่พอใจหลังจากถูกลากขึ้นรถพามายังสนามบิน ภาคินหันมองร่างบางข้างๆด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ ก่อนจะก้มกดมือถือเช็คงานในมือต่อ มาเฟียหายใจฟิดฟัดกอดอกแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างท่าทางราวกับเด็กเอาแต่ใจ

พอไม่ได้รับคำตอบกลับมาก็หันขวับไปมองร่างสูงตาขวางอีกครั้ง โอ๊ยยยยย เมื่อไหร่กูจะหลุดจากวังวนปลาหมึกนี่สักทีวะ สะบัดเท่าไหร่ก็สะบัดไม่ออกเนี่ย แล้วนี่จะพากูไปไหนอีก กูจะกลับบ้านนนนนน!!!

“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย”
“เสือก!”
“จะเอาใช่มั้ย?”

มาเฟียรีบยกมือปิดปากตัวเองทันทีเมื่อภาคินขยับตัวเข้ามาหา เอะอะๆก็จะจูบเห็นปากกูเป็นลูกอมหรือไง? โว๊ะ!!! ร่างสูงชี้หน้าเป็นเชิงเตือนว่าอย่าให้ได้ยินอีกนะ ก่อนจะหันกลับไปเช็คงานต่อ มาเฟียก็ทำหน้าจะร้องไห้แล้วนั่งเงียบไปจนถึงสนามบิน

ใช้เวลาเดินทางจากกรุงเทพฯไปสนามบินหาดใหญ่ราวๆสองชั่วโมงจากนั้นก็นั่งรถข้ามจังหวัดไปอีกสองชั่วโมง ซึ่งทันทีที่มาถึงท่าเรือมาเฟียก็แทบจะหมดแรงเมื่อเห็นเรือสปีดโบ๊ชจอดอยู่ตรงหน้า

[END] Kookv - Love Of MafiaМесто, где живут истории. Откройте их для себя