[END] Kookv - Love Of Mafia

Chapter 7 : มาเฟียปากแข็ง

(คำเตือน: เรื่องนี้มีคำหยาบนะคะ)

เปลือกตาบางค่อยๆลืมตาขึ้นในช่วงบ่ายของวันต่อมา หลับตาแล้วถอนหายใจอีกรอบเพื่อปรับสายตาให้มันชัดก่อนจะลืมขึ้นอีกครั้ง นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเหม่อลอยมองเพดานห้องนิ่ง ในขณะที่สมองกำลังประมวลผลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

พอทุกอย่างตีรวนประกอบเข้าด้วยกันแล้ว มาเฟียก็กัดริมฝีปากแต่ก็ต้องนิ่วหน้าซูดปากเพราะดันไปโดนแผลเก่าที่ถูกกระทำโดยคนๆนั้น นึกแล้วนัยน์ตาก็ปรากฏแววเข้มขึ้นด้วยความโกรธ มันทำแบบนี้กับเขาได้ยังไง?!

แค่เขาหนีออกจากบ้านแค่นี้มันต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือ? แม่งมันเกินไปป่าววะ?

“ซี๊ดดดด โอ๊ย! เจ็บ!”

ทันทีที่ขยับร่างความระบมทั่วร่างกายก็เข้าจู่โจมทันที จนต้องทิ้งตัวลงไปนอนแน่นิ่งเหมือนเดิม ใบหน้าก็นิ่วด้วยความเจ็บกวาดตามองรอบห้องก็ไม่พบใครสักคน

“โอ๊ย ไอ้เชี่ย! ทำกูแล้วไม่รับผิดชอบหรอวะ? กูไม่ใช่นางบำเรอมึงนะเว้ย!!!!”

มาเฟียหมดความอดทนจนตะโกนลั่นห้อง แม้เสียงจะแหบนิดหน่อยแต่มันก็ดังพอให้คนที่อยู่ในห้องทำงานอีกด้านเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร ภาคินผุดลุกขึ้นเดินออกไปทันทีเมื่อเดินผ่านประตูห้องทำงานมาก็เห็นคนป่วยนอนหน้ายุ่งอยู่บนเตียง

ไม่วายมองเขาตาขวางในแววตาก็ปรากฏแววโกรธเคืองและเกลียดชังเต็มที่ แต่ไม่รู้ทำไมภาคินกลับคิดว่านั่นไม่ใช่การเกลียดจริง แต่อีกคนทำมันเพราะกลบเกลื่อนและโกรธเรื่องเมื่อคืนมากกว่า

“โวยวายอะไร?”
“ก็มึง...”

ปากเผลอหลุดคำไม่สุภาพแค่คำเดียวก็เห็นตาคมฉายแววเข้มขึ้นอีกแล้ว แล้วภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ฉายชัดขึ้นมาอีกครั้ง มาเฟียที่ประสบพบเจอก็ไม่กล้าจะพูดแบบนั้นอีก อย่างน้อยก็ขอให้ตัวเองปลอดภัยไว้ก่อน