[END] Kookv - Love Of Mafia

Chapter 13 : ช่วงเวลาแห่งการหนี

ปัง!

ทันทีที่พวกมันเห็นพวกเขาพวกมันก็กระหน่ำยิงทันที เสียงปืนดังลั่นป่าภาคินก็โอบมาเฟียเข้ามาในอ้อมแขนใช้มือดันหัวให้หลบวิธีกระสุน ร่างสูงสบถคำหยาบออกมาด้วยความหงุดหงิด

พวกมันมากันเยอะเกินไปถ้าเขายิงสวนกลับตอนนี้คงไม่วายเปลืองกระสุนแน่ๆ มาเฟียเองก็ให้ความร่วมมืออย่างดีไม่ดื้อดึงอย่างที่เขาคิดไว้แต่แรก ก็ถือว่าเป็นเด็กที่มีเหตุผลอยู่ไม่น้อย และรู้ว่าสถานการณ์ตอนไหนควรหรือไม่ควร

“จะตายห่ากันไหมเนี่ย! แห่ก! พวกมันมาเยอะมากเลยนะ เอาไงดีวะคุณ!”
“หลบตรงนี้ก่อน”

ภาคินดันมาเฟียให้เข้าไปหลบหลังโขดหินก้อนใหญ่ที่พอจะให้เป็นที่กำบังกระสุนจากพวกมันได้ พวกมันยังคงโหวกแหวกโวยวายลั่นป่า หากสัตว์ป่าออกหากินอยู่แถวนี้คงได้วิ่งหนีเพราะเสียงพวกมันกันระนาวแน่ๆ

ร่างสูงกระชับปืนในมือแน่นมืออีกข้างก็จับมือมาเฟียไว้ คนเด็กกว่าเงยหน้ามองเสี้ยวใบหน้าคมผ่านความมืดจู่ๆในใจก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา แม้เหตุการณ์จะดูน่ากลัวแต่มาเฟียก็รู้สึกว่าแค่ยืนอยู่ข้างๆคนนี้ตอนนี้ก็ปลอดภัยแล้ว ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันวะ?

ปัง! ปัง!

“พวกโง่ ยิงสะเปะสะปะ! มีปืนแล้วทำใหญ่นะพวกมึงน่ะ!”

ก็นั่นแหละด้วยความปากไวมันเลยห้ามใจไม่ได้ ภาคินหันมามองแล้วกล่าวเสียงดุ

“เงียบไว้! อย่าส่งเสียง”

เกิดส่งเสียงให้พวกมันรู้ เดี๋ยวก็แห่กันมาทางนี้ทั้งโขยงหรอก และไม่น่าเชื่อว่าพวกมันจะคลาดกับพวกเขาจนได้แต่ก็ยังวางใจไม่ได้อยู่ดี ต้องขอบคุณที่ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ทำให้การค้นหาพวกเขาในป่าของมันเป็นไปอย่างยากลำบาก ตอนนี้พวกมันพากันวิ่งไปอีกทางแล้ว

“พวกมันไปกันหมดแล้วอ่ะ เอาไงต่อดี?”
“ลองเช็คมือถือดูว่าตรงนี้มีสัญญาณไหม?”