Chapter 16 : มาตามคำท้า

431 10 9
                                    







หลังจากทานข้าวกันเสร็จทั้งสามก็พากันมานั่งที่ห้องนั่งเล่น มาเฟียก็จ้องภาคินตาเขม็งเพื่อรอคำตอบ บอกเลยวันนี้ถ้าเขาไม่ได้คำตอบจากภาคิน อย่าหวังว่าเขาจะยอมอยู่เฉย เรื่องอะไรจะปล่อยให้ไอ้พวกที่ตามล่ามันอยู่ดีมีสุข แม้ลูกน้องมันจะตายห่ากันไปหมดแล้ว แต่ตัวบงการมันยังอยู่ไง

"สรุปคนที่บงการเรื่องนั้นเป็นใครวะ?"

รามเองก็อยากรู้เหมือนกัน แม้จะเป็นเพื่อนสนิทภาคินแต่บางครั้งก็ไม่ได้รู้เรื่องทุกอย่าง เขาเองก็มีงานของเขาที่ต้องทำ อาจจะมีห่างหายกับเพื่อนคนนี้ไปบ้าง
ภาคินถอนหายใจมองเพื่อนตัวเองและเจ้าเด็กหัวดื้อสลับกันไปมา

"คณากร เสรีจันทร์โชติกุล"
"ห๊ะ? ท่านนายกนี่นะ?!"

มาเฟียตะโกนออกมาตาแทบถลน เพราะไม่คิดว่าคนที่บงการเรื่องที่ภาคินกับเขาโดนล่าจะเป็นนายกของประเทศนี้ เชี่ย! นี่มันวงการบ้าบออะไรวะ? นายกสั่งฆ่าคนแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?

"กูว่าละ! หึ ไม่ต้องตกใจไปหรอกมาเฟีย วงการนี้ก็เป็นแบบนี้แหละ"

รามว่าอย่างไม่ค่อยจะตกใจเท่าไหร่ แม้ตอนแรกจะแปลกใจไม่น้อย แต่ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง เขาเองก็ค่อนข้างรู้จักคณากรอยู่บ้างจากพ่อตัวเอง

"เข้าใจเว้ย! แต่นายกนี่นะที่สั่งคนมาฆ่าคุณ?"

เพื่อความแน่ใจอีกครั้งมาเฟียจึงหันไปถามย้ำภาคินอีกรอบ ร่างสูงมองเขานิ่งๆก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบ มาเฟียถอนหายใจออกอย่างไม่อยากเชื่อหู แต่ถึงอย่างนั้นผิดก็ว่าไปตามผิด

"เป็นนายกห่าอะไรมีสิทธิสั่งฆ่าคนได้ด้วยเหรอวะ? ต้องการจะเป็นใหญ่สินะ อำนาจที่มีในมือยังไม่พออีกเหรอวะ? แม่ง! โครตไม่เข้าใจคนพวกนี้เลย...คุณก็ด้วย!"

มาเฟียเปิดปากว่าอย่างอารมณ์เสีย ไม่วายยังหันมารวมภาคินด้วย ร่างสูงเลิกคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ส่วนรามวันนี้ไม่รู้ว่าตัวเองอึ้งไปกี่รอบแล้วเพราะมาเฟีย ฝีปากนี่ไม่ธรรมดาอย่างที่ได้ยินมาจริงๆว่ะ

[END] Kookv - Love Of MafiaWhere stories live. Discover now