The Probinsiyana (COMPLETED)

Kabanata 44

"What's with you and Monique then?" Takang tanong ko sakaniya.

"I just ask her some of tips about girls." Bakit hindi ganon ang nakita ko?

"But I heard you called her baby at the coffee shop." Nagkamot siya ng batok saka ako tiningnan ng mariin sa mata.

"About that, it's her idea for you to get jealous na wala namang nangyari. That's why, I told her to stop" Kaya pala balik pangungulit na naman siya sa akin. Nagtanong pala kay Monique.

"She likes you, do you know that?" Natawa siya sa akin at may pahawak pa sa tiyan niya. May mali ba sa sinabi ko?

"She's right, you got it wrong. You jealous?" Natatawa pa rin niyang sabi kaya inirapan koi to kaya tumigil.

"Don't think too much. Monique is my cousin, she's clingy right? She's always like that." Pinsan? Ano? What the hell?

"Yes, she's my cousin. You find it weird?" tumango ako sakaniya. Hindi makapaniwalang pinsan niya si Monique all of people? Halos lahat ng students sa school alam nilang sila na.

"She's an illegitimate child. She's using her mom's surname in all her documents here." Kaya pala, wala alam ang halos nasa school.

"Pero bakit kung umakto siya, gusto ka niya?" Natawa siya lalo sa sinabi ko kaya inarapan ko ulit ito.

"Aminin mo na kasi ghorl, selos ka. Were doing that para hindi makahalata ang ibang students? You know this school wala ka maitatago." Sulpot naman ni Monique sa harapan namin ni Walter naka cross arms.

"Hindi no!" Irap ko sakaniya na ginantihan naman niya. Pumagitna sa amin si Walter, tiningnan niya ako diretso sa aking mga mata.

"Mag-uusap pa tayo remember? Monique let Brent drive you home." Kaya ba halos magkasabay sila umuwi dahil nga mag pinsan sila? Bobo mo Zyrille!

"I can handle myself cous" Sinamaan siya ng tingin ni Walter kaya naman tumango siya at tinawagan si Brent at sinabing sa parking lot nalang siya nito hihintayin.

"Bakit hundi maaaring umuwi mag-isa si Monique?" He sigh and held my hand.

"Just like your father when he lost you, marami kaaway ang pamilya namin. Were just wanna make sure she'll be home in time." Kung ganon pala parehas lang kami ng mundong ginagalawan.

"Enough of those let's talk about us. Can I cou-rt you?" Seriously? Si Walter nag stutter? Hindi makapaniwalang tanong ko sa sarili.

"Give me time to think." Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa sa narinig. Kalaunan tumango rin saka hinawakan ang pisngi ko.

"I'll just wait then..." Then he kissed me in my forehead. As I closed my eyes I saw how he save my debut that day. Kung wala siya noon baka napahiya na ako sa ginawa ni Thunder nang mga oras na iyon.

"Hey, Hey, Hey that's enough! Kanina pa kayo nakakakuha ng atensiyon. Hindi niyo man lang napansin?" Agaw pansin na sabi ni Gil sa amin, pinaghiwalay niya kami.

"Uuwi na tayo and you, stay away from my sister." What? Ano nangyari rito? Bigla ring sumulpot si Claine sa tabi ko at masama ang tingin kay Walter.

"What the hell is this Claine, Gil?" Hindi nila ako sinagot, hinila ako ni Gil papuntang sasakyan.

"What the hell is your problem?!" Sigaw ko nang makarating kaming parking lot.

"Hindi ka pa rin ba natututo ha? That's Walter Talavera! After he gets what he wants he'll leave you eventually!" Nanlambot ako sa narinig ko mula sakaniya. Just like what happened with me and Thunder?

Inalalayan niya akong makapasok sa loob ng kotse saka tiningnan ng mariin. "I'm concern to you my twin sister. I know this is hard for you but I'm really telling you the truth." Hindi ako makapagsalita sa sinabi niya dahil hindi makuha-kuhang mag function iyon sa utak ko.

"Let me test Walter first okay?" Tiningnan ko siya saka tumango bago niyakap.

"Thank you Gil..." Pinunasan niya ang luhang dumaloy sa aking pisngi. At tumango "I don't want to see you crying because of an asshole again. Trust me with this okay?" Tumango ako ng mabilis sakaniya.

Lumipas ang gabi akala ko tatawag siya pero nagkamali ako, naghintay ako sa wala. Walang pasok kinabukasan kaya naman minabuti nila mommy at daddy na dumalaw kami sa probinsiya kahit mga fryday night to Sunday night lang raw para makamusta ko sila itay at nanay.

"Pwedi bang huwag ka muna mag cellphone? Iwanan mo muna yung kung ano man ang nasa maynila. Nasa harapan ka naming pero, parang ang layo-layo mo, hindi ka namin maka-usap ng maayos." Sambit ni Bubay, ang sama ng tingin nila sa akin.

"Pasensiya na. Anyways punta nalang tayo sa inyo? Ihaw ulit?" Sa tatlong araw ko rito puro iyon nag ginagawa namin kasama si Darwin, Arnie, Layla saka si Birdie.

Nag-ihaw kami ng tumunog bigla ang aking cellphone kaya naman kinuha ko ito. It was Thunder. Hindi pa ako nagpapalit ng sim card at lalong hindi ko ugali ang magbura ng contacts.

I heard you're in the province can we talk?

Hindi pa ba sapat ang pag-uusap namin noon? Magrereply sana akong ayoko ng may sumigaw na, narito siya kasama si Third, Ate Milan and Nolan.

And their parents...Tiningnan ko ang buong pwesto nila bubay now I know kung bakit hanggang ngayon wala silang mga costumer it's because of them. I walk towards them and smiled like before.

"Were here to apologized Zyrille." Panimula ni Tita Jena. Lumapit naman sa akin si Nolan kaya ngumiti ako ng tipid sakaniya.

"Are you still mad?" Pumiling ako dahil iyon ang totoo. Hindi ko kayang magalit ng matagal, hindi kaya ng konsensiya ko.

"Of course not. Who told you that?" Tiningnan niya si Thunder at nag-iwas naman siya ng tingin sakaniya.

"Can we talk?" Tumango ako sakanila saka sila pina-upo kasama pala nila sila mommy at daddy maging sila itay at nanay.

"Zy, kami na rito sige na. Kailangan niyo mag-usap usap para mawala ang sugat." Nag-aalilangan man sakanila tumango ako at naupo sa tabi ni Ate Candle.

"First we set this dinner to apologize with you Zyrille. You don't deserve of what Thunder did to you. I'm really, really sorry." Naiyak na sambit ni tita jena.