DISPLACEMENT

CHARACTERS

"BELLE, kailan ka ba magbabayad ng renta nito apartment mo? Aba dalawang buwan na ni singkong duling wala kang maibigay." Pagbubunganga ni Aling Berta sa palabas ng pinto ko ng napakaaga. Siguradong pati mga kapitbahay ko ay nasa labas na rin at nakikiusyoso na.

Mabilis kong kinuha ang backpack sa may upuan at lumabas ng bahay. Napatahimik si Aling Berta ng makita ako. Tignan mo 'tong matandang 'to. Kanina salita ng salita, ngayong nasa harap niya ako biglang natahimik.

"Eto na po yung renta ko for 2 months at advance payment ko for another month. Pasensya na po kung natagalan." Sabi ko sabay abot sa kanya. " Pakibilang nalang po para siguradong walang kulang."

"Ay! Heheheh! Kahit wag ko ng bilangin Belle. Alam ko naman tama 'to. Maraming salamat, ha? Papasok ka na ba sa trabaho mo? Osha! Ingat ka." Anito ng may matamis na ngitu sa mga labi habang hawak ang binayad kong pera. Hay nako! Si Aling Berta talaga .

At the end of the street ay may paradahan ng mga pedicab. Nandoon na rin yung sasakyan ni Daddy na maghahatid sa akin papunta sa pinagtatrabahuhan ko. Matagal na akong nagsarili. Hindi dahil hindi ko na kayang pakisamahan ang pamilya ng Daddy kundi dahil nasa tamang edad na rin ako. Di man kasing rangya sa piling nila atleast masasabi kong kaya ko ng buhayin ang sarili ko at maging independent.

"Anak, kamusta na? Namiss kita." Pagkapasok ko palabg sa loob ay ang nakangiting mukha na ng ama ko ang nabungaran ko. Tumanda man ang kanyang itsura kesa nung mga nakaraang taon ay masasabi ko pa ring may taglay pa rin itong kakisigan.

"Ayos lang naman po ako Dad. Namiss din kita sobra." I answered and kiss his cheek.

"Bumalik kana sa bahay. Wag kang mag-alala at kakausapin ko ang Tita Aira mo. Kami nalang dalawa doon and our maids. I am not used with silence I somewhat miss you and your sisters I hope you could visit me there, anak." Nanatili lang akong tahimik at piniling hindi sumagot. Ayokong sabihin ang mga nasa isip ko dahil mas lalo lang masasaktan si Daddy.

"Ang mama mo pala kamusta?" Pagkalipas ng ilang minutong katahimikan ay muling nagsalita si Daddy. I don't know if it enlighten the atmosphere or mas lalo lang naging awkward.

After so many years nakilala ko na rin ang mama ko. The person who left me since I was a baby ay bumalik sa buhay ko. I am happy yet I can feel it fully.

"Ayos naman po. Sa susunod na linggo bibisitahin ko siya sa probinsya." Pag-ionform ko.

"That's good. Ikamusta mo nalang ako sa kanya, anak. Gusto ko rin siyang makita. I miss her--"

"Dad!" I shouted. Nagimbal ako sa pinagsasabi ng Daddy ko.

"What? Ang OA mo naman anak. Bawal bang mamiss ang taong nagbigay sa akin ng napakagandang regalo." And winked at me.

Napailing nalang ako. Minsan di ko masakyan ang trip ng ama ko. Feeling bagets. Despite of the complications happen in our life my father never stop being an optimistic person. He's my sunshine since I was young. Kahit madami siyang pagkakamali sa buhay never niyang tinakasan, isa na ako sa mga ebidensya doon.

"Ambilis naman. Andito na agad tayo. Gusto pa kitang makasama anak, e." As he stopped the car infront of the building where I work.

"Marami pa namang susunod, Dad. Ingat ka po sa pagdadrive. I love you." As I get off to his car.

"I love you too, baby." And bid me goodbye.

Mabilis akong naglakad patungo sa entrance ng building habang sinusuot ang ID ko then greeted the guard a good morning.

"Good morning ma'am!" Bati ng mga students na nakakasalubong ko. I smiled at them at binati sila pabalik. I am a teacher for almost a year in an Academy in Pampanga. I choose this path to help and inspire the younger generation. But honestly speaking, I choose this because I want to set an example that even though the world sees you differently you can live a life you dreamt.

"WHAT the hell is your problem, Dude?" He seem shock as I punch him straight to his fucking face.

"Woah! Knight, common chill!" Awat ng isa sa mga kaibigan ko.

"Could you stay out of my way, will you?" I said angrily as I try to punch him once more.

"You are the one whose blocking my way!" He answer that make my blood boiled into hundred degree. I must say I am the wrong one here but he should never talk back at me like that.  Doesn't he know me?

I am done being the wrong one. I am done being miserable. I want to be happy and the only way to be genuinely happy is to make her come back to my life.