DISPLACEMENT

On the Way

I USED to enjoy things and take it lightly. I love fun so much that my parents wish me to be a serious one. For me being average in everything is better so I can try all things. If I am satisfied enough I will hop into something that catches my attention then leave the other one.

"Malapit na ang birthday ni Timothy." Belle informed me.

Pero iba na ngayon, seeing Belle and my son inspires me to do my best and take risks with things. I want to give them the best things in the world and I can only do that if I'll face my fears.

"I know I am planning to throw a big party for him. Makabawi man lang ako sa kanya." She looked at me then laughed out loud.

"Makapagsalita ka naman parang andami mong naskip na birthday ni Tim-tim." I stand up and walking until I reached her place. "Baby, his first birthday, his first walk, first smile, first word and all his first time in life  are all important to me and I skipped it so I want to make sure na this time masasaksihan ko yoon."

Napansin ko naman ang pag-iiba ng mood nito. Nagiguilty siya whenever napag-uusapan namin ang ganitong bagay. She is sorry for not telling me na may anak kami pero lagi ko namang sinasabing naiintindihan ko bakit naging ganoon ang desisyon niya. I hugged her and touch her hair.

"Belle, stop feeling guilty or sorry. I am grateful to you for all the sacrifices and decisions you did. Pinalaki mo ang anak natin ng wala ako. Pinatawad mo ako kahit sinira ko ang pamilya niyo. Tinaggap mo ako ulit kahit na sinaktan kita ng sobra. You are a wonderful person. I promise not to break it this time. I will fight for us." I kissed her temple and hug her tight na siyang sinagot naman nito ng yakap.

Ang saya lang dahil hindi na naghohold back si Belle. Bumalik na yung trust niya. Nararamdaman ko na rin na wala na yung wall na binuild niya para sa akin. Pinapasok niya na ulit ako sa buhay niya.

"Group hug!" Naramdaman ko ang maliliit na kamay ni Timothy sa mga binti ko. Humiwalay naman ng yakap sa akin si Belle kaya nagkaroon ng pagkakataon ang anak namin na sumiksik sa gitna naming dalawa.

Nang makapwesto na ito ng tuluyan between us ay nagyakapan na ulit kami na siya naman kinasigaw ng bata. "Tight! Wahhh!" He squealed. Pareho naman kaming napatawa sa pagrereklamo nito. Yumukod ako at tinignan ang anak namin ni Belle sa mata.

Noong una ko siyang nakita sa bisig ng kanyang ina ay pinigilan kong umiyak pero ngayon ay hindi ko na mapigilan pa.

Sa tuwing makikita ko ang mga ngiti sa labi nila ng Mymy niya at talaga namang para akong nasa langit. I am willing to give my all just to have those smiles every single day.

"Dydy, why are you crying po?" Tim-tim wiped the tears streaming down my face. "Mymy, my Dydy's crying po. Let's bring him to hospital po."

Belle smiled at us. Umupo ito sa tiled floor. "Baby, Dydy's not crying he is just happy."

Our son shook his head." No po, he's crying. He's heart is ouchy po." Pagpupumilit nito.

Hinaplos ko ang mukha ng anak ko. "Mymy is right. Dydy's just happy that why my tears kept falling from my eyes."

"Really? But why po? I only cry when I feel sad po, e." I hugged my son. We look so much alike and it makes me so happy.

"These tears are called 'tears of joy'." Sabi ko. Kumunot ang noo nito. "But Dydy you're not Joy! Your Dydy po. Joy is a girl, your a boy like me."

Napahalakhak naman kaming dalawa ni Belle ng malakas. Our son is like a ray sunshine who gives us so much happiness. He's innocence and purity is one of the most beautiful trait he got from her mother.

"Oh sorry. I cried because you make Dydy happy. You and Mymy are the most precious gift God has given to me." Belle looked at me with sparkling eyes. She's also in a verge of crying. We hugged each other for few minutes at nagkulitan sa kwarto.

"I WANT to see real ducks." Ang malakas na boses ni Tim-tim ang maririndan sa buong kusina ng umagang iyon. My mom is already home. After days of being away from us ay sa wakas at nakauwi na siya. My son missed her so much kaya naman kagabi ay magkatabi silang natulog dalawa ng Nana niya.

"And dogs too. And rabbit." Dagdag nito. My son's new favorite cartoon show is Looney Tunes.

His Dad bought him his own phone para daw hindi na ito manghiram sa aming dalawa. At first, hindi ako pumayag but Knight promised me na we set boundaries para sa bata. I don't want him to be drowned sa gadgets tulad ng ibang bata.

At dahil dakilang ama si Knight.
"Okay. Pupunta tayong farm this Saturday."

"RELLY! YEY! THANK YOU DYDY!" Masayang sigaw nito sa hapagkainan dahil sa sinabi ng ama. Knight leaned forward to kiss our very hapoy son.

"Your eating Tim-tim." Pagbabala ko dito ng makita kong nagsimula na naman itong magplano kasama ang ama.

Ayaw ko man aminin pero sa aming dalawa ni Knight ito ang agad lumalambot sa anak namin. If Timothy wants something hindi sa akin ang takbo niya kundi sa ama. He is a certified spoiler. He spoiles our son to the point na magmumukha akong kontrabida sa kanilang dalawa.

He always tells me na gusto niyang iparanas sa anak ko ang mga bagay na para dito. He's rich. Kayang-kaya niya daw ibigay ang kailangan namin pati na rin mga gusto namin ng anak niya butI want our son to value things. Na hindi lahat makukuha niya sa isang pitik lang ng mga kamay niya. I want him to learn how to work hard.

SATURDAY came. We are all ready at hinihintay nalang namin si Knight.
Simula ng dumating si Mama mula sa Nueva Ecija ay doon na ulit natulog sa mansion nila si Knight. Napag-usapan na namin yoon na pagbumalik na ang ina ko dito ay hindi siya pwedeng matulog sa apartment ko. Hindi naman dahil sa iisipin ng ina ko kundi dahil gusto kong malaman niya na hindi lang ako ang dapat niyang galangin kundi ang ina ko. He needs my mother's approval at sa tingin ko naman ay aprobado siya ni Mama medyo tagilid nga lang sa ama ko dahil hindi ko pa siya nababanggit dito at hindi pa kami nagkikita dahil out of the country sila ng mga kapatid ko at asawa niya.

"Mymy, Dydy's here." Dinala ko naman ang bag ko at isinuot kay Timothy ang bagpack niya.

Sabay-sabay na kaming lumabas ng bahay. Sinigurado ko munang maayos naming iiwan ang bahay bago ko nilock ang pinto. May iilang bumati sa amin at tinanong ang anak ko kung saan kami pupunta. Magiliw naman nitong sinabi na pupunta kami sa isang farm para makakita ng bunnies.

On the way to the farm ay nagdrive thru kami sa favorite na fastfood chain ng mag-ama.

"Are you excited to see the bunnies?" I asked while my son is drinking his milk from the bottle. Milk is life! Hahaha.

Inalis niya ito sa bibig niya and nodded. "Yes! I am super excited Mymy!"

I looked at him mula sa rear mirror ng car. He's in the back seated with his grandmother.

"Don'y worry we are almost there, buddy." Knight said and my son squealed once again hindi matago ang sobrang excitement to see his newest favorite characters.