DISPLACEMENT

White Horse

SA wakas makakauwi na rin. I looked at my wristwatch and it's already 5 o'clock in the afternoon. I can see students and teachers walking fast because the rain might fall any moment now. I sighed at hinalungkat ang bag ko looking for an umbrella.

"Ma'am Belle, sabay kana sa amin. Uulan na." Pagyaya sa akin ng isa kong kasamahan sa department namin.

"Hindi na. May dala naman akong payong." Pagtanggi ko. "Ingat nalang kayo." Tumango nalang sila and bid goodbye after.

Nasa may parking lot na ako malapit sa gate ng school ng biglang bumuhos ang malakas na ulan. I gasped hard and run towards the waiting shed para magpatila.

I can feel the cold of the breeze touching my skin but I shrugged it off and checked my things instead, baka may nabasang mahalagang paperwork or worst yung laptop ko.

"Ma'am, ayos lang po kayo?" I heard one of the guard asked from their post. I just smiled and nodded to them as an answer.

I pray na sana may mapadaang taxi man lang. Napakahirap talaga ng lagay ko pagganitong umuulan sa dami ng bitbit kong gamit napapadasal nalang ako na walang mabasa o masira.

A black BMW stopped sa kabilang lane ng kalsada at nakuha nito ang atensyon ng lahat ng kasama kong nagpapatila ng ulan. Some of them are amazed and can't stop admiring that stunning car.

Sa Academy na pinagtuturuan ko ay iilan lang ang may sasakyan at masasabing may kaya. Tulad ng mga State Universities, libre dito ang tuition fee ng mga bata kaya naman ginagrab na ito ng mga taong kapos sa buhay pero gustong makapagtapos.

Lahat ay natahimik ng bumukas ang pinto ng driver seat at may payong na binuksan kasunod nito ay may lalaking lumabas mula sa sasakyan. Ilang minuto ko din hinintay na makita ang mukha nito pero parang nagsisi ako ay natulos nalang sa aking kinauupuan ng masilayan ang lalaking nagmamay-ari ng sasakyan.

Pasimple akong nag-iwas ng tingin at umupo ng tuwid tulad noon kapag nakikita ko siya. Nakakaconscious naman kase talaga ang presensiya niya at alam kong hindi lang ako ang naiintimidate sa kanya. Him simply standing there could send someone a chilling effect, those enigmatic eyes na para bang hinahalukay ang buong magkatao mo.

Narinig ko ang pagsinghap ng mga students na nandoon kaya naman hindi ko mapigilang mapatingin sa direksyong kanina ko pa gustong tignan pero pilit kong iniiwasan. Nanginig ang aking kalamnan at wala akong makitang iba kundi siya.

He's intensely looking at me while naglalakad papunta sa direksyon kung nasaan ako.

"Belle." After ng napakahabang panahong lumipas narinig ko ulit ang pangalan ko mula sa kanyang labi. Wala ng mababakas na galit o pagkairita pero bakit napakalas ng tibok ng puso? Natatakot ba ako?

Hinubad niya ang jacket niya at mabilis na pinalupot ito sa aking katawan. Hindi alintana ang mga matang nakamasid niyakap niya ako ng mahigpit at hinaplos ang likod ng aking ulo. " I missed you a lot."

I don't know what to react. I blink my eyes for few times to stop myself from hugging him back.

He dragged me to his car and carry my things. I don't know kung bakit hindi ako nagpumiglas o umaayaw man lang. Di ba dapat sisigawan ko siya, susumbatan o di kaya ay tatakbo ako at tataguan siya?

"Belle, nilalamig ka ba? You want me to turn of the aircon?" Umiling lang ako at tumingin sa bintana.

"Sa may malapit na 7/11 mo nalang ako ibaba." Utos ko at inayos ang pagkakakandong ko sa mga gamit ko at naghanda na. "Alam ko kung saan ka nakatira dun nakita ihahatid. Gabi na saka umuulan pa. Delikado sa daan." Sabi nito at tinignan ako sa rear mirror.

"Hindi ba mas magiging delikado yung lagay ng puso ko pagnagtagal pa akong kasama ka?" Tama nga siya na alam niya ang tinitirhan ko ngayon dahil dirediretso itong pumasok sa may iskinita na sakto lang sa laki ng sasakyan niya. Kahit umuulan ay madami pa ring tao sa labas lalo na't wala pa namang curfew dahil ala siyete y media palang ng gabi.

Pagbaba ko ng kotse niya ay iniisip ko kung aayain ko ba siyang pumasok at magkape man lang lalo na't gabi na at parehas kaming hindi pa naghahapunan.

"Eto na pala yung jacket mo." Pagkaaabot ko sa kanya ay mabilis kong kinuha ang mga gamit kong dala niya. "Salamat sa paghatid. Ingat ka." Mabilis kong tinungo ang pintuan ng apartment ko. Nararamdaman ko ang pagtitig niya sa akin mula sa likuran ko habang ang mga kamay ko naman ay mabilis na hinahalungkat ang bag ko para hanapin ang susi.  Noong maipasok ko na sa seradura ay humarap ako sa direksyon niya, for me to see na hindi man lang siya umalis sa kinatatayuan niya at nasa kaliwang kamay niya pa rin ang jacket niya. Itinaas ko ang kaliwang kamay ko at nagbabye. Pumasok na ako sa loob ng bahay at umupo sa may sofa at napabuntong hininga.

I CAN'T stop myself from smiling while driving because of the things happened today. Her shocked reaction is way better than I expected akala ko tatakbuhan niya ako pagnakita kami but it turns out really good, maybe the sky also want us to reconcile and start a new one. Baka ito na yung tamang oras na matagal ko ng hinihintay.

"Where did you go? We've been waiting for for an hour now." My older brother asked as he handed me a folder. "Study those files. Ipipresent mo daw yan sa board next week."

Kinuha ko naman ito at nilapag nalang basta sa lamesa at umupo sa pang-isahang couch. "Mom, tell me about what happen yesterday. Intindihin mo nalang si Dad. Matanda na siya pero marami pa ring iniisip."

"Ano pa bang magagawa ko? Kahit naman hindi niya ako masuportahan sa nga bagay na gusto mo ay wala akong magawa." Inaamin kong malaki ang sama ng loob ko sa ama ko pero mahal ko siya, sila ng buong pamilya ko.

After that little conversation ay umuwi na rin ang kapatid ko dahil kanina pa daw siya hinihintay ng asawa niya. Tumayo na ako at umakyat na papunta sa kwarto ko.

I promise to myself na when the right time comes at naayos ko na ang relasyon namin ni Belle I will give her and our future kids everything. I will support my children to whatever things they want to do and guide them to be a better person.

I am hoping that this will be the start of our new beginning.