Hetalia Axis... Poland?! - Tom 1 ✓

Special 1.5 - Niecodzienne zainteresowania

Aloha~! 

To już drugi special do tego tomu :D

Nic nie wnosi do historii, ale miałam potrzebę go napisać.

To kontynuacja poprzedniego Speciala (stąd numer 1.5)

Miłego czytania~!
Chyba.

***********( ͡°( ͡° ͜ʖ( ͡° ͜ʖ ͡°)ʖ ͡°) ͡°)***********

Ja nie podobam się facetom.

Oczywiście, że nie. Chłopaki w szkole widzieli we mnie jedynie idealny worek treningowy i kozła ofiarnego. Nie dotknęliby mnie nawet trzymetrowym kijem, jak to ładnie nie raz słyszałam.

Zrobiło mi się niedobrze na myśl, że niedługo wrzesień i będę musiała wrócić do tej zjebanej i znienawidzonej przeze mnie szkoły. Oby spłonęła.

Najlepiej ze wszystkimi w środku.

Mimo to... Musiałam jednak mieć w sobie coś takiego, że nawet obcy facet zaczynał cisnąć ze mnie bekę, jak Francja przed chwilą.

Francja.

Potrząsnęłam głową i położyłam się na swoim łóżku. Ten dzień od rana był jakiś popierdolony, choć z początku przecież nic na to nie wskazywało. Śniadanie było smaczne, mój żart o Żydzie nie rozśmieszył nikogo prócz mnie, czyli normalka, więc kiedy się to zepsuło?

Nela.

To wszystko wina Neli, bo grzebała im w rzeczach.

Tylko o niej pomyślałam, a mój telefon rozdzwonił się głośno i radośnie, a ja dostałam zawału serca, wylewu i udaru jednocześnie.

Wesoły dzwonek z Gumisiów nijak nie pasował do osoby dzwoniącej, czyli Neli, ale właśnie dlatego taki sygnał dla niej ustawiłam.

„Gumisie harcują, po lesie szarżują~!

Wszędzie dziś słychać donośny ich śmiech!"

Ta, kurwa. Śmiech słychać. Na bank. Przecież ona mnie zabije, pomyślałam prychając pod nosem.

„Zawsze zwycięskie, waleczne, rycerskie.

Każda przygoda zapiera nam dech!"

No, ta przygoda na bank nam dech zabierze w piersi.

„Zobacz sam! Jak gumisie skaczą tam i siam~!"

Tam i siam to mnie Nela rozniesie.
Z wielką obawą nacisnęłam na zieloną słuchawkę.

— Halo...? — mruknęłam niepewnie.

— DIBU!

— Nie znam, dzwoń na policję — burknęłam, podczas gdy serce podeszło mi do gardła.

— Czego ty, kurwa, nie zrozumiałaś, kiedy powiedziałam, żebyś zachowywała się normalnie?

— No to... yyyy... Właśnie tego chyba.

— Pierwszy raz się cieszę, że czegoś nie skumałaś.

Y.

..

..

COOOO?

— Jak to?! — zapytałam i wstałam na równe nogi.

— Bracia przyszli do mnie z nową umową wprost od ciebie, dobrze wiem, że się podjebałaś! Gilbert do tej pory zdycha ze śmiechu z twojej miny, gdy usłyszałaś o burdelu w Niemczech!