Who Are You...? [W.A.Y]

/Bölüm-2/

Jungkook'tan

X:Efendim şirkete çağrılıyorsunuz.
Badboy: Sebep?
X: Babanız çağırıyor.
Badboy: Bi oğlu olduğu şimdi mi aklına geldi?!
Ben ne zaman istersem o zaman şirkete gideceğim. Çıkabilirsin.
X: ama efendim...
Badboy: dışarı!
X:nasıl isterseniz.

Babammış.
Hah.
Onu hiçbir zaman babam gibi görmedim. Babam gibi davranmadı çünkü!

Doğulduğum zaman beni köye gönderip bi bakıcının eline bıraktığında benim babam değil miydi peki?!
Ben doğulduğumda annem hayatını kaybetti...
Babam da bundan beni sorumlu tutuyordu.
Ne gerizekalılık!
Annemi hergün dövüyor, sövüyor zorla bi de ... of neyse...

Sonra da ölünce ben sorumlu tutuluyorum! Peki sen karını bu kadar çok seviyorsan neden ona eziyet ediyordun? Üstüne üstlük başkasıyla evlendin!
Sen ne biçim baba, ne biçim hayat arkadaşısın?! Senden ne örnek alabilirim ki?!

Büyüdükten sonra daha 20 yaşındayken, hiçbirşey bilmiyorken batırdığın koskoca Jeon Holding'i üstüme attın ve kaçtın bi korkak gibi!
Evet. Okula gittim. Ama daha bi şirket yönetecek, hele hele batmış bir şirketi ayağa kaldıracak kadar olgunlaşmamıştım ki...

Amcamın yardımıyla şirketi ayağa kaldırmaya çalıştım.
Yavaş yavaş herşeyi öğrendim.
Daha 20 yaşındayken Holding'in başına geçtim.
Amcam bencil biri değildi. Kendisi şirketin başına geçebilecek biriydi. Ama benim geçmemi istedi. Amcam bizim şirkette çalışmıyordu.
Babamla amcamın şirketi ayrıydı.
Bi zamanlar amcam aynı şirkette çalışmayı önerse de benim BENCIL babam gelirin sadece kendine ait olmasını istiyordu.
Amcamla babam üvey kardeş oldukları için amcam babamı sevse de babam aynı ilgiyi göstermiyordu.

Amcam da kendine ait Park Holding şirketini kurdu.
Kendi şirketinin olmasına rağmen bana şirketi ayağa kaldırmamda yardım etti.
Sanki amcam değil abimdi. Onu abi gibi seviyorum ben.

Şirketi ayağa kaldırmak için çok uğraşmıştık amcamla.
Ve sonunda başarmıştık.
Babam denilen o herif şirketin durumunu öğrenince başıma kondu resmen.
Yeniden şirketin başına geçmeye çalışıyor.
Ama tabiiki buna izin veremezdim.
Ilk önce kendimi geçiyorum, amcama haksızlık olurdu.

Ben babam gibi kötü biri değilim maalesef. Amcam için babamı işe aldım şirkette.
Şimdi de beni şirkete çağırıyor sahibiymiş gibi.
Herşey benim elimde. Hemen kapı-dışarı edebilirim. Ama amcam çok yufkayürekli biri.
Kıramazdım.
Bi açığını tutsam hemen kapı dışarı etmek an meselesi.
Ben iyi olsam da amcam gibi yufkayürekli biri değilim.

Babamdan örnek aldığım tek şey taşkalpli biri olmak...
Sağolsun bu da babamın bana katkısı...

Şimdi de şirkette işlerim varken evde dinleniyordum.
Çünkü tüm geceyi şirkette geçirmiştim. Artık liseyi bırakmıştım. Istemesem de SEVGILI BABACIĞIM yüzünden olmuştu herşey.

Koskoca villada bi tek ben kalıyordum. Bana kalsa küçük ve kendim dekore edebileceğim bi ev bana yeterdi.
Ama amcamın hediyesiydi bu villa.
Bana "bugüne kadar çok çile çektin. Şimdi hayatın tadını çıkar oğlum" diyordu.
Şirketin durumu bayağı iyiydi.
Bu yüzden sıkıntı çekmiyordum.

Kuzenim Jiminle arasıra takılıyoruz işte. Gören bi şirketin sahibi değil başlıbaşına biri olduğumu düşünür.
Olaylar böyle gelişmişti.
Suçum yok. Gençliğimi yaşamam gerek.

Jimin amcamın oğlu. Aynı zamanda Park Holding'te doğal olarak amcamdan sonra ikinci kişi.
Benden 2 yaş büyük. Bu yüzden şirkete daha kolay uyum sağlamıştı. Hem çok çalışkan ve azimli biriydi.
Tuttuğunu koparan diyelim.
Çok da iyi arkadaştır kendisi. Ne zaman ihtiyacım olsa hep yanımda olan iki kişiden biridir.

Hayatımı bi iş adamı gibi geçiriyordum. Aynı zamanda da gençliğimi yaşıyordum.
Badboy tipinde biriyimdir.
Şirkette herkesin gözü üzerimde olur hep.
Asistanım bile beni ele geçirmek için kısa ve ya açık elbiseler giyerdi.
Bende niyetini anladığımda kovuyordum.

Bu kadar badboy tipli yakışıklı biri olmak da benim suçum değil. Ne yapayım?
Evet. Badboy gibi tanınmamın nedeni kaba biri olmam.
Sadece iki kişi haricinde herkesle kaba bi şekilde konuşurum.
Kız erkek farketmez. Hepsiyle.
Bu arada sırrımız olsun. Aynı zamanda bi mafya babasıyım...

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆