NOWA

XIV

- Jesteś nowa w szkole, a już wdałaś się w pierwszą bójkę - zaczął.

- Ciężko nazwać to bójką, ale proszę pana ona sama była sobie winna.

- Tak? A co takiego zrobiła, że musiałaś zacząć ją dusić.

- Zaczynając od początku? Jest zazdrosna o swojego byłego chłopaka - wyraźnie podkreśliłam przedostatnie słowo.

- Kapitan drużyny koszykowej o ile się nie mylę, zgadza się?

- Tak. Już w pierwszy dzień miała do mnie uprzedzenie o to, że zajęłam "jej" miejsce - zrobiłam w powietrzu cudzysłów - A że postanowił stanąć w mojej obronie to dało jej to większe powody do szkalowania mnie. Pierwszym incydentem było, gdy postanowiła oblać mnie sokiem. Potem to już tylko groźby o to, że mam od niego trzymać się z daleka, wyzwiska i wtrącanie się w nieswoje sprawy.

- Dobrze, porozmawiam z nią. Jeśli będzie więcej takich incydentów proszę cię o zgłoszenie ich, a ja wymierzę odpowiednie konsekwencje. A co do ciebie, z racji, że to jest twój pierwszy taki incydent, nie wyciągnę tym razem żadnej kary, ale nie chcę cię tu znowu widzieć z takich powodów.

- Jasna sprawa, będę się pilnować - wstałam z uśmiechem, który mężczyzna odwzajemnił. Przed drzwiami gabinetu czekał zniecierpliwiony Marshall.

- Patrick powiedział mi, że tu jesteś. Coś ty narobiła? - od razu naskoczył, gdy mnie zobaczył.

- Spytaj swojej uroczej blondyneczki - wyminęłam go.

- O co poszło? - pociągnął mnie za nadgarstek, na co oparłam się o ścianę.

- Zaczęła mnie obrażać, po czym stwierdziła, że przy pierwszej lepszej okazji mnie zdradzisz...

- Wiesz, że to nieprawda - przeniósł dłoń na mój policzek.

- Daj mi dokończyć. Więc przycisnęłam ją do ściany i akurat przyszedł dyrektor.

- Ładne zagranie - zaśmiał się - Jak musisz to odpokutować?

- Nijak. Była to pierwsza taka akcja, więc po prostu mnie wypuścił.

- Muszę cię bardziej pilnować - pokiwał głową.

- Mam teraz fizykę. Muszę iść - ominęłam go.

- Zaprowadzę cię - chwycił moją rękę, kierując się w stronę schodów.

- Jest i nasza kryminalistka - odezwał się Patrick, gdy mijaliśmy drużynę koszykarską - Dowiemy się co przeskrobałaś?

- Poddusiła Marine za nieprzychylne słowa - chłopak odpowiedział za mnie.

- Kobieta z pazurem - skomentował kolejny z nich.

- Haha, bardzo śmieszne - powiedziałam sarkastycznie, mimowolnie się uśmiechając.

- Ładna bluza - z tłumu wyłonił się Jared.

- A dziękuję - teatralnie się ukłoniłam - twoje loczki też są całkiem całkiem.

Wymieniliśmy jeszcze parę zdań, nie stroniąc od żartów.

- Dobra, bo się na lekcje spóźnisz - objął mnie ramieniem.

- Ale co nam koleżankę zabierasz?! - mruknął.

- Wy też powinniście iść na lekcję.

- A co z tobą?

- Ja najpierw muszę odprowadzić tą małą wariatkę, żeby nikomu znowu krzywdy nie zrobiła - słysząc to, szturchnęłam go łokciem w bok.

- Lubię ich - stwierdziłam, gdy się oddaliliśmy.

- A oni ciebie. Nawet z Marine nie dogadywali się tak dobrze jak z tobą.

- Wciąż nie mogę uwierzyć, że byliście razem. Nie wiem czy ktokolwiek z twojego otoczenia ją lubił.

- Okej, może nikt za nią nie przepadał szczególnie, ale dla mnie była ważna.

- Dobrze, że powiedziałeś była - zatrzymałam się przed salą.

- Nowa, posłuchaj...

- Ale ty wiesz, że ja mam normalne imię? Wystarczy zapytać - przerwałam mu, a ten tylko mruknął coś pod nosem.

- Posłuchaj, aktualnie to ty jesteś ta ważna. Nawet śmiem stwierdzić, że najważniejsza - objął mnie w pasie.

- Już nie słodź tylko biegnij na lekcję, bo się spóźnisz - przygryzłam wargę.

- Nie rób tak - warknął - nienawidzę jak tak robisz.

- Wiem, mówiłeś. A teraz leć, lekcja na ciebie czeka - odsunęłam się od niego. Przewrócił oczami, po czym odszedł. Pokiwałam ze śmiechem głową.

- Gdzieś ty była całą przerwę? - gdy Marshall zniknął, od razu Madison do mnie podeszła.

- Nie widziałaś? - zmarszczyłam brwi.

- Co miałam widzieć? Mówiłam ci, że idę po coś do jedzenia, a jak wróciłam to nigdzie cię nie było.

- No to teraz słuchaj...