NOWA

XXV

- Denerwuję się...

- Będzie dobrze, zobaczysz - położył dłoń na moim udzie. Wyszliśmy z pojazdu. Kierowaliśmy się w stronę budynku, trzymając się za ręce. Zatrzymaliśmy się przy schodach. Objął dłońmi moje policzki, składając krótkiego buziaka na czole - Widzimy się po lekcji przy sklepiku.

- Mogę się z tego wycofać? - podeszłam do przyjaciół.

- Nie minęła nawet godzina, spokojnie - starała się mnie pocieszać.

- Po tej lekcji idę pokazać się drużynie.

- Pójdziemy z tobą i będziemy obserwować.

Tak więc całą trójką kierowaliśmy się do wyznaczonego miejsca. Oni zatrzymali się w bezpiecznej odległości, a ja podeszłam do Patrick'a. Złączyłam nasze palce i pocałowałam w policzek. Kątem oka dostrzegłam niezadowoloną minę Marshall'a.

- Czemu ona tu jest? - odezwał się.

- Ty możesz przyprowadzać swoją, to czemu ja nie mogę - stanął w mojej obronie.

- Dawno się nie widzieliśmy - odezwał się Colson.

- Widziałam wasz morderczy wzrok jeszcze niedawno.

- Wciąż nie wierzę, że ktoś mógł ci zrobić coś takiego. Od razu coś mi nie pasowało.

- Nie wierzysz w moc Marine? - zażartowałam.

- No w sumie - zaśmiał się - Po niej wszystkiego można się spodziewać.

- Tęskniłam za wami chłopcy - uśmiechnęłam się.

- Ale ja nieszczególnie - wtrącił się brunet - W ogóle, może spotkamy się w sobotę, popijemy, pogramy. Taki męski wieczór. Co wy na to?

- Kochanie, ale w sobotę mieliśmy iść na zakupy. Obiecałeś. 

Gdy tylko do moich uszu dobiegł jej głos, mocniej zacisnęłam dłoń. Patrick zabrał kończynę, obejmując mnie.

- A, prawda. Wybacz kotku, zapomniałem - spojrzał się po wszystkich nerwowo - To może za tydzień?

Cała drużyna tylko mruczała coś pod nosem, wyśmiewając jego zachowanie.

- A wy, nowożeńcy, jakie macie plany? - zadrwił Jared, kierując pytanie do nas.

- Ja zabieram mojego ukochanego na manicure - mówiłam ironicznie. Wszyscy, oprócz tej dwójki, zaczęli się śmiać.

- To było nie na miejscu - podszedł do mnie, zachowując całkowitą powagę.

- Jak widać tylko ty i twoja dziunia się nie śmialiście - byłam dość pewna w swoich wypowiedziach, bo wiedziałam, że nic mi nie zrobi - Ze mną jakoś nie byłeś taką pizdą i nie dałeś się ciągać po sklepach. Co się zmieniło? Hmm?

- Po prostu polubiłem to - wzruszył ramionami.

- Ta, a mi wyrosły skrzydła. Nie ośmieszaj się, bo robisz z siebie coraz większego głupka.

- Ośmieszyłem to się podczas związku z tobą. Cała nasza relacja to był jeden wielki żart - po tych słowach, ze sporą siłą, poczuł moją dłoń na swoim policzku.

- Nie dziwię się, że ojciec cię zostawił - poszłam po linii najmniejszego oporu. To zdanie było gwoździem do trumny.

- Coś ty powiedziała? - chwycił mnie za żuchwę, przyciskając do ściany.

- Stary, przesadzasz. Zostaw ją - jeden z chłopaków pociągnął go za ramię, jednak nic to nie dało.

- Powtórz to po powiedziałaś - wysyczał.

- Jesteś popierdolony - wycedziłam, gdy ktoś go ode mnie oderwał. Zaczęłam łapać głębokie wdechy - Jared, mamy problem - usiadłam na najbliższym możliwym miejscu.

- Spokojnie, jest już w porządku - kucnął, łapiąc mnie za kolano - Nie myśl o niczym, skup się na oddechu.

Przeniosłam wzrok na Marshall'a, który właśnie zdał sobie sprawę co zrobił. Ten zerkał spanikowany to na mnie to na drużynę, po czym oddalił się od nas.