Ο άγγελος

Διάβολος ή άγγελος?

Μια σημείωση από την συγγραφέα: Καλό θα ήταν πριν διαβάσετε αυτή την ιστορία μου να διαβάσετε πρώτα τα δύο prequel. Το «His troublemaker» και το «Η τιμωρία». Αν όχι δεν πειράζει θα καλύψω τα κενά που μπορεί να έχετε στην συνέχεια. 💘😈

"Κοριτσάκι μου έφτασες? Είσαι καλά? Δεν πιστεύω να ζαλίστηκες στο ταξίδι? Ή να σε πλησίασε κανένας? Σε άγγιξαν? Σου έκαναν κακό?" Με ρωτάει ο θείος Φάνης από το τηλέφωνο ενώ μπαίνω στο σπίτι μου στην Μαδρίτη και ρολαρω τα μάτια μου.

"Ναι θείε καλά είμαι. Ένα ταξίδι μέχρι την Μαδρίτη για να δω την Χριστίνα πήγα. Όχι στον πόλεμο." Απαντάω ειρωνικά.

"Ναι αλλά Άλεξ μου ξέρεις πόσο ανησυχώ για εσένα. Είσαι... Η Άλεξ μου. Η εγγονή του καλύτερου μου φίλου. Που πέθανε. Πριν δεκαοχτώ χρόνια. Και να υπογραμμίσω ότι θα είχε εγγονή δεκαοχτώ χρονών ενώ θα ήταν 50. Άρα και εγώ τόσο είμαι. Και είμαι νέος. Όχι γέρος." Αρχίζει να λέει βιαστικά και γελάω λιγάκι.

"Ναι θείε είσαι νέος. Μόλις γυρίσω στην Ελλάδα θα σε πάω σε κλαμπ με πιπινια να γνωρίσεις καμία κοπέλα γιατί από τότε που σε χώρισε η Μαργαρίτα περνάς κρίση μέσης ηλικίας." Του λέω αφήνοντας θα πράγματα μου και τον ακούω να αρχίζει να κλαίει. Κάνω έναν μορφασμό ενόχλησης και απομακρύνω το κινητό από το αυτί μου ενώ τότε βλέπω την Χριστίνα να κατεβαίνει χαρούμενη τις σκάλες και με κοιτάζει ενθουσιασμένη όμως της κάνω νόημα να μην φωνάξει γιατί μιλάω στο τηλέφωνο.

"Την αγαπάω! Την αγαπάω όσο τίποτα άλλο! Είναι ο έρωτας της ζωής μου! Και εγώ την πρόδωσα! Την πρόδωσα!" Ακούγεται ο θείος από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου και της Χριστίνας της ξεφεύγει ένα γελάκι με την κατάσταση του θείου.

"Ναι ναι..." Του λέω για να του δείξω ότι προσέχω τι μου λέει.

"Χώρισαν τελικά?" Με ρωτάει η Χριστίνα σιγά.

"Ξέρω εγώ. Η Μαργαρίτα έχει πάει και μένει με την γιαγιά Τασία. Του το κρατάει μανιάτικο." Απαντάω εγώ.

"Την απάτησε τελικά με την πιτσιρίκα?" Με ρωτάει.

"Όχι καλέ. Απλά η θεία νομίζει ότι την απάτησε. Και ο θείος σαν βλάκας που είναι νιώθει τυψεις επειδή η άλλη η σουρλουλού του την έπεσε στο γραφείο του." Της λέω και γελάει.

"Άλεξ ακους?" Ακούω τον θείο να ρωτάει και βάζω ξανά το κινητό μου στο αυτί μου.

"Ναι ναι θείε. Αλλά σε κλείνω τώρα γιατί είμαι με την αδελφή μου και θέλουμε να μιλήσουμε. Όποτε μπάι." Του λέω και χωρίς να περιμένω καμια απολύτως απάντηση τερματίζω την κλήση και η Χριστίνα με κοιτάζει έκπληκτη.