Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Lumingon ako sa gilid ko at wala na si Gray sa tabi ko.
Hit amd run amp.
Dahan-dahan akong bumangon dahil ang sakit ng katawan ko.
5 rounds in one night. Babies, okay lang ba kayo dyan? Nagpaulan ang Daddy niyo kagabi, wala kayong protection.
Napalingon ako sa pinto nang bumukas yon.
"Breakfast in bed." Nakangiting sabi niya at may dala siyang wood tray na may nakalagay na pagkain.
"Thanks, mahal---- I mean Gray." Nakagat ko ang labi ko.
"Mahal?? I like that. I'm the one who suggested that and you really called me that. Wow. Just one night and it changed everything, huh. Cool. Should we do it every night? Baka sakaling maging anghel ka sakin. Though, you're really an angel sent from heaven. You have the best angelic face ever---"
"Aga-aga ang keso mo."pigil ko sa kaniya at nagsimulang sumubo. Natawa naman siya at pinagmasdan ako habang nakain.
Nag-slice ako ng egg at tinuhog yon saka itinapat sa bibig niya.
"Ahh." Sabi ko. Ngumanga naman siya at isinubo yung itlog. Napangiti naman ako.
"I love you." Sambit niya. Nabitawan ko ang tinidor at knife na hawak ko sa sinabi niya. Kasabay din non ay ang pagpatak mg luha ko.
Naalala niya na ba ako?
Tiningnan ko siya sa mata.
"W-What did you say?"
"I know, mali to. May a-asawa ka at may asawa din ako and I don't know how pero alam ko sa sarili kong mahal kita. Mahal na kita." Bumagsak ang balikat ko sa sinabi niya.
Ang dalawang pagkatao niya ay minahal ako. Pero bakit ganon? Hindi ako kuntento? Gusto kong makaalala na siya.
"Magkaibigan ba talaga tayo dati? Kasi kung oo, ang tanga ko naman para hindi kita ligawa diba?" Hindi naman ako nakasagot at sunod-sunod ang pagpatak ng luha ko.
"H-Hey, why are you crying again?! Sht s-sorry." Iginilid niya muna yung mga pagkain at saka ako niyakap.
"Why? Why is this happening? If I'm just dreaming then please...wake me up." Pakiusap ko.
"This isn't a dream, Aster." Napahagulhol nalang ako.
Sadya ngang pareho lamang ang pawis at luha dahil pareho silang tumutulo kapag pagod ka na. Pagod na kong mahalin ka pero hindi ko naman magawang kalimutan ka. Sobrang komplikado.
"I don't want you to be my mistress, Aster. Baka kasi kaya ka umiiyak e iniisip mong gagawin kitang kabit. I'm not that type of person. Sinabi ko lang sayo yun para aware ka sa nararamdaman----"
"Enough. Hindi na ko natutuwa." Humiwalay ako sa yakap.
"I do really love you---"
"I said enough! May asawa ka at mali yang nararamdaman mo! Okay?! Wag kang tanga!" Tumayo ako at napuntang banyo. Naupo ako sa sahig at umiyak ng umiyak.
Ramdam ko ang pagbigat ng hininga ko at panlalabo ng paningin ko. The only thing I knew is that Gray opened the door and called me and everything went black.
***
Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko at ang unang bumungad sakin ay si Gray. Punong-puno ng pagaalala ang mukha niya.
"Okay ka na ba? Anong nararamdaman mo?" Hindi ako sumagot.
"A-Aster, I'm sorry." Yumuko siya.
"I-It's fine. Ako ang may k-kasalanan." Saglit kaming natahimik.
"I'll call the doctor to check you up----"
"Gray...may pakiusap ako sayo."
"What is it?"
"This will be the last time na maguusap tayo."
"Ha?"
"Please. A-Ako kasi yung nahihirapan e."
"Aster no."
"Gray please. Mas nagiging delikado ako kapag k-kasama kita. At ayoko ng presensya mo."
Harsh na kung harsh pero yun lang ang alam kong way para palayuin siya.
"Sige kung yan ang gusto mo." Malamig na sabi niya bago lumabas ng room ko. Dun ko na nailabas ang luhanh kanina ko pang pinipigilan.
Gray, I love you too. And I'll always be.
****
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Happy 1.09k reads! Thank you sa walanh sawang pagsuporta sa storyyy koo! Love y'all💕
