Joohyun üvey kardeşinin yanına kahveler ile oturmuştu. Kahveleri masanın üstüne bıraktı ve kafasını dizlerinin üstüne koydu. Böyle çaresiz bir çocuk gibi görünüyordu.
"Konuş onlarla. Seungwan'ı tanımıyorum ama senin ve Haerim'in anlatışına bakılırsa anlayışlı birisi. Seni dinler."
Joohyun olumsuz anlamda kafasını salladı.
"Dinlemez. Konu ablası olunca hiçbir şey dinlemiyor... İki defa çalıştım ciddi bir şekilde konuşmayı. Hatta bir kere onu konuyu açsın diye senelerdir sakladığım o fuları gönderdim... Ama o beni bir katil olarak görüyor..."
Joohyun kafasını kaldırdı. Kahvesinden bir duyum alan Jinyoung'a baktı. Jinyoung tekrardan kahvesini masaya bıraktı ve Joohyun'a döndü.
"İnandır o zaman kendini ona."
"Nasıl? Tabi önce benle konuşsa..."
"Konuşma işini sen bir kenara bırak. Şunu ablası Hei yurdun hemen yanına ölmüştü değil mi? On sene önce..."
Joohyun kafasını sallamıştı. Jinyoung telefonunu alıp birisini aramaya başladı. Ayağa kalkıp başka odaya geçmişti. Joohyun ise kahvesini alıp yudumlamaya başladı. Soğudunu fark etmişti kahvesinin istemsizce yüzünü büzdü. O sırada Jinyoung konuşmasını bitirmiş hızlı adımlara Joohyun'un yanına geldi.
"Buldum."
"Uçan arabayı mı icat ettin ne bu hal?"
"Yurdun on sene öncesine ait kamera kayıtları duruyormuş... Sen iki gündür bana söylenince araştırdım biraz. Onları Seungwan'a göstersen tüm bu yanlış anlaşılmadan kurtulursun."
Joohyun'un gözleri istemsizce sevinçten açılmıştı. İşte kendini bu sefer aklayabilirdi. Yüzünde kocaman bir gülümseme oluşurken telefonunun çalma sesi ile masanın üstündeki telefonuna döndü.
Fazla zaman kaybetmeden açtı telefonu. Bilmediği bir numaraydı. Sesini toparladıktan sonra devam etti.
"Alo... Evet benim Bae Joohyun ben... Ne!?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapar mısınız hiç yazma isteğim gelmiyor yoksa
