Kabanata 15
Hindi ko alam kung paano ako magre-react nang gabing 'yon. He left when I bid my goodbye. That was the most happy birthday celebration I had and yet the most heartbreaking!
He didn't wanted to leave but I wanted him to leave because I don't know what to react. I don't know how to react because that was so sudden. Ni hindi man lang ako nakapaghanda! Aware ako sa pamilya nilang puro fixed marriage but I didn't expect that it was this so painful and sad.
I tried to sleep that night at pinilit kong intindihin ang sinabi niya. Kinabukasan ay hindi na ako nag expect ng text niya. I don't want to recieve those texts either! I'm not mad. I don't want to be mad just because of that. It's not his fault, anyways.
I think that's the last conversation we had. After that I didn't bother to text him and he didn't bother to text me too. I'm not expecting him to di such things like that but I couldn't help my self whenever I'm looking at my phone.
My friend didn't question me about what happened. Bumalik ako sa rooftop non ng walang imik at dahil pinayagan kaming uminom ay kahit konti lang ang tama ay uminom pa din ako. I didn't mind kasi nasa pamamahay naman namin ako.
Nagpatuloy ang practice namin at kahit sa araw ng weekend ay may practice pa din. I tried to act normal sa mga nagdaang araw. I didn't bother to tell anyone about what he told me dahil panigurado akong maihahalintulad sa daloy ng kuryente ang balita kapag may maganap ng engangement party sa malaking mansyon nila.
Mamayang gabi ang presentation ng Cultural ng isang school dito sa Tanauan. So we decided to watch. It's for free so walang problema. Alas syete ang simula ng Cultural ng isang school kaya alas sais ako naligo. Pagkatapos kong maligo ay agad akong nagbihis.
I wore a black simple cropped top jacket na may hood at high waisted denim shorts na pinaresan ko ng white shoes. Pinanatili kong nakabagsak ang mahabang buhok ko. I put a minimal make up at kinuha na ang bag ko para makababa ng hagdan.
Nang makababa ako ay naabutan ko si Mama sa sala. Natuon ang atensyon niya sa akin at agad na kumunot ang noo.
"Nasaan si Papa?" Tanong ko.
"Naghahanda para sa Cultural ng isang school sa Tanauan. He was invited to attend. Pupunta ka din doon?" Tanong ni Mama.
"Uh... yeah. Xaviour will be coming here to pick me up," I explained. "You should watch Mama. Go with Papa." I smiled.
"Oh right. Okay. Bye, baby. Take care okay?" Sabi ni Mama at malaki ang ngiti na pumunta sa hagdan.
Kinuha ko ang cellphone ko at napangiti ako ng mapait ng talagang walang text galing kay Argus. Iniling iling ko ang ulo ko at agad na tatawagan sana si Xaviour nang tumunog iyon.
"Where are you? Linalamok na ako, Anna!" Inis na sabi ni Xaviour sa kabilang linya.
"Sino ba kasi nagsabi na mag antay ka sa labas? You should've stayed inside your damn car!" I hissed.
Binuksan ko ang pinto at agad na tumalima papuntang gate. Pinatay ko ang tawag at agad na lumabas ng gate. Naabuta ko si Xaviour na nakasandal sa hood ng sasakyan niya at nag angat ng tingin ng makita ako. Umirap pa siya sa 'kin.
"Wow ha! Taray ng mata mo!" Inis na sabi ko.
"You're so matagal," inis na sabi niya sa akin.
"Tara na nga," sambit ko at agad na naglakad papuntang pinto ng shotgun seat. Agad naman siyang umikot at pumasok sa driver's seat. Dinaanan pa namin si Seymour na naghihintay sa kanto na malapit sa bahay nila. Nang makarating kami sa plaza, sa harap ng stage, ay agad naming nakita si Fraven at Rain na halatang nagtatalo na naman.
