KORKU KİTABI DEĞİLDİR!
Nereye koştuğunu bilmeden koşan birine ne yardım edebilir? Durduramazsınız ama eşlik edebilirsiniz. Eflal'in hem koşup hem yolunu nasıl bulduğunu beraber okumaya ne dersiniz?
********
'1. Kitap arkası'
Üzerimdeki onca kıyafete...
Yazardan not: Evet uzun çabalarımın sonucu olarak bölümü bitirdim. 15.232kelime! Gerçekten tıkandığım çok noktalar olmaya başladı. Çünkü kitapta çok düğüm var ve ben bile nereden çözsem karar veremiyorum.
Bu bölümün şarkısı; Emir Can İğrek- Müzik kutusu olsun (:
Atabildiğiniz kadar 💃🏻💃🏻 atın bakalım..
İyi okumalar :)
********
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Öyle bir his ki, üşüyormuşum gibi. Sanki hep üşüyecekmişim gibi. Hiç ısınamazmışım gibi. Sensizlik yakarak üşütüyor beni." ********
Uyandığım sabahın ilk ışıklarıyla apartopar yatağımdan kalktım. Henüz güneş yeni doğmuştu. Onun bile üzerinde uyku mahmurluğu vardı ama ben sanki hayata gözlerimi yeni açar gibi uyandım. İç çamaşırlarımlaydım ve muhtemelen bu psikolojile yattığım için yorganıma bürülenmiştim. Sıcak havanın etkisiyle tabiki kan ter içindeydim. Elimle yüzümü ovuşturup zaten eseri olmayan uykumu iyice dağıttım.
Bu gün Çiğdem'le Yeşil'e gidecektik. Bu saatten sonra uyuyabileceğimi sanmıyordum doğal olarak yerimden kalkıp duş almak üzere banyoya girdim. Kısa ama etkili duşumun ardından bornozumla beraber yatağıma tekrardan uzandım. Canım tavanımla kendime bir müddet bakışma izni verdim. Özlemişim.
Telefonuma uzanıp saatin kaç olduğuna baktım. 07.56. Daha çok erkendi. Yerimden kalkıp mükemmel kutumun yanına gittim. Hala inanamıyordum. Sanki olan her şey bir rüyaydı. Sanki gözümü açınca kutu bıraktığım yerde olmayacaktı. Ama buradaydı ve hiç bir yere kaybolma gibi bir niyeti yoktu. Parmaklarımı harika görünen melek kanatlarının üzerinde gezdirdim. Daha sonra elimi koyup yavaşça bastırdım ve açılışını büyük bir keyifle izledim. İşte bu benim kendi özel alanımdı. Bu küçük kutu benim tek güven kaynağımdı. İçindeki defteri alıp masamın üzerine koydum ve bir de kalem alıp yazmam gerekenleri düşündüm. Sanırım önce bir başlığa ihtiyacım vardı.
NEFES'E SORULAR;
*Nasıl beni korkutabiliyor? *Neden beni korkutuyor? *O kolyenin içinde ne var? *Gerçekten kaç yaşında? *Neden yaşıyla alakalı yalan söylüyor? *Burada nasıl 2 yıllık arkadaşları olur? *Ateş amcadan neden korkuyor? *Nasıl insanlar üzerinde bu kadar etkili olabilir? *Benim üzerimdeki etkisi ne?
Her soruyu yazarken uzun uzun düşünmüştüm. Nefes'le bir oyun oynayacaksam kazanan mutlaka ben olmalıydım. Onunla ilgili kafamda o kadar çok soru vardı ki... Ama hepsini belirli başlıklar altında toplamaya çalıştım. Beni delirtmeye yetecek kadar çok soru vardı. Kafamdaki sesleri susturup masamdan kalktım. Üzerimi giyinmeliydim. Defteri kapatıp kutumun içine koydum ve kutuyu kapattım. Benim küçük hazine sandığım.
