KORKU KİTABI DEĞİLDİR!
Nereye koştuğunu bilmeden koşan birine ne yardım edebilir? Durduramazsınız ama eşlik edebilirsiniz. Eflal'in hem koşup hem yolunu nasıl bulduğunu beraber okumaya ne dersiniz?
********
'1. Kitap arkası'
Üzerimdeki onca kıyafete...
Yazardan not: Ben geldim sevgili okurlarım. Son dönemde okunmalarımız arttığı için çok mutluyum umarım sayımız katlanarak artar. Bu bölümü biraz kısa tuttum. Bol diyaloglu bir sahne yazdım. Beğenmenizi umuyorum. Multimedyada Esenler'in gece ve gündüz hali var ve bunlar bomboş bulabildiğim tek halleri :) Bu bölüm 6.261 kelime! O bir kelimeyi silmeyi çok isterdim ama silecek bir yer bulamadım :D
Bölüm şarkımız: t.A.T.u - All The Things She Said olsun :) Biraz geçmişe gidelim dedim. Şöyle bir 10 yıl kadar :D
Bölüm emojisi 🧟♀️🧟♂️ bunlar olsun :)
İyi okumalar dilerim :)
********
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kalabalığa çarpan omuzlarım, dokunmayı unutmuş kimsesiz ellerim. Biz aynı bedende farklı hayal kırıklıkları yaşıyoruz."
********
İki büklüm uyumanın vermiş olduğu bel ve sırt ağrısıyla gerinerek uyandım. Aslında buraya rahatlıkla sığabilirdim ama içgüdüsel olarak kıvrılarak uyumuştum. Sağa ve sola dönerek belimi kıtlattım. Ağrıyı hafifletmemişti ama zihnen rahatlamamı sağlamıştı en azından.
Karşımdaki çekyata baktığımda Nefes'in orada olmadığını fark ettim. Biraz daha ayılmayı bekledikten sonra Nefes'e seslenmeye karar verdim. Bir kaç kez seslendikten sonra geri cevap alamadım. Belli ki evde yalnızdım. Yine...
Sonra da diyor ki 'benden habersiz hareket etme' e sen beni umursamıyorsun bile. Hayır yani sabah sabah insan aç uyanıyor ve evde bir lokma yiyecek yok. Şimdi ben dışarı çıksam bir ton laf eder. E ben öleyim o zaman açlıktan.
Yerimden kalkıp yatak odasına ilerledim. Bugün de banyo yapamayacaktım belli ki ama en azından üzerimdekileri değiştirebilirdim. Poşetten aldığımız kıyafetleri çıkartıp yatağın üzerine koydum. Tam o sırada kapının kilidinden gelen sesle irkildim. Hırsız... Ya da Nefes...
Kenara çekilip kapının görüş açısından çıktım ve aradaki boşluktan gizlice gelene baktım. Gelen tabii ki de Nefes'di.
"Nefes?" Diye sordum hayretle. Beni farketmesiyle bakışlarını bana kaldırdı. Elinde bir poşet vardı.
"Günaydın. Uyanmışsın." Dedi sanki her güne böyle uyanıyormuşuz gibi.
"Evet." Dedim. Boş boş bakarak.
"Bir sorun mu var?" Diye sordu.
"Yok hayır ne sorunu olacak ama ben gelmezsin sanmıştım. Seni görünce şaşırdım." Dedim.
"Dün acil işlerim vardı o yüzden çıkmak zorunda kaldım. Ama bundan sonra seni öyle yalnız bırakmak yok. Yani hiç endişelenme ben hep yanında olacağım." Dedi ve uyuzluğuna göz kırptı. Onunla dip dibe de olmamalıyım be.
