What Is This Love(H.S)დასრულებულია

უცნაური სიზმარი

*ორი თვის შემდეგ*
ჯერ მხოლოდ ორი თვე გავითა, სიმართლე ვთქვა ჰარის ხშირად ვერ ვხედავ,რადგანაც მე სულ გადაღებებზე ვარ, ბიჭები კი კონცერტისთვის ემზადებიან ხოლმე, შემდეგ გამოსვლები აქვთ,ორი თვე გავიდა, მაგრამ ჯერ ვერ მოვახერხე მათ კონცერტზე მისვლა,ამჯერად ჩემი საქმეების გამო, რაზეც ჰარი ძალიან ბრაზობს.გუშინაც ამაზე ვიჩხუბეთ.
"- სტეისი, ერთხელ მაინც მოდი,ხომ შეგიძლია?- დამიყვირა ჰარიმ მეკიდევ სასტიკად გავცეცხლდი.
- ჰარი,გგონია მე არ მინდა თქვენს კონცერტს დავესწროო? უბრალოდ დრო არ მრჩება,- მეც დავუყვირე.
- ერთი დღე რომ გააცდინო არაფერი მოხდება!
-  მე რომ გთხოვო ეგეთი რამ,ხომ ვერ შეასრულებ,ასე ვარ მეც.თუ უკვირდები ამ ორი თვის განმავლობაში, ერთმანეთს ვერ ვხვდებით, დღეს კიდევ ძლივს როცა მოვახერხეთ გათავისუფლება, კონცერტის გამო ჩხუბობ,- ძლივს შევიკავე თავი, რომ არ მეტირა.
- უბრალოდ მინდა, იმ წყეულმა პაპარაცებმა დაინახონ,რომ არ გკიდივარ.
- ერთი მაგათი და მეორე შენი! - დავუღრიალე,ბალიში ვესროლე. ჩავიკეცი და ცხარედ ავტირდი."
აი,რა მოხდა წუხელ ღამით,დღეს ღამე მიფრინავენ ბიჭები სხვა ქალაქში, მეკიდევ ვრჩები,ფოტოსესიები მაქვს და ვერ ვახერხებ წასვლას.
- სტეისი,- გავიგონე ჰარის ხმა,რომელიც სასტუმროს ნომერში შემოვიდა, საწოლზე ვიწექი და მისთვის არც კი გამიხედავს.
- საჭმელი მოგიტანე..
- არ მშია.
- სტეისი,უბრალოდ მარტო პაპარაცების გამო არ მინდა იქ იყო, ცოტა გულს გადააყოლებდი და ერთი საათით მაინც დაივიწყევდი ამ ყველაფერს.
- ჰარი,მე ეს ყველაფერი ავირჩიე და არც ვნანობ.
- კიდევ დაიწყე თავიდან?
- შესაძლოა!
- გინდა ისევ უაზრობის გამო ვიჩხუბოთ?
- მერე რა..- მხრები ავიჩეჩე.
- სულ ფეხებზე გკიდია ხომ?
- ჰო, მკიდია, რაგდანაც ჩვენ არავინ ვართ.
- რა?
- ჩვენ ერთმანეთისთვის არაფერი ვართ, ჰარი,ჩვენ პატარა ბავშვები ვართ,რომლებსაც უთხრეს თუ ისე არ მოვიქცეოდით, როგორც გვეტყოდნენ, დაგვსჯიდნენ და კუთხეში დაგვაყენებდნენ.არ ჯობია,რომ დავშორდეთ და ასეთ სისულელეებზე არ ვიდარდოთ?- ოხვრით გადავწექი საწოლზე.
- ვიცი,რომ არ გიყვარვარ,არც მე ვგრძნობ შენდამი მასეთ რამეს.უბრალოდ ამ ბოლო დროს რაღაცნაირი გახდი, იმაზე ცივი ვიდრე ჩვენი პირელი შეხვერდის დროს.
- მე სულ ასეთი ვარ.
- არა, არ ხარ...ალბათ ვიღაც შეგიყვარდა და მაგიტომ გინდა, ჩემთან დაშორება,- გვერდით მომიწვა.რა დებილია,მაგრამ კარგი, ავყვები.
- ჰო,- ვთქვი ჩურჩულით.
- რვა თვე ვეღარ მოგითმენია?- სახიდან თმები მომაშორა,რომ თვალებში შემოეხედა.
- დავიღალე ყალბი ცხოვრებით,- ჩუმად ავქვითინდი,ის კი მოიწია და გულში ჩამიკრა.
- დავიღალე..არ შემიძლია ის ვთქვა, რასაც ვფიქრობ..ეს ცხოვრება კი არა, რაღაც უაზრო სპექტაკლია,სადაც
უბედური გოგოს როლს ვასრულებ..-
ვეცადე ჰარის მოვშორებულიყავი,რადგანაც მის სიახლოვეს არ შემეძლო გაჩერება,ვგრძნობდი მისდამი სიმპათები მიჩნდებოდა და არ მინდოდა ავყოლოდი ამ გრძნობას და შემეყვარებინა.
- სად მიდიხარ?- მკითხა ჰარიმ,როდესაც მოვშორდი.
- სააბაზანოში..-  ამოვისრუტუნე. სააბაზანოში შევიკეტე,კუთხეში ჩამოვჯექი და ჩუმად ავტირდი.
იქამდე ვიყავი ასე,ვიდრე ყელი არ ამტკივდა,წამოვდექი სახის მოსაბანად და სარკეში რომ ჩავიხედე უფრო ავტირდი,ლოყები ახურებული მქონდა,თვალები კი დასიებული და ჩაწითლებული,სახე ძლივს მოვიბანე,რომ ვიტირე მაინც მეტყობა,ოთახში გავედი,ჰარი საწოლზე იჯდა და ტელეფონში რაღაცას უყურებდა.
- კაია რომ გამოხვედი,- წამოდგა.
- დაგემშვიდობები მაინც..- როდესაც შემომხედა თვალები გაუფართოვდა.
- რა გჭირს?
- არაფერი.
- მალე მძღოლი მოვა და უნდა წავიდე..
- ვიცი, მაგიტომ გამოვედი,ხომ უნდა გაგაცილო აეროპარტამდე..
- ვფიქრობ, უნდა დარჩე..
- რატომ?
- საერთოდაც  კონცერტი სამ დღეშია, შემიძლია ხვალისთვის გადავიტანო ჩემი ბილეთი.
- ხო არ გაგიჟდი?- შევუბღვირე.
- ცუდად ხარ, სტეისი.
- ჰარი, ნუ მასწავლი როგორ ვარ მე..- შევუბღვირე,მან კი ამოიხვნეშა.
- კარგი, კარგი,ესეიგი ჩვენი შემდეგი შეხვედრა ტოკიოში იქნება,- თავი დავუქნიე.
- სამაგიეროდ იქ არანაისი საქმე არ მექნება..- გავუღიმე.
- ძალიან კარგი,- დაიხარა და ლოყაზე მაკოცა,რამაც გამაკვირვა.
როდესაც მძღოლი მოვიდა, ჰარი და ბიჭები აეროპორტამდე გავაცილე,ყველას მაგრად მოვეხვიე,როდესაც ჰარი წინ დამიდგა,მსუბუქად გამიღიმა, ფეხის წვერებზე ავიწიე და კისერზე შემოვეხვიე.
- შეხვედრამდე,- ყველას მივაძახე და მალევე წამოვედი იქიდან,სასტუმროში.
*მეორე დღე*
დილიდანვე სტუდიაში ვიყავი თან ფოტოებისთვის ვპოზიორობდი, თან იმის გაგება მინდოდა ბიჭებს ახლა ტურნე სად ჰქონდათ.
- ხომ არ იცით, ბიჭებს სად აქვსთ შემდეგი გამოსვლა?- ვიკითხე ყველას გასაგონად.
- მგონი პარიზში.
- ჯერ გუშინ წავიდა ჰარი და შენ უკვე გენატრება?- ჩაიცინა ფოტოგრაფმა.
- მალე დავამთავროთ,თავს შეუძლოდ ვგრძნობ,- ამოიხვნეშა და იქიდან მალევე გამომიშვა,როდესაც სასტუმროში დავბრუნდი და ჩემი ნომერის კარები შევაღე მოულოდნელად ვიღაც შემომახტა კისერზე, რაზეც კივილი დავიწყე.
- სტეისი..
- ტრიშაა?- დავიყვირე და სახეზე შევხედე.
- ვაიმე, დებილო,- დავიყვირე და ჩავეხუტე,- აქ რას აკეთებ?
- მომენატრე,- გაიცინა.
- შენც იმავე კომპანიაში ხარ?- თავი დამიქნია.
- არ გიხარია?
- კი,მაგრამ ..
- რა?
- რაღაც უნდა მოგიყვე და არ გაჭედო..- სიტყვები ერთმანეთზე გადავაბი, ის კი დაიბნა.
- კაი, მომიყევი.
- ესეიგი,ჰარი პარიზშია,ხვალ კონცერტი აქვს და მინდა სიურპრიზისავით გავუკეთო და კონცერტს დავესწრო..
- აუ,რა კაია..- როდესაც მოვუყევი,როგორ ვიჩხუბეთ მე და ჰარიმ ორი დღის უკან, მიხვდა რატომაც ვაკეთებდი ამას.
- მაგრამ, ტრიშა, მთლად მაგის გამოც არ ვაკეთებ ამას.
- აბა?
- მგონი..
- სტეისი, მაშინებ, ბოლოს ასე რომ დაიწყე ლაპარაკი მითხარი,რომ ვიღაც გადამეკიდა და არ ვიცი რა ვქნაო,- თვალები ავატრიალე.
- მგონი ჰარი შემიყვარდა,- ვთქვი და ცერა თითზე ფრჩხილის კვნეტა დავიწყე, ტრიშამ კი იმხელაზე იკივლა,მგონი სხვა ოთახებშიც გავიდა მისი ხმა.
- აუუ, რა მაგარიაა? მასაც უყვარხარ დარწმუნებული ვარ!
- არა, არ ვუყვარვარ..
- უყვარხარ,- თქვა ტრიშამ ბღვერით.
- მოკლედ, ამაღამ გაფრინდები პარიზში, ხვალ საღამოს კონცერტზე დახვდები..- დაიწყო მან, მეკიდევ თავს ვუქნევდი.
- შემდეგ კულისებში შეხვდები ან სასტუმროში,რომ წახვალთ, სადაც მარტო და მშვიდად იქნებით, შემდეგ ეტყვი,რომ გიყვარს..
- ასე ადვილად?
- ჰო,ასე ადვილად,-  ლოყები მომჩქმიტა.
- კაი..- ვთვი ისე, თითქოს ძალიან ადვილი იყოსო.ტრიშამ ბილეთები მიშოვა, ერთი თვითმფრინავის და მეორე ბიჭების კონცერტის,ახლა ისღა დარჩა მოსაღამოვდეს,რომ წავიდე და ვუთხრა, ის რასაც ვგრძნობ.
*აგრძელებს ჰარი*
მე და ბიჭები ბარში ვისხედვართ და ლუდს ვსვავთ,ხვალ კონცერტი გვაქვს და ჯობია ცოტა დავისვენოთ.
- ბიჭო, სტეისიზე რას შვრები?- მკითხა ლუი.,მეკიდევ ჩავიცინე.
- შენი აზრით?
- ქალიშვილი არაა?
- ჰო..
- მერე?
- დრო მაქვს..შესაფერის დროს ველოდები,რომ ისე გავჟიმო, ბოლო ხმაზე ვაკივლო,- ვთქვი და უნდა წამოვმდგარიყავი,ზეინმა ამოიოხრა.
- ესეიგი, აპირებ ეგ გოგო გამოიყენო და მერე მიაგდო?- შემიბღვირა ზეინმა.
- სულელ გოგოებს ეგრე მოსდით,- ვთქვი და ლუდი მოვსვი.
- ჰარი, დაფიქრდი, თორემ მერე ინანებ,- გამაფრთხილა ზეინმა,რაზეც ამოვიგმინე.
- ზეინ, ეს შენი საქმე არაა..სადაც არ უნდა ვყოფილიყავი ყველგან ფეხებში მეჩხირებოდა,რის გამოც ახლა თამაში მიწევს, ვითომ მასთან ბედნიერი ვარ.
- რა მისი ბრალია,- თქვა ნაილმა.
- მოკლედ, რაც არის,არის მე ამ რვა თვის განმავლობაში მაგრად გავერთობი,შემდეგ კი სუპერ დაშორება..- ვთქვი და ლუდი ბოლომდე ჩავცალე.
- არ მომწონს ეს ამბავი,- თქვა ზეინმა გაცოფებულმა,ბოთლი მაგიდაზე დადო და წავიდა.
- მაგას რა ენაღვლება, მთელი ცხოვრება უკვე დაგეგმა,ერთ ან ორ წელიწადში პერის მოიყვანს ცოლად,- ვთქვი და კიდევ ერთი ლუდი შევუკვეთე.
- იმედია სტეისი არ შეგიყვარდება,- მითხრა ლუიმ, რაზეც გადავიხარხარე.
- კარგი რა,ვერ გამიგია მკერდი ბუნებრივი აქვს თუ გაკეთებული,- ჯღანვით ვთქვი.
- ჩემი აზრით, ძალიანაც ბუნებრივი გოგოა,- ნაილს გავხედეთ რგრევე.
- შენ რა, სტეისის მკერდსა და ტრაკს უყურებ?
- ეგ არ მითქვამს და ასი წელი გოგოს ეგრე არ შევხედავ,- ამოიოხრა.
- ვფიქრობ ზეინი მართალია, გავა  დრო და შენ ამ სისულელეს ინანებ,რომელიც ახლა სიამოვნებას განიჭებს,- ნაილს ხმა აღარ გავეცი, თორემ ვიცოდი ვიჩხუბებდით.
*მეორე დღე*
დილით ძალიან უცნაურმა სიზმარმა გამაღვიძა,რის გამოც ძალიან ცუდ ხასიათზე დავდექი.ვითომ სტეისის სახლში შევედი, იქ კიდევ სისხლის გუბეში სტეისი ეგდო, უგონოდ,როდესაც მივუახოვდი მივხვდი,რომ მკვდარი იყო.
ამის გამო გამეღვიძა და ძალიან უცნაურმა გრძნობამ დამიარა ტანში,ეგრევე ტელეფონს ვსტაცე ხელი და მასთან დავრეკე, არ მპასუხობდა,რატომღაც ავღელდი,მაგრამ მასზე რატომ ვდარდობ საერთოდ? სჯობს საღამოსთვის მოვემზადო.
*საღამოს, კონცერტის დაწყებამდე ოცი წუთით ადრე*
- ჰარი, რა გჭირს დღეს? ძალიან ანერვიულებული ჩანხარ,- ზურგზე ხელი დამკრა ლიამმა.
- არ ვნერვიულობ,- კულისებიდან რაღაცას დავუწყე ძებნა.
- ვის ეძებ?- ახლა ზეინმა მკითხა.
- ა..არ ვიცი,- ანერვიულებულმა ვუთხარი,რა მჭირს დღეს?
- ძმაო, ხომ რიგზე ხარ?
- კი..კი,- სცენაზე გასვლის დრო მოვიდა, ჩვენ ჩვენი ადგილები დავიკავეთ და როდესაც სცენაზე გავხტით,ფანების ორმაგი შეძახილი წამოვოდა.
*აგრძელებს სტეისი*
როდესაც მივაღწიე დანიშნულების ადგილას, სადაც კონცერტი უნდა გამართულიყო,დაცვას ჩემი ,,VIP"ბარათი ვაჩვენე,როდესაც შემომხედა მიცნო და შემიშვა,წინარიგებში გავედი, როდესაც აქაუვრობა გადაიჭედა,გოგონებმა თვალი მომკრეს,რომ მიცნეს ყვირილი დაიწყეს,მეც მომიწია ავტოგრაფები დამერიგებინა,თან ფოტოებს ვიღებდი,ეს კი არა, როდესაც სცენიდან რაღაც ფოერვერკები გაისროლეს, მივხვდი კონცერტი იწყებოდა და აი, მაშინ უარესი მოხდა,ყველა აყვირდა და აჩხავლდა.
- ღმერთო,- ვთქვი და ყურებზე მივიჭირე ხელი,სცენაზე ავიხედე, ბიჭები გამოხტნენ და ეგრევე პირველი ჰარიმ დაიწყო სიმღერა
,,One Way Or Another"-ის.
ფანებს მეც ავყევი და ერთი ხმამაღალზე წამოვიკივლე ,,wow"- მეთქი.
არ მეგონა ასეთი მაგრები თუ იყვნენ,მაგრამ ცეკვაში სამი წლის ბავშვიც კი აჯობებდა..ფანები მათთან ერთად მღეროდნენ,როდესაც ეს სიმღერა მორჩაზ წამებში მეორე მუსიკა ჩაირთო.,,More Than This" ძალიან წყნარი სიმღერაა,ტექსტიც კარგად ვიცი,რომ ავყვე. სცენის ნაპირთან ჩამოსხნენ და ფანებს ხელს უქნევდნენ,ჯერ ლიამმა დაიწყო, ჰარი კიდევ ძალიან დაბნეული იყურებოდა აქეთ-იქით,როდედაც მისი ჯერი დადგა,უეცრად ჩემკენ გამოიხედა, ადგილზე გაქვავდა, მიკროფონი ტუჩებიდან დაბლა დასწია და მომაშტერდა,ფანებიც გაჩერდნენ და ხან ჰარის უყურებდნენ, ხან მე,ბიჭებმა შეანჯღრიეს, თიმცა გონს ვერადავერ მოიყვანეს, გამეცინა და გადავწყვიტე მის მაგივრად მე მემღერა,თანაც ისეთი სიჩუმე ჩამოწვა ბუზის გაფრენის ხმას გაიგონებდით მარტო.
- when he open his arms and holds you close tonight,
it just won't feel right cause i can't love you more than this ,yeah,- ვეცადე და მგონი გამომივიდა კიდეც,ჰარი გონს მოეგო და გააგრძელა, თან ისევ მაშტერდებოდა.
მთელი კონცერტის განმავლობაში თითქმის მე მიყირებდა.მართალი იყო,ცხოვრებაში ასე არასოდეს მიხალისია,მაგრამ ზოგი ფანი რომ ატირდა, რამოდენიმე მათ შესრულებაზე,მეც ავყევი,არ ვიცი რა დამემართა.
როდესაც კონცერტი დამთავრდა და კულისებს მივუახლოვდი,მინდოდა შევქანებულიყავი და ჰარის შემოვხვეოდი,მაგრამ ფანებს დავაცადე.ვუყურებდიზ როგორ ეხუტებოდა ჰარი მათ მთელი გულით,როდესაც  ყველა ფანი გაისტომრა და ახლა დანარჩენ მიჭებთან მივიდნენ, ჰარიმ თვალების ცეცება დაიწყო შემოსასვლელისკენ, ძალიან მორცხვად გავედი,როდესაც გამინახა ხელები გაშალა და ოდნავ დაიხარა,მანიშნა,რომ უნდა შევხუტებოდი, გავექანე და შევახტი.
- ჰაროლდ..- მის კისერში ამოვილუღლუღე,ყველასგან მოურიდებლად დავეწაფე ტუჩებზე.
- ჰარი, რაღაც უნდა გითხრა..- როდესაც ჩამომსვა ეგრევე მივახალე.
- გისმენ..
- ამ..- უნდა მეთქვა,რომ მიყვარხარ მეთქი,  თუმცა ფანების შეძახილმა გამაწყვეტინა.
- Merci,One Direction,- თქვეს და სიხარულით გაიქცნენ.
- რისი თქმა გინდოდა?- მითხრა ჰარიმ,მეკიდევ ცივმა ოფლმა დამასხა.
- ამ..მართალი იყავი..- კარგად გავერთე თქვენს კონცერტზე,- ყველას ჰაეხინა.
- გამიხარდა შენი ნახვა,- ლიამმა მუშტი დამირყა.
- ჰო..- თქვა ზეინმა სახე მოღუშულმა,უცბად თავი ძალიან უხერხულად ვიგრძენი.როდესაც სასტუმროში წავედით, ჰარის ვკითხე:
- ზეინს რა სჭირს?- ჰარის სახეზე ფერი წაუვიდა და დაბნეულმა ბლუყუნი დაიწყო.
- ალბათ, პერი მოენატრა,- გამეცინა.
- მიყვარს ეგ გოგო,- საწოლზე ჩამოვჯექი.
- ჰო, საყვარელი გოგოა,- ღიმილით თქვა ჰარიმ.
- გინდა სადმე კაფეში გავიდეთ? მაგრად მომშივდა,- შემომთავაზა ჰარიმ, მეც თავი დავუქნიე ღიმილით.
- თან უფრო კარგად მომიყვები, აქ რა ჩიტმა გისროლა,- გამეცინა და ჰარის გავყევი.
- აბა,მომიყევი..
- გამოვიპარე,- ვთქვი, რაზეც ჰარის გაეცინა,კაფეში რომ შევედით,სკამი გამომიწია, რაზეც გამეცინა და ჩამოვჯექი,მალევე მიმტანი მოგვიახლოვდა, ჰარიმ ორი შოკოლადის ნამცვარი და ვაშლის წვენი შეუკვეთა.
- სტეისი,- დაიწყო რაღაცის თქმა,თან ხელი ხელზე მომკიდა, მის ხელს გაოგნებულმა დავხედე.
- გისმენ..- გული ამიჩქარდა მის შეხებაზე,მინდოდა მოვხვეოდი, მაგრამ თავი შევიკავე და მხოლოდ გავუღიმე.
- სტეისი,მიყვარხარ..- მისმა სიტყვებმა ყურებში ელვასავით გამიარა, აი ახლა უკვე ცალი თვალიდან ცრემლი გადმოგორდა.
- სტეისი,- ჩემთან ახლოს მოიწია.
- რა დაგემართა?- მკითხა და თავი მის მხარზე დამადებინა,მის მხარზე ავქვითინდი,მალევე მაგიდაზე ჩვენი შეკვეთა დაიდო, ჰარიმ კი ჩუმი მადლობა გადაუხადა მიმტანს,თავი ავწიე და თვალებში შევხედე, ლოყაზე მომადო ხელი და ცერა თითით ფერება დამიწყო.
- მეც მიყვარხარ,- ჩურჩულით ვუთხარი და თავი ჩავხარე,რაზეც ღრმად ამოისუნთქა,თავი ოდნავ ამაწევინა და მაკოცა, ხელი ნაზად ჩამკიდა და ჩვენი თითები ერთმანეთში ახლართა,კისერში ჩავუმალე თავი და ღრმად სუნთქვა დავიწყე,როდესაც ჩემმა სხეულმა ცახცახი შეწყვიტა გავსწორდი, ჰარიმ კიდევ კოვზი მომიშვირა,რომ ნამცხვარი მეჭამა,გავიღიმე და მისი ხელიდან შევჭამე.ცოტახანი ასე ვისხედით,როდესაც სასტუმროში დავბრუნდით და ლიფტით მეთხუთმეტე სართუზე ავდიოდით, ჩემკენ დაიხარა და ტუჩებზე კოცნა დამიწყო,მხოლოდ მაშინ გავჩერდით, როცა ლიფტმა დაიწრიპინა,ეს იმის მანიშნებელი იყო,რომ ჩვენს სართულზე ვიყავით, ოთახის კარო გახსნა და შიგნით შესვლისთანავე გადაკეტა. ტუჩებზე დამეწაფა,ორივე ხელი კისერზე მოვხვიე და წელზე შევახტი, როდესაც საწოლზე დამაწვინა მაისურის გახდა დაიწყო მეც წამოვიწიე და ნელ-ნელა გავიხადე.
- ვგიჟდები შენს სურნელზე,- მის ნათქვამზე ჩამეღიმა.
- მე კი შენზე,- ჩავჩურჩულე.
- როგორც წინაზე ისე თუ მუცელზე დაწვები,- ეშმაკურად მითხრა, თან ყელზე მკოცნიდა.
- ჰარი..- ამოვიკვნესე, მან კი ამომხედა.
- ვფიქრობ..ვფიქრობ.. ჩვენ..ამ..- ჯლუყუნი დავიწყე,რაზეც გაეცინა.
- დარწმუნებული ხარ?- თავი დავუქნიე.
- მართლა?- ისევ კისერზე დამიწყო კოცნა.
- ჰო..- ნელა დამიქნია თავი, ვიდრე რამეს დაიწყებდა გამომხედა.
- ჯანდაბა!
- ურაიყო?
-ბპრეზერვატივი არ მაქვს,- თავი მოიქექა.
- იცი..ჩვენ,რომ შეყვარებულები გავხდით, მეორე დღესვე სტეისიმ ერთი შეკვრა ჩამიმალა ჩანთაში..- გაოცებულმა შემომხედა.
- თან გაქვს?-თავი დავუქნიე და რომ წამოვმდგარვიყავი გვერდით გადაწვა, ჩემი პატარა ჩანთა ვიპოვე და შიგნით ჩავყავი თუ არა ხელი ეგრევე კოლოფს ვსტაცე ხელი, ჰარის ვესროლე მან კი იმ წამსვე დაიჭირა.
- კარგი..კარგი,- ჩაიცინა და ერთი ცალი გახსნა,როდესაც მოირგო ისევ ჩემს ზემოდან მოთავსდა და პენისი ნელა შემოამისრიალა ვაგინაში, რაზეც ღრმად ჩავისუნთქე და ამოვიკვნესე.
რამოდენიმე ბიძგის შემდეგ,ჰარიმ ბიძგები ააჩქარა,კვნესის რა ვთქვა, მაგრამ კივილში გადამივიდა.
- ააჰ...Fuck!- წამოვიკივლე,ჰარი კიდევ ტუჩებზე დამეწაფა.
- მიყვარხარ..- ამოილუღლუღა ჩემს პირში.
- მიყვარხარ,- გავიმეორე მეც  და მისი ზურგის დაკაწვრა დავიწყე,დაიხარა და ყელზე ძლიერად მომწოვა კანი.
- ჰარი...ღმერთო..აჰჰ,- ბოლო ხმაზე ვკიოდი,მალევე თვითონ გადაწვა საწოლზე და მის ზემოდან მომაქცია, სხეულზე მიმაკრო და სწრაფად დაიწყო ჩემში შემოსვლა.
- ამის დედაც!- წამოვიკივლე და ჰარის კისერზე დავუწყე კოცნა, რაზეც ხვნეშდა.
- მიდი...მიდი...მიდი,- რამოდენიმეჯერ წამოვიკივლე და ვიგრძენი რომ პიკს გავცდით,ჰარის ზემოდან დავაწექი და ვცდილობდი ღრმად მესუნთქა,გული რამის ამომვარდნოდა საგულედან,ისე სწრაფად მიცემდა,ჰარიმ თავი ამაწევინა და ტუჩებზე დამაცხრა,ორივეს ახურებული გვქონა ტუჩები.შუბლი შუბლზე მივაბჯინე და ღრმად სუნთქვა დავიწყე.
- ღმერთო ჩემო..- როდესაც მეორე მხარეს გადავწექი ამოვიოხრე,ჰარი მოიწია და კისერში მაგრად მაკოცა,გადასაფარებელი მკერდამდე ავიწიე,მაგრამ ქვედა ნაწილზე წვას ვგრძნობდი და რაღაც სისველესაც.
- ჰარი,ორი წამით გავალ,- გადასაფარებლიანად ავდქი, სააბაზანოში შევედი და როდესაც ფეხებზე დავინახე გავქვავდი.
- ჯანდაბაა,- წამოვიკივლე ,მალევე კიდევ ჰარი შემოვიდა.
- ოუ..- თქვა და ნერვიულად იკბინა ტუჩზე.
- დღეს რა რიცხვია?- ჰარი დაიბნა.
- ოცი..
- ჯერ ხომ ადრეაა!- თქვი და სააბაზანოში შევქანდი.
- არ ვიცი, რას ამბობ, მაგრამ,პირველ ჯერზე ეგრე იცის,- მეკიდევ გავხედე.
- რატომ არ გამაფრთხილე,საწოლი ხომ არ დაისვარა?- უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია და საშხაპეში შემოვიდა.შხაპი მივიღე მხოლოდ და როდესაც დავრწმუნდი,სისხლი აღარ  წამოვიდოდა ვულკანივით, გავმშრალდი და ტიტლიკანა ისევ საწოლში ჩავწექი,მალევე ჰარიც გამოვიდა და მაგიდიდან შამპანიური აიღო,მანიშნა გინდაო? რა თქმა უნდა, თავი დავუქნიე,ჭიქებიც აიღო და გვერდით მომიჯდა,როდესაც გახსნა ცოტა ქაფი გადმოიღვარა,შემდეგ ჭიქები შეავსო და ცოტა მოვსვით,ვგრძნობდი,რომ ჰარი მიყურებდა, ამიტომაც გავხედე.
- რა იყო?- მხრები აიჩეჩა და თავი ახლოს მოსწია საკოცნელად.