What Is This Love(H.S)დასრულებულია

აუტანელი მონატრება

ნელ-ნელა უკან უკან მივდიოდი, რადგანაც ჰარი მიახლოვდებოდა, მალევე რაღაცაზე შემომსვა.
- პატარავ,ნელა თუ სწრაფად?- კისერზე გადაიტანა კოცნა.
- ნელა,რომ შენით დავტკბე,- მაისური გამხადა და ნელ-ნელა დაიწყო ჩემი სხეულის დაკოცნა.
- მჰ...- ამოვიოხრე და თმაზე გადავატარე ხელი.
- ძალიან კარგია,- ვთქვი კვნესით.მალევე მომშორდა და თვითონაც გაიხადა.თავისკენ მიმწია, ფეხები წელზე შემოვხვიე.
ნელა შემოვიდა ჩემში,რაც მესიამოვნა და ხმადაბლა ამოვიკვნესე.
მისი სხეული, ყოველი ბიძგისას ტანზე მეკვროდა..
როდესაც მოვრჩით ნაზად მაკოცა ტუჩებზე და მიმიხუტა.
- შეიძლება მიდიხარ, მაგრამ კარგიც არის..ფანებს ოცნება აუსრულდებათ.
- შენს გვერდით მინდა მე მაინც და ივისთან კიდე..- თქვა ჰარიმ,მეკიდევ უფრო ავეკარი.
- სამუდამოდ შენი ვარ,- მკერდზე ვაკოცე.
- ყოველდღე გამომიგზავნე თქვენი ფოტოები,- მითხრა ჰარიმ და თავზე მაკოცა.
- შენც გამომიგზავნე შენები..
- კარგი,- დაღლილობისგან დავამთქნარე და ჰარიზე მიხუტებულს ჩამეძინა.
*ერთი კვირის შემდეგ*
ჰარი ამსტერდამშია და კონცერტი აქვს.მე და ივი კი ფანის ჩართულ ლაივს ვუყურებთ.
ღმერთო, როგორ მომნატრებია. თვალებიდან ცრემლები თავისით გადმომვარდა.იქამდე ვუყურებდი ლაივს ვიდრე არ გაითიშა.
- ჯანდაბა,- შევიკურთხე, ივიმ კიდევ ტირილი დაიწყო.მომიწია ჩაწერილი ლაივის ხელახლა ჩართვა,რომ დამემშვიდებინა..
- როგორ მისტირით ჰარის ეს დედა შვილი ნუ,- თქვა ტრიშამ და გვერდით მომიჯდა.
- გადი რა...
- კარგი, ჰო, დამშვიდდი,- მითხრა სიცილით.
- სამ კვირაში მადრიდში მივდივარ,- ვუთხარი, რაზეც გაშრა.
- რა?შენც მიდიხაარ?
- ჰო..
- ივი ხედავ? დედ-მამა გტოვებენ,- უთხრა ტრიშამ ივის.მაგრამ არ ადარდებდა ივის, დეიდამისი რას იტყოდა, მამამისის ლაივს უყურებდა.მოულოდნელად ჩემი ტელეფონი აბზუილდა ჰარის ლაივი გაითიშა და ივიმ ტირილი ამოუშვა.
- ჩშშ...ივი, მამიკო რეკავს, ნაქეე,- ვუთხარი,მაგრამ მაინც ტიროდა.ჰარის ვუპასუხე,თუმცა ვიდრე რამეს ვიტყოდი ჰარიმ დამასწრო.
- ივი, პატარავ, რატომ ტირი, მაა,- ივიმ ჰარის ხმა გაიგო თუ არა თვალები დააჭყიტა.
- ღღ...აღღ,- დაიწყო ივიმ, რაზეც მეღიმებოდა.
- ვაიმე, როგორ მომენატრეეთ,- თქვა ჰარიმ.
- ღმერთო, არ იძინებს ეს ბავშვი, გავგიჟდი,- ჰარის გაეცინა.
-ვვუმღერებ და დაეძინება,- ჰარიმ ივის უმღერა,რის შემდეგაც პატარამ თვალები ძლივს დახუჭა დასაძინებლად.
- ყოჩაღ,- ჩავიხითხითე ჩუმად.
- აუ, ძალიან მინდა თქვენთან.
- ჩვენც გვინდა ეგ,- ვთქვი და ივი საწოლზე დავაწვინე, შემდეგ კი იქიდან გამოვედი.
- ამ წამს დამთავრდა ლაივი და მალე კულისებში ფანების ჯოგი იქნება,- თქვა ჰარიმ,რაზეც გადავიხარხარე.
- მეც მალე მომიწევს ივისგან წასვლა..თან ჯერ ვერ წავიყოლებ პატარაა..
- ხომ,კარგად იკვებება?
- კი...იმაზე მეტსაც ჭამს ვიდრე საჭიროა,- გამეცინა.
- ოო...ჯოგი მოქრიის,კარგი, მერე დაგირეკავთ.
- გკოცნი,,- ვუთხარი, მანაც იგივე გაიმეორა და გათიშა.
*სამი კვირის შემდეგ*
- ჩემო პრინცესავ, იცოდე ბებიას და დეიდას დაუჯერე კარგი?- ივო გემრიელად ჩავკოცნე.
- კარგი, არ დაანახო,რომ მივდივარ,- მითხრა ტრიშამ, გადავკოცნე ისიც, სწრაფად შეტრიალდა და წავიდა,ივი წაიყვანა, თვითმფრინავში ავედი და სავარძელში ჩავჯექი.
დრო რომ გამეწელა ცოტა ძილი გადავწყვიტე,მაგრამ არ შემეძლო ახლა დაძინება,ივიზე ვფიქრობდი..როგორ მომენატრება ჩემი პატარა.წარმომიდგენია ჰარის როგორ ენატრება,ერთი თვე არ ვუნახივართ.ჩემი ზურგჩანთიდან ჰარის მაისური ამოვაძვრინე, რომელიც მისი სურნელით იყო გაჟღენთილი.თავი ხელებში მოვიქციე და მაისურის სურნელით ვცდილობდი მონატრება გამექარწყლა..
- ქალბატონო..- ვიღაცამ შემანჯღრია, თავი წამოვყავი..ღმერთო, როდის ჩამეძინა?
- თვითმფრინავი ეშვება და ღვედი შეიკარით,- ამოვიოხრე და ღვედი შევიკარი.თვითმფრინავი როცა დაჯდა ყველაზე პირველი მე გამოვედი, ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე.მგონი ჯერ კიდევ მძინავს.
ტაქსი გავაჩერე და ვუთხარი სადმე კარგ სასტუმროში მივეყვანე,შემდეგ კი თავი ჩამოვდე იქვე და ისევ გავითიშე.
- მის, მოვედით,- შემანჯღრია მძღოლმა.
- მადლობა,- ვუთხარი და ჩანთიდან ას დოლარიანი ამოვიღე, მივაწოდე.
- ხურდა არაა საჭირო,- ვთქი და გადმოვედი.კარგია ჩემოდანი რომ არ წამოვიღე, თორემ მოვკვდებოდი თრევით.სასტუმროში სანამ შევიდოდი კაფეში გავიარე და ყავა ვიყიდე.პაპარაცები შევნიშნე, ამიტომაც სწრაფად შევედი სასტუმროში და ლიფტი სანამ დაიხურებოდა შევასწარი.ვიღაც მაღალი ტიპი იდგა,ახლა მაგრად მეკიდა ეს ვიღაც. ყავას ვწრუპავდი ჩემთვის,როდესაც მისი ხმა მომესმა.
- სტეისი?- მას ავხედე..ისე დამიძახა, თითქოს კარგი ნაცნობი იყოსო.
- ჰო..
- არც კი მჯერა,- სახეზე მოისვა ხელი,- შეიძლება ფოტო?- ნაძალადევად გავუღიმე,ცერა თითი ავწიე და მხოლოდ ოდნავ გავიღიმე, ფოტო რომ გადაიღო ლიფტიც გაიღო,უკვე აღარ შემეძლო ამ ტიპთან გაჩერება, ამიტომაც გამოვედი.
- მადლობა,- მომაძახა, შევბრუნდი და მხოლოდ ხელი ავუწიე.უკან მივბრუნდი თუ არა ვიღაცას შევეჯახე,მდუღარე ყავა ისევ ზედ გადამექცა..წაქცევისგან კი ძლიერმა მკლავებმა დამიცვეს,ხელებზე მოვეჭიდე და გავსწორდი,როდესაც დავხედე მის ხელებს უბრალოდ გავშეშდი.
- ღმერთო ჩემო,- ამოვილუღლუღე და მას ავხედე.მომღიმარი სახით მიყურებდა, მაგრამ გაკვირვება მაინც ეტყობოდა.
-ჰარი..- წამოვიკივლე და ზედ შევაფრინდი.
- პატარავ,- თქვა და ხელები მომხვია წელზე,თავი კი კისერში ჩამირგო.
- როგორ მენატრებოდი..- ქვითინით ვუთხარი და ვაკოცე.
- მეც ძალიან მენატრებოდი,- უფრო მიმიხუტა.
- აქ რამ ჩამოგიყვანა?
- ფოტოსესია მაქვს ხვალ, დილით,- ვუთხარი და კისერზე ვაკოცე,რაზეც  გააჟრჟოლა.
- შენ სადმე მიდიოდი?
- არა..უბრალოდ გარეთ მინდოდა გასვლა..- გავუღიმე და კიდევ ჩავეხუტე,- გადამაფიქრდა..- ჩაიცინა და თავის ნომერში შემიყვანა,ეგრევე საწოლზე დამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოთავსდა,თავი კისერში ჩამირგო და ღრმად სუნთქა დაიწყო.
- ვერ ვიჯერებ..- ამომხედა,- ივი როგორაა...ძალიან მომენატრა.
- გაიზარდა,- შუბლზე ვაკოცე.
- აქ რამდენი დღით უნდა დარჩე?
- სამ დღეში მივდივარ, მგონი კოლუმბიაში,- ჰარიმ ამოიფრუტუნა.
- ესეიგი ჩვენი გზები სამ დღეში იყოფა?
- მთავარია გნახე,- ვუთხარი და გავუღიმე,თავი დახარა და მაკოცა.
- მიყვარხარ,- ამოილუღლუღა ჩემს ტუჩებზე და ისევ მაკოცა.
- მეც,- ხელი მაისურის ბოლოებს ვსტაცე და გავხადე.ერთი ბრუნი და მის ზემოდან ვიჯექი,მეც გადავიძრე მაისური და თავი ისევ დავხარე,შარვალი შევუხსენი და მალევე ისევ მოვშორდი,როდესაც ტანსაცმლისგან გავთავისუფლდით ისევ მის ზემოდან მოვთავსდი, ნელი მოძრაობები დავიწყე,თან მის ტუჩებს არ ვშორდებოდი,წელზე ძლიერად მომხვია ხელები და ბიძგები ააჩქარა, რაზეც ხმამაღლა ვკვნესოდი,მისი თითები ჩემსაში იყო ახლართული და ყოველი ბიძგის დროს ოდნავ ვუჭერდი ზედ.
- ჩემი ერთადერთი ხარ..- როდესაც მოვრჩით წამოვჯექი და ზეწარი სხეულზე ავიფარე, ის კი ნაზად მკოცნიდა მხარზე.
- მზე რა ნელა ჩადის..- ვუთხარი მან კი ფაჯარაში გაიხედა.
- არ გინდა სადმე გავიაროთ?
- აუ, კი, მომშივდა...-  ჰარიმ ჩაიცინა.ორივე წამოვდექით და მოვემზადეთ,
იქვე სასტუმროს გვერდით კაფეში დავსხედდით,ჩემთვის პიცა და წვენი შეუკვეთა თავისთვის კი მხოლოდ ყავა.
- ძალიან გემრიელია..
- ხოდა ჭამე,- მიღიმოდა.ჭამა გავაგრძელე, მაგრამ ვგრძნობ რომ ჰარი მიყურებს, ამიტომაც მეც გავხედე.
- რამე მოხდა?- სიცილით ვუთხარი, მან კი ჩაიცინა და თავი უარის ნიშნად გააქნია.როდესაც სულ შევჭამე ჰარიმ ანგარიში გადაიხადა და გარეთ გავედით, ხელი მომხვია და ასე მიხუტებულები დავდიოდით.
*სამი დღის შემდეგ*
- აი, კიდევ გვაშორებებენ,- თქვა ჰარიმ,მეკიდევ ამოვიდუდღუნე.
- ოცდაშვიდ დღეში გნახავ,- თავი დამიქნია,მაგრად მოვეხვიე და სანამ თვითმფრინავში ავიდოდი გემრიელად ვაკოცე.უკვე უნდა ავსულიყავი და გავჩერდი,ჯერ არ წავსულვარ,თუმცა ვგრძნობდი,რომ სასტიკად მენატრებოდა და მის გარეშე ვერცეთ წამს ვეღარ გავძლებდი.იქიდან სირბილით გამოვვარდი და ჰარის ძებნა დავიწყე.როგორც ჩანს გარეთ გავიდა.ისევ მივრბოდი,რადგანაც მანქანით იყო და არ გაესწრო.გარეთ რომ გავედი ჰარი უკვე მანქანაში ჯდებოდა.
- ჰარი..- დავუყვირე,გაჩერდა და შემობრუნდა..გიჟივით შემოვეხვიე კისერზე და ღრმად სუნთქვა დავიწყე.
- სტეისი..- ამოილუღლუღა.
- არ შემიძლია..არ შემიძლია შენგან შორს ყოფნა,ცუდად ვხდები..- ვუთხარი და ისევ ჩავეხუტე.
- იმათ სახეებს უფრო ხშირად ვხედავდი წინა თვეს, ვიდრე შენ...მე შენთან მინდა..- ვუთხარი, ვიდრე რაიმეს იტყოდა,მხოლოდ შუბლზე მაკოცა და მანქანაში ჩავხედით.
საღამოს კონცერტი აქვს და კარგად გავერთობით..
მკიდია კარიერა,იმათ ჭკუაზე სიარულს, მირჩევნია სახლში ვიჯდე ივისთან ერთად და ჰარის ვუცადო თუ როდის დაბრუნდება.ასე ალბათ მართლა ვიგრძნობ თავს კარგ დედად და მეუღლედ.ჩემი სამუშაოც მიყვარს, მაგრამ ისე არა,რომ ოჯახზე უარი ვთქვა.ტოკიოში ჩასვლას და მეათასე ფოტოსესიაზე დასწრებას ჰარისთან დარჩენა მირჩევნია..