*აგრძელებს სტეისი*
ჰარი შიშველ სხეულზე მეკვროდა მთელი ძალით და კისერზე ნაზ კოცნას მიტოვებდა,მიუხედავად იმისა,რომ ორი წამის წინ მოვრჩით იმ საქმეს.
- ჰარი,სააბაზანოში შევალ,- წამოვდექი,პირსახოცი და ტელეფონი ავიღე,რომ გამეგო,პერის რა უნდოდა.ბოდიშსაც მოვუხდი და ავუხსნი სიტუაციას.სააბაზანოში შესვლისთანავე სველ იატაკზე ფეხი დამიცურდა და ავყირავდი,ძალიან მწარედ დავეცი ძირს, ტელეფონი კი ჰაერში ავარდა,იმაზე არც მიდარდია გატყდებოდა თუ არა,ახლა მხოლოდ ჩემს საწყალ სხეულზე ვფიქრობდი.
- აიჰ,- ბოლო ხმაზე ამოვიკვნესე სიმწრისგან, ჰარიმ რასაც ჰქვია კარები შემოამტვრია,ისე შემოვარდა.
- ჯანდაბა, სტეისი,-ამოილუღლუღა და წამომაყენა.
- იტკინე რამე?- მკითხა ანერვიულებულმა.
- აჰმ..არა..ჩემი ტელეფონი სად არის?- იქაუვრობა მოვათვალიერე, მაგრამ ვერსად შევნიშნე.
- ყოჩაღ,- თქვა მან და უნიტაზში ჩაიხედა.
- არაა..- ამოვიდუდღუნე.
- როგორც ჩანს, ჰო,- უნიტაზის ჯაგრისით ამოიღო.
- ვსო, მოკვდა,- მითხრა ჰარიმ მეკიდევ ჯუჯღუნი დავიწყე.
- ღმერთო, კიდევ კარგი შენი ვიდეოები გადმოვიწერე,- თავი გავაქნიე ,,ამას მაგრა აკლიას" ნიშნად,- კაი, ამაზე ნუ იდარდებ, დილით წავალ და გიყიდი..
- აუ, შხაპის თავი აღარ მაქვს..- ჰარიმ აბაზანა ცხელი ქაფიანი წყლით გამივსო და შიგნით ჩამაწვინა.
- ჩემთან დარჩი,- თავი დამიქნია და იქვე პატარა სკამზე ჩამოჯდა,თან თბილ წყალში ვიწექი, თან ჰარის მკლავზე ვეხუტებოდი.
როდესაც გავმშრალდი და გავედი აქედან,სპორტულები ჩავიცვი და ჰარის მკერდზე დავადე თავი.
- ჰარი, ძალიან მიხარია ის ნაბიჭვარი რომ დააპატიმრეს..- ვუთხარი და უფრო მივეხუტე.
- ჰო, მეც.
- იცი, რამდენი გოგო გააუბედურა? მანამდე ერთი გოგო ჰყავდა, შეყვარებული, რომელიც შემდეგ მიატოვა..გოგო გამოიყენა, თავი შეაყვარა და მიატოვა..გესმის რა სასტიკად მოექცა? ამის მერე ყველამ შეიძულა,- ვუთხარი ჰარის, მას კი გული სასტკად აუჩქარდა.
- ხო..ბ..ამ..ისა...აჰმ..- დაიწყო რაღაცის ჯუჯღუნი, მეკიდევ გავხედე და თითქოს რაღაცამ შეაშინა, ისეთი დაბნეული და დამფრთხარი სახე ჰქონდა.
- კაგრად ხარ?- უბრალოდ თავი დამიქნია, ისევ მხარზე დავადე თავი და ამჯერად დავიძინე.
*მეორე დღეს*
როდესაც გამეღვიძა ჰარი გვერდით არ მეწვა, სამაგიეროდ ფურცელი იდო მის ბალიშზე,ავიღე და წავიკითხე.
- საყვარელო, აღარ გაგაღვიძე, წავედი და ძალიან მალე დავბრუნდები, მიყვარხარ..- ხმამაღლა წავიკითხე.
ჩამეცინა მის წერილზე და წამოვდექი,სახლში ჯდომა არ მინდდოდა, ამიტომაც ჩავიცვი, კაფეში წავედი,ყავა შევუკვეთე და მალევე გამოვედი იქიდან.უეცრად პერი შევნიშნე,ეგრევე მასთან მივირბინე.
- პეზ..- დავუძახე, როგორც კი ჩემი ხმა გაიგონა გამომხედა.
- გოგო, რომ გირეკავდი,რატომ არ მიპასუხე?- ანერვიულებული ჩანდა.
- ამ...ვაპირებდი დარეკვას, მაგრამ ტელეფონი უნიტაზში ჩამივარდა,- გავიციმე,მან კი შუბლზე მიირტყა ხელი.
- შენთან საქმე მაქვს..ჰარი სახლშია?- უარის ნიშნად თავი გავაქნიე.
- სანამ მოვა უნდა დაგელაპარაკო,7 მითხრა და სწრაფი ნაბიჯებით დამაბრუნა სახლში.
*აგრძელებს ზეინი*
დილით რომ გავიღვიძე, პერი არ დამხვდა საწოლში,სამაგიეროდ ჰარიმ ამიფეთქა ტელეფონი,მისი ერთი მესიჯი ვნახე ,,გთხოვ ერთ საქმეზე გამყევი, შენი დახმარება მჭირდება." სასწრაფოდ გადავურეკე მითხრა,რომ უკვე ჩემთან იყო, სწრაფად ჩავიცვი და მასთან გავედი.
- აბა რა ხდება?
- რომ მივალთ გეტყვი..- მანქანა დაძრა.რამოდენიმე წუთის შემდეგ გააჩერა,მას გავხედე.
- მოვედით?
- ჰო, წამოდი,- რაღაც მაღაზიაში შევარდა, არც დავუკვირდი მეც შევყევი.
- ამ.. აქ რა გვინდა?- როდესაც ირგვლივ სამკაულებს და მსგავს რაღაცებს მოვკარი თვალი გავიკვირვე.
- სტეისის ხელი უნდა ვთხოვო,- გაბრწყინებული სახით გამომხედა.
- რა? ჰარი, კიდევ რა ჯანდაბას აპირებ?!
- დამშვიდდი..მართლები იყავით, რასაც ვაპირებდი, მართლაც საშნელება იყო,უბრალოდ ძალიან ვიყავი გაბრაზებული, ახლა კი უბრალოდ მის გარეშე ცხოვრება აღარ წარმომიდგენია,- მის სიტყვებზე პირი დავაღე.
- ღმერთო ჩემო,- ამოვილუღლუღე. ტვინში გამიელვა იმ ფაქტმა,რომ პერი სტეისის ეტყვის ჰარიზე, რაც ადრე ჰქონდა მას განზრახული.
- პ..პერის უნდა დავურეკო, დილით არ მინახავს..- ვთქვი და იქიდან გამოვქანდი..პერის ხუთ წუთში ათამდე შეტყობინება მაინც გავუგზავნე, მაგრამ არცერთზე მიპასუხა.
- ღმერთო ჩემო..- ვთქვი და ჰარისთან დავბრუნდი.
- ვფიქრობ, ეს მოუხდება,- თქვა ბედნიერმა და გოგონას სთხოვა შეეფუთა.
- ახლა დავურეკავ და ვეტყვი გაემზადოს,მინდა დღესვე ვთხოვო ხელი..- სტეისისთან დარეკა,- ამ.. არ მპასუხობს..- კიდევ ერთხელ გადარეკა.
- სტეისი, პატარავ, რატომ გამითიშე?- ჰკითხა მშვიდად,რამოდენიმე წამი სიმშვიდე იყო, შემდეგ კი ყურმილის მეორემხრიდან საშნელი ქვითინის ხმა მოისმა, მივხვდი რაშიც იყო საქმე..
- მძულხარ, შე ნაბიჭვარო...მძულხარ! შე სირო!- ჰარიმ უეცრად ყურმილი ყურიდან მოიშრა და ტელეფონს დახედა,თითქოს აინტერესებდა მართლა სტეისისთან დარეკა თუ არა.
- ღმერთო, რა ხდება?- თქვა ანერვიულებულმა,მეკიდევ ცივმა ოფლმა დამასხა. ახლა,როდესაც ჰარი ნანობს თავი საქციელს და გულწრფელად შეუყვარდა სტეისი, მოხდა ის,რაც არ უნდა მომხდარიყო.ღმერთო ჩემო..
*აგრძელებს ჰარი*
ზეინის სახლამდე მიყვანაც ვერ მოვახერხე,ვთხოვე მძღლი გამოეძახა, მეკიდევ სახლში გავქანდი.შევედი თუ არა ეგრევე ოთახში ავირბინე,გარდირობის კარი ღია იყო, შიგნით კი სტეისი არაფერი ეწყო..წეღან სახლის მობილურზე დავურეკე, ახლა რა ჭირი ვქნა..ჯანდაბა! ჯიბეში ჩავიჩხარე ბეჭდის ყუთი და სტეისის სახლში წავედი, როდესაც მივედი, კარზე ბრახუნი დავიწყე, მალევე ტრიშამ გააღო.
- აქ რას აკეთებ?!- ბღვერით მკითხა.
- სად არის სტეისი?- მკვლელი სახით შემომხედა იმწამსვე.
- რაც ჩემს დას გაუკეთო არ გეყო? გააჯვი აქედან!- დამიღრიალა, მეკდიევ გაშტერებული ვუყურებდი,ზედა სართულიდან საშინელი მტვრევის ხმა ისმოდა,ვეღარ მოვითმინე და სახლში შევიჭერი.
- როგორ ბედავ!- დამიყვირა ტრიშამ, მაგრამ არ მოვუსმინე და სტეისისთან ავირბინე,როდესაც ოთახში შევედი იქარობა ყირამალაზე იდგა,გარდერობი გადმოვარდნილი,სარკე გატეხილი და ყველა ჩარჩო გატეხილი,სტეისი გარდერობის იქით იჯდა და სურათებს ანაკუწებდა.
- მასზე მეტად ჩემი თავი მძულს,იმის გამო,რომ შევიყვალე!- დაიკივლა და მეორე ჩარჩო მოისროლა.
- სტეისი..- დავიძახე, ის კი შემოტრიალდა და უფრო გაცეცხლდა.
- ჰარი, წადი..- შემოვარდა ოთახში ტრიშა და შეეცადა მშვიდად ეთქვა.
- სტეისი, რა გჭირს?- ახლა უკვე მეც ავტირდი,მის შემხედვარე.
- რატომ გუშინვე არ მითხარი, შენი ჩანაფიქრის შესახებ, შეგეშინდა? შეგეშინდა იმის,რომ ბოლომდე ვერ მიიყვანდი საქმეს?- დამიღრიალა, მეკდიევ იქვე გავშრი,ნუთუ..მან გაიგო,რომ...
- სტესი..
- ახლა არ თქვა,რომ მსგავსი რამ არ გდომებია! მითხარი..ხომ მართალია, მითხარი,ნაბიჭვარო!- დაიყვირა და მკერდზე ორივე ხელის ტრყმა დამიწყო.
- ჰარი, წადი..- ტრიშამ მთხოვა და ჩემი გაყვანა სცადა,მაგრამ ოთახიდან გავაგდე და კარი ჩავკეტე,რომ სტეისისთან დალაპარაკება მომეხერხებინა.
- ხომ გინდოდა ჩემი დამცირება, ჩემთვის შეურაწყოფის მოყენება.. აღიარე..- ხელებს იქნევდა,გავაკავე მან კი ფართხარი დაიწყო.
- ჰო, მინდოდა..სტეისი მინდოდა შენი გამწარება,როდესაც მენეჯერები შეთანხმდნენ,რომ ჩვენ წყვილი უნდა ვყოფილიყავით, მხოლოდ იმიტომ,დავთანხმდი,რომ შენ გამემწარებინე,შენი გულის მოგება კი ძალიან ადვილი აღმოჩნდა, ამიტომაც ყველაფერს მიადვილებდი..მაგრამ..- ცდილობდა თავიდან მოევეშორებინე და კიოდა,რომ მემი ხმა არ გაეგო.
- მაგრამ მართლა შემიყვარდი, სტეისი..შემიყვარდი სიცოცხლეზე მეტად და ყველაფერს ვფიცავარ, ვნანობ იმას, რაც ჩაფიქრებული მქონდა...- ვუთხარი ის, რაც სიმართლე იყო, ის კი უფრო განრისხდა.
- გიყვარვარ? როგორ დაგიჯერო იმის მერე, რასაც ჩემთვის აპირებდი,- სიმწრისგან გაეცინა,- და ასე აპირებდი მთელი წელი ყოფნას, მერე ჩემს მიტოვებას,- ჩემგან თავი დაიძვრინა.
- სტეისი, მართლა მიყვ...- სილა გამაწნა სახეში,მეკიდევ ცხარე ცრემლით ავტირდი.
- მომშრდი..სამუდამოდ,წადი!- თქვა ჩუმად, ხმა გაბზარულმა.
- სტეისი, გთხოვ..- მივუახლოვდი, უკან დაიხარა, რაზეც წამოიკივლა,ფეხზე რომ დავხედე შეშაზე ჰქონდა დადგმული.
- პატარავ..- სწრაფად ავიყვანე ხელში და საწოლზე დავაწვინე,ვცადე ფეხიდან შუშა მომეშრებინა,თუმცა მომიშორა თავიდან.
- არ მჭირდება შენი არაფერი!- როდესაც შუშა მოიშორა, უფრო ცხარედ ატირდა.
- ეს იმ ტკივილს ვერ შეედრება, რაც შენმა ქმედებამ მომაყენე,- ზედაც არ შემომზედა,ისე მითხრა.
- მიხარია,რომ იმაზე ადრე გავიგე ეს ყველაფერი, ვიდრე საქმეს ბოლომდე მიიყვანდი,- ალბათ იმასაც მოელი,რომ შენს გამო თავს მოვიკლავ,- გაოგნებულმა გავხედე.
- სტეისი..-ამოვილუღლუღე და მასთან დავიჩოქე..- ლუიმ გითხრა ხომ..?- ამოვილუღლუღე,იმ წამსვე ამომხედა.
- რა? ლუიმაც იცოდა?- ახლა უფრო ატირდა.
- ღმერთო ჩემო, როგორ დავბრმავდი ამ ორი სირით..დარწმუნებული ვარ დანარჩენებმაც იცოდნენ..ღმერთო,- ყვირილი დაიწყო.
- წადი..დამტოვე მარტო.
- არა,სტეისი.
- ისევე წახვალ, როგორც მოეთრიე,- ფეხზე ადგა,კოჭლობით მივიდა კარებთან და გააღო, იქ კი ტრიშა იდგა და ტიროდა.
- წადი, ვიქრე პოლიცია გამომიძახებია და შენი კარიერა არ დამინგრევია!- ფეხზე წამლვდექი.
- წავალ, მაგრამ ერთს კი გთხოვ,- ვუთხარი და მის წინ გავჩერდი.
- აი, ეს შენ თვითონ გადააგდე..- ხელში ყუთი დავაკავებინე,რომელშიც ბეჭედი იდო. მეტი არაფერი მითქვამს, უბრალოდ წავედი,მანქანაში ჩავჯექი და წავედი....სახლში მისვლისთანავე დედა დამხვდა..არ მეგონა,რომ ჩამოვიდოდა, მაგრამ როცა დავინახე გამიხარდა,მივედი,ჩავეხუტე და ცხარედ ავტირდი..მოვუყევი ყველაფერი რაც ხდებოდა.
- დედა, მაპატიე,რომ ასეთი ნაბიჭვარი ვარ..მაპატიე,რომ ასე სირულად მოვიქეცი..დედა, მაპატიე,რომ შენი შემარცხვენელი ვარ,- ხმამაღლა ვსლუკუნებდი.
- შენს საქციელს ვერანაირ მიზეზს ვერ ვუპოვი და ვაღიარებ,რომ ძალიან მეწყინა,მაგრამ მჯერა,რომ სტეისი გიყვარს...ნუთუ ატყობ, სულ ტყუილად წამოიწყე ის თამაში და მახეშივე შენთვითონვე წამოეგე,- მითხრა დედამ, მეკიდევ უფრო ავტირდი.
- რა ვქნა, მის გარეშე?
- დრო ყველაფერს მოიტანს....ტირილით ვერაფერს შეცვლი, უკან თუ მოიხედები და წარსულს გამოეტირები, მაინც ვერაფერს შეცვლი..დაფიქრდი შენს შეცდომაზე და როდესაც გაიაზრებ თუ რატომ და რისთვის გინდოდა ეს, მეორედ აღარ გაიმეორებ!- მითხრა დედამ, მეკიდევ ტირილში, მის კალთაზე მიმეძინა.
YOU ARE READING
What Is This Love(H.S)დასრულებულია
Fanficფიკი ახალგაზრდა მოდელის,სტეისი კუპერისა და ვან დაირექშენის ერთ-ერთი წევრის,ჰარი სტაილსის შეხვედრისა და მოულოდნელი სიყვარულის შესახებაა. ფიკი დაწერილია 2018 წელს.
