What Is This Love(H.S)დასრულებულია

მწარე წარსული

*აგრძელებს ჰარი*
სააბაზანოდან რომ გმოვედი სულ გადავიწყებული მქონდა,სტეისი სარბენად იყო გასული, ამიტომაც გადავურეკე.
- ჰარი,ახლა არ მცალია, სახლში მალე მოვალ,- მითხრა სწრაფად და გამითიშა თუ არა ლუიმ დარეკა.
- ჰეი, რას შვრები?- მკითხა ლუიმ დაბნეულმა.
- არაფერს, რა ხდება რომ შეიწუხე თავი და დამირეკე?
- ბიჭო, სტეისის ვხედავ ახლა..
- სად,- ვკითხე დაბნეულმა.
- თქვენთან ვაპირებდი მოსვლას, ტრიშა საღამოსკენ ჩამოდის და მთხოვა მათთან დამხვდიო და რომ წამოვედი სტეისი შევნიშნე, დარბოდა,მინდოდა დამეძახა, მაგრამ უეცრად ვიღაც ბიჭი მივიდა მასთან,-  თვალები ავატრიალე.
- ფანი იქნება, ლუი.
- ჰო, ალბათ, უბრალოდ სტეისის ძალიან არ სიამოვნებს იმ ბიჭთან ახლოს ყოფნა.
- დააკვირდი რას იზავს სტეისი.
- ჯანდაბა,- უეცრად წამოიყვირა ლუიმ.
- რა მოხდა?- ანერვიულებულმა ტელეფონში ჩავყვირე.
- ჰარი, სტეისი ძალით ჩაიხუტა, ის კი საბრალო კრავივით ფართხალებს,- მითხრა სა უეცრად გამითიშა.
- ლუი...ლუი!- ტელეფონი საწოლზე მოვისროლე, ღმერთო ჩემო, ნეტა რა ხდება...სად არიან ეგეც ზუსტად არ უთქვამს..ჯანდაბა სტეისი.
*აგრძელებს სტეისი*
ჩემთვის მშვიდად დავრბოდი. უეცრად ვიღაც ხელში მწვდა და გამაჩერა.მეც გაბრაზებულმა გავხედე.
- ჰეი..- შევუბღვირე, მაგრამ როდესაც ავხედე ადგილზე გავშრი.ამას აქ რა უნდა?
- სტეისი,- თქვა ჯიმმა და თავისთან ახლოს მიმწია.
- რა ჭირი გინდა?- შევუბღვირე და მისი თავიდან მოშორება ვცადე.
- უბრალოდ დაგინახე და მოსალმება მინდოდა,- ჩაიცინა.ფუ, როგორ მძულს.
- ასე უხეში მოსალმება არ გამიგია..- შევუბღვირე,მან ისევ ჩაიცინა.
- სტეისი, სკოლის დამთავრების მერე არ მინახავხარ,- ძალით მიმიხუტა. გული ამიჩქარდა, მეშინოდა...იმის მეშინოდა,რომ მეც რაღაცას დამიშავებდა.აი ის საშინელი მომენტიც..კედელზე ნელა მიმაყუდა და ძლიერად გამაკავა, თვალებიდან ცრემლები წამივიდა,არ ვიცოდი რა მექნა. ვცდილობდი  მომეშორებინა.
- გამიშვი..- ამოვისლუკუნე, მაგრამ პირზე ამაფარა ხელი, უფრო ავტირდი.
- ეი!- გავიგონე ვიღაცის ყვირილი და რასაც ჰქვია ჯიმი მოისროლა მეორე მხარეს.
- როგორ ბედავ და მას ეკარები?!- დაუყვირა გამწარებულმა ლუიმ, შეშინებული ამოვეფარე ზურგს უკან.
- შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარ?- დაუყვირა ლუისს, კიდევ კარგი მოახერხა და ჯიმის მოქნეული ხელი აიცილა..
- ამ ორივე ხელს დაგამტვრევ ძირში!-  ლუიმ კბილებში გამოსცრა, როდესაც ძლიერად გააკავა.  მეორე  მხარეს პოლიცია დავინახე და რაც შემეძლო ხმამაღლა დავუყვირე.
- ოფიცერო..- დავიყვირე და მეორე მხარეს აკანკალეული გავიქეცი,სწრაფად ავუხსენი სიტუაცია,მან რაციით თავისი თანაშემწე გამოიძახა და გამომყვა.
***
- მის, ხვალ თუ შეძლებთ მობრძანდით და საჩივარი შემოიტანეთ..- მითხრა ოფიცერმა, როდესაც ჯიმი მანქანაში ჩატენეს.ჩემი პირობაც შევასრულე.დაფიცებული მქონდა,რომ მისი საქციელის გამო, ციხეში ამოვალპობდი და აი ის დღეც დადგა!
- სტეისი..წავიდეთ,ჰარი ალბათ ნერვიულობს,- მითხრა ლუიმ და თავის მანქანაში ჩამსვა.
- მადლობა..
- რის მადლობა,- ოდნავ განიღიმა. მანქანა დაძრა,როდესაც სახლში მიმიყვანა ჰარი გიჟივით გამოქანდა შემოსასვლელში.
- სად იყავი? რომ დაგირეკე რატომ არ მითხრარი,ვიღაც გაწუხებდა?- კითხვები მომაყარა გაბრაზებულმა.
- ჰარი მე..
- რა..რა შენ, სტეისი...რამე რომ დაეშავებინა?- დამიყვირა,რაზეც შევკრთი.
- ჰარი!- ამოიოხრა ლუიმ.
- მოკეტე შენ!- ჰარიმ ახლა მას დაუყვირა, ამოვიხვნეშე და მეორე ოთახში გავედი, ისიც დამეწია და უხეშად მიმაბრუნა თავისკენ.
- ჰარი, შენი თავი არ მაქვს,- რატომღაც მეც დავიყვირე.
- ნუ მიყვირი, გოგო!- შემიბღვირა,- მიპასუხე, ვინ იყო ის ბიჭი,- ამჯერად მშვიდი ტონით მითხრა.
- ამას არ აქვს მნიშვნელობა..
- რატომ, იქნებ მისი ძუკნა ხარ და მაგიტომაც?- გაკვირვებულმა გავხედე,ვერ წარმოვიდგენდი თუ ასეთ რაღაცას მეტყოდა.
- რ..რა?- ამოვილუღლუღე.
- ჰარი!- დაუყვირა ლუიმ.
- მოიცადე,ლუი,- დავაწყნარე,რომ არაფერი ეთქვა,- ესეიგი ასე ფიქრობ, ხომ?- ჰარის ვკითხე.
- არ მინდა, მაგრამ ასე მაფიქრებინებ.
- კიდევ რას ფიქრობ ჩემზე, მიდი, გისმენ!
- სტეისი,- ამოიხვნეშა.
- მიდი მითხარი,რომ შენი სიყვარული დამიმტკიცო, მიდი,- დავუყვირე ბოლო ხმაზე.
- იცი რაა? შენ რომ წასული იყავი კლუბში,ძალიან სექსუალური გოგოს გაჟიმვის შანსი მქონდა, შენგან განსხვავებით ბუნებრივი მკერდი მაინც ჰქონდა მას...მაგრამ არ გავჟიმე, იმიტომ,რომ არ მინდოდა შენთვის გული მეტკინა, შენ კიდევ ვიღაცასთან ხარ?- დამიღრიალა, რაზეც თვალები გამიფართოვდა.
- ვინ გოგო...?ან ვისთან ვარ? საერთოდ რაებს როშავ..ან რა ბუნებრივი მკერდი?- დაბნეულმა კითხვები მივაყარე.
- ვგრძნობდი რომ ჩემი წასვლის შემდეგ ვიღაცას მაინც გაჟიმავდი, მაგრამ ვიღაც მართლაც, ხელოვნურ ძუძუებიან გოგოს რატომ მადარებ,ნაბიჭვარო,- დავუღრიალე გაცოფებულმა.
- ეს შენ ხარ ხელოვნურ ძუძუებიანი!- სიმწრის სიცილით გადავიხარხარე და ლუის გავხედე,რომელიც ჩვენი იდიოტური ჩხუბის მომსწრე იყო.
- გესმის? ხელოვნური ძუძუები მქონია თურმე..როგოროც ჩანს კარგად არ დაკვირვებიხარ ჩემს მხერდს,- ცივად ვუთხარი,- ახლა გაქვს შანში შეხედო,- ვუთხარი და მიუხედავად იმისა,რომ ლუი იქითკენ იდგა და გვიყურებდა,ტოპი ავიწიე მაღლა.
- შეხედე, ეტყობა რამე ხელოვნურის?თუ გინდა შეეხე კიდევ ერთხელ!- ჰარი გაშტერებული მიყურებდა თვალებში.
- კარგი, ბუნებრივ მკერდიანო, იმ ვიღაც სირზე რაღას მეტყვი?
- იმაზე ლაპარაკი არ მინდა,- ხმა გამებზარა და ტოპი შევისწორე.
- ხომ მაქვს უფლება ვიცოდე, ვინ იყო..- შემიბღვირა.
- რაც მთავარია დააკავეს და ახლა ამას არ აქვს მნიშვნელობა, არ მინდა გახსენება,- ტირილი დავიწყე, რადგანაც მახსენდებოდა ცუდი მოგონებები.
- რატომ, სტეისი?- ორივე მხარზე მომკიდა ხელები.
- ჰარი..- უარესად ავტირდი..მუხლები მეკეცებოდა, მაგრამ ჰარის ისე მაგრად ვყავდი გაკავრბული,არ მაძლევდა უფლებას დავვარდნილიყავი.
- მითხარი..
- მან ჩემი და გააუპატიურა,ჰარი, გაიგე? ჩემი საუკეთესო მეგობარიც, რომელმაც შემდეგ თავი მოიკლა, ახლა გაიგეე?- დავუყვირე ბოლო ხმაზე, რაზეც ხელები გამიშვა და მეც იქვე ატირებული ჩავიკეცე.როდესაც მაღლა ავიხედე, გაშეშებული იდგა..მისი ახსარების შემდეგ, რაც გავიგე,რომ თურმე ვიღაც უნდა გაეჟიმა, მე ხელოვნური მკერდი მაქვს და თურმე იმასაც ფიქრობს, ვიღაცის ძუკნა ვარ, როგორღა დავიჯერო,რომ ვუყვარვარ? ლუის გავხედე,რომელიც კედელზე იყო აკრული,შოკირებული, თვალები აცრემლიანებული ჰქონდა და ცდილობდა არ ატირებულიყო.
- სტეისი..
- გთხოვთ,დამტოვეთ მარტო,- ვცდილობდი აღარ მეტირა..მაგრამ არ შემეძლო.
- სტე..- ჰარი დაიხარა, უნდოდა ავეყენებინე, მაგრამ უხეშად მოვიშორე.
- მარტო დამტოვეთ მეთქი!- დავუღრიალე, ის კიდევ გაცოფებული გავარდა გარეთ.. ლუიც გაჰყვა.
ყველაფერი გამახსენდა,რაც მაშინ მოხდა,როდესაც პირველად გავიგე,რომ პოლიციელი მოვიდა სახლში და მშობლებს უთხრა ტრიშას და მეგანის ამბავი,ვერავინ წარმოიდგენს, რა ვიგრძენი მაშინ, როგორი სიძულვილი ჩაიღვარა ჩემს გულში ჯიმის მიმართ, მთელ ტვინში მხოლოდ ის მიტრიალებდა,რომ მისი მოკვლა მინდოდა..ტრიშა, როდესაც გამოკეთდა ყველაფრის დავიწყებაში დავეხმარე,აი მეგანზე უკვე გვიანი აღმოჩნდა,ყველაფერი ჩავლილი იყო, მაგრამ მან თავი მაინც მოიკლა..ვერ გაუძლო იმ სულიერ ტკივილს,რაც იმ ნაბიჭვარმა მიაყენა,სულ მარტო იყო,დახმარებაც არ გვაცადა.
ატირებული ავბარბაცდი ოთახში და საწოლზე დავეხეთქე.იქამდე ვტიროდი, ვიდრე კარები არ გაიღო.
- სტეისი?- როდესაც ტრიშას ხმა გავიგონე, გაგიჟებული წამოვხტი და მთელი ძალით გადავეხვიე.
- ჩემო პატარავ..მაპატიე,რომ იმ დროს შენს გვერდით არ ვიყავი და ვერ დაგიცავი..მაპატიე,ჩემო პატარავ..მაგრამ იმ პირობას აუცილებლად შევასრულებ,- მთელი ძალით ჩავიხუტე
- სტეისი, რა ხდება?- ამოილუღლუღა,  მეკიდევ ყველაფერი ვუამბე..ეგრევე ატირდა და თავი ფეხებზე დამადო.
- ესეიგი, ლუიმ იცის?
- მაპატიე..-  თავი ასწია და ჩამეჩუტა.
- მიხარია რომ ვერაფრის დაშავება მოახერხა იმ სირმა,- ლოყები დამიკოცნა.
- ისიც მიხარია,რომ დაიჭირეს..
- იცი რა? ახლა ტაქსი გამოიძახე, ლუისთან წადი და დაელაპარაკე..
- ჰო, მაგრამ მარტო ხომ არ დაგტოვებ.
- მე მაინც დაძინებას ვაპირებ, ჩემზე ნუ იღელვებ. მიდი, ლუის შეხვდი ,მას უყვარხარ, ამას ვხედავ მის თვალებში,- ლოყაზე მოვეფერე.
- კარგი..- მითხრა კიდევ გადამეხვია და წავიდა.
მისო წასვლის შემდეგ,იქამდე ვტიროდი,ვიდრე არ ჩამეძინა.
*საღამოს*
*აგრძელებს ჰარი*
გაცოფებული ვიყავი იმ ნაბიჭვარზე. რაც სტეისიმ თქვა, შოკში ჩამაგდო, ლუი ისე გავარდა ვერაფრის თქმა მოვასწარი, ვნანობ იმ სიტყვებს რაც სტეისის ვუთხარი..იმასაც ვერ ვხვდები, რატომ წამოვროშე იმდენი სისულელე..იმ დღეს სტეისი,რომ სასტუმროში დამხვდა,ზუსტად მახსოვს,უნდა მეთქვა იმ გოგოს შესახებ,მაგრამ ვერ გავბედე, ახლა კი წამოვროშე..იმ ღამესვე მართლა  ვაპირებდი ნიშნობის ბეჭედი მეყიდა,მაგრამ  ყველა მაღაზია დაკეტილი იყო,ამიტომაც ჩამეშალა გეგმა და ცოტა გადავდე ეს ყველაფერი..ახლა კი ძალიან იდიოტობის გამო ამხელა ამბავი ავტეხე.სახლში საღამოს დავბრუნდი.სამარისებული სიჩუმე იყო,ოთახში ავედი და შუქი ავანთე,სტეისის ჩასძინებია,მის გვერდით ჩამოვჯექი და როდესაც შევხედე უეცრად ამეტირა.
ისე რომ გავაღვიძე კიდეც,როდესაც შემომხედა სახე შეეცალა, დავინახე, როგორ გადმოსცვივდა ჩაწითლებული თვალებიდან ცრემლები,თავი კისერში ჩავურგე და ცხარედ ავტირდი.
- ბოდიში,პატარავ..ყველაფრისთვის,- ვლუკუნებდი მის კისერში.
- გეფიცები შენთვის რამე რომ დაეშავებინა, მოვკლავდი..არავიზე და არაფერზე დავფიქრდებოდი ისე მოვკლავდი..მართლა ძალიან მიყვარხარ..- ღრმად ამოისუნთქა ჰარრი.
- გთხოვ, მაპატიე..- თმებში შემომიცურა თითები და ოდნავ მომქაჩა. თავი,რომ ავწიე და თვალებში შევხედე ცრემლებით ჰქონდა გუგები სავსე.
- გთხოვ, ნუ ტირი,ჩემს გამო,- ცერა თითებით მოვწმინდე ცრემლები,თავი დაბხარე და შუბლი შუბლზე მივაბჯინე.
თავი ასწია და ნელა მაკოცა შუბლზე,საწოლის შუაში დაწვა და მანიშნა მივწოლილიყავი.როდესაც გვერდით მივუწექი, თავი მკერდზე დამადო და ღრმად სუნთქვა დაიწყო.მოულოდნელად მისმა ტელეფონმა დარეკა, ის კი იძულებული გახდა წამომდგარიყო.
- მჰ..პერია,- თქვა და გათიშა,- მოგვიანებით დავურეკავ,- გვერდით მომოწვა, თავის ხელზე დადო თავი და მიყურებდა, მივიწიე და მაგრად ვაკოცე კისერზე,მის ზემოდან მოვექეცი და მის რბილ ტუჩებს ვეამობორე,რომელიც ძალიან მიყვარს.
- რაღაც ვიდეო უნდა გაჩვენკ,- მითხრა მან,მეკიდევ თავი ავწიე.
- აბა მანახე..- შუბლზე ვაკოცე,ტელეფონს ხელი დავაავლო, პერის მონაწერები დააიგნორა და ვიდეო ჩართო..მუსიკა,რომ მეცნო გამეცინა ,,one thing". ვიდეოს ბოლოს ისე საყვარლად გაიცინა, ვერ შევიკავე თავი და გემრიელად ვაკოცე.
- წინა კვირას გადავიღე..- თქვა მან,მეკიდევ ისევ ვაკოცე,ნელა ამყვა და თითები თმებში შემომისრიალა.
*აგრძელებს პერი*
ზეინი რომ მოვიდა ჩემთან,მხოლოდ ის მითხრა,რომ ჰარიმ და სტეისიმ საშინლად იჩხუბეს,როდესაც ვკითხე საიდან გაიგო მითხრა, ლუიმ მითხრაო,როცა დაურეკავს,მან მოუყვა ეს ამბავი.
- ვსო, სტეისის უნდა ვუთხრათ ყველაფერი,- ვუთხარი ზეინს,მან კი ამოიხვნეშა.
- კარგი, მაგრამ ამ ყველაფერმა არ უნდა გაჟონოს..სხვებმა არ უნდა გაიგონ.
- ვიცოდე მწარე სიმართლე და მას არ ვუთხრა? მიყვარს, მაგრამ ჰარის თავის ჩაფიქრებულს არ ავასრულებინებ!- ვთქვი ბრაზით და ეგრევე სტეისისთან დავრეკე,რამოდენიმე წამი არ იყო გასული გამითიშა.
- ჯანდაბა...ნეტავ რა ხდება?- ნერვიულად ტუჩზე ვიკბინე).
- მივწერ, იქნებ ნახოს,-ვუთხარი ზეინს და ტექსტის წერა დავიწყე. "სტეისი, ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს, ჰარის ეხება,უნდა შემხვდე."-გავაგზავნე და ლოდინი დავიწყე, როდის მომწერდა.
- ღმერთო, ასე არასდროს დაუგვიანებია მოწერა,- ზეინს გავსედე.
- ლუიმ თქვა,ტიროდაო,იქნებ ჩაეძინა?
- აუ, არ ვიცი,  ახლა ვფიქრობ როგორ ვუთხრა..- საწოლზე ჩამოვჯექი..მართლა არ ვიცი,როგორ უნდა ვუთხრა სტეისის ეს ყველაფერი..რომ არ ვუთხრა ასეც არ გამოვა..ჯანდაბა, ჩემი საბრალო გოგო.