The Child Of Stygians (Stygians Duology #1)

Chapter 25: Meeting

Deiou's P. O. V.

"Mr. Froilan, don't you think you're being irresponsible?"

Ngumisi ako nang ikinumpas ng lalaki na may pinakamataas na awtoridad ang kanyang kamay para mapatahimik ang lahat.

May ilang nagnipis ang labi dahil sa inis. Pero ito ang batas na kinamulatan ng lahat. Kung sinong makapangyarihan, kailangan yukuan ng mas nakakababa.

Natawa ako sa naiisip, bilog ang mesa, pero hindi patas ang sistema.

"I agree to Deiou. Let's calm things down before we take an action. Xaria Lin Menoa is just like his father. We can dispose her immediately, anytime we want."

Ngumisi ako habang pinagmamasdan ang ibang miyembro ng Centro na inis at di makapagsalita. Natapos ang pagtatalo kanina na payapa at isa-isang nagsialisan ang lahat.

"Deiou, anak, mag-usap tayo sa bahay mamaya." blangko kong tinanguan ang sarili kong ama.

Siya ang pinuno ng mga Agios. Ang tinuturing na tila isang Presidente ng mga Arious, Daero Froilan.

The one who made Xaria's life a living hell.

"It must be good. Being the son of Igétis."

Igétis is the leader of the organization of Centro. Centro consist of different ministers, bishops and nobles.

The water is the sacred element for the centro, for them, it's an element that can clean one's self and the dirty sins of this world. That's why my noble father and former chosen by Pnévma of water became an Igétis for the Centro. Next, might be me.

Nginisihan ko si Klaus na ngayon ay may nakakatawang ngisi. I've been monitoring this bastard, I just can't move freely for there are many eyes. He's a bug that keeps clinging on the higher ups to have a position even he's just a son of a peasant.

"Yeah, and aren't you insecure?"

 

Tinignan ko ito mula ulo hanggang paa.

"You must've lived a hard life Klaus, being a child of a peasant is really tough, well, I'm grateful for your hardworks."

I've tapped his shoulder. I could see the pure rage sparks through his eyes but he smiled. Freaking fake, hiding his ugly face in his masks.

Tinalikuran ko siya pero agad kong narinig ang boses niya.

"Deiou, alam ko ang ginagawa mo..."

Pinigilan kong ikuyom ang kamao ko at nilingon ko siya.

"Pardon?" Nakangiting tanong ko.

He smirked. Ako naman ang napamaang nang tapikin niya ang balikat ko.

"You don't deserve to be here."

Kumukulo ang dugo ko sa paraan ng pagngisi niya pero binalewala niya ang reaksyon ko at tumalikod.

"Xaria. Lin. Menoa." bawat pagbigkas niya diyo ay mariin, kumunot ang noo ko.

Nilingon niya ako nang bahagya -para bang gusto lang niyang makita ang reaksyon ko.

"She's bound to be crushed by me. Be ready, Mister Almighty Deiou Froilan, you're going to bid goodbyes to your beloved friend."

The sarcasm in his voice makes me want to laugh mockingly.

Pinakatitigan ko siya, nandun pa rin ang ngisi sa mata niya pero, unti-unti itong nawala nang makita niya ang pagngisi ko at ang kasunod ay malakas na tawa.

"You're really something Mr. Klaus, you know what,"

Dahan-dahan akong naglakad papalapit sa kanya na ikinanlaki ng mga mata niya. Huminto ako saktong isang metro ang layo sa kanya.

"It would be better if you have threaten me when finally you're able to do your job, but it's sad to say that you're just a peasant and foolish bastard that failed to execute her family, am I right?"

Nagtaas ang dalawang kilay niya at nagnipis ang labi dahil sa galit.

"You have no rights to speak to me when you can only do is talk. Know where you stand,"

Matapos nun ay iniwanan ko siya sa silid na mag-isa. Saktong pagkaalis ko sa silid ay galit na pagluwag ko ng tie ko at pagkuyom ng kanang kamay ko.

I wanted to kill that bastard.

꧁༺༒༻꧂