Hopeless |Kookmin| ✔️

27(F)

Final

"Hayır! Hayır onu benden alamazsınız!"

Jimin üstünde durduğu kürsüden koşarak indi ve tüm sesiyle bağırdı.

"Dokunma! Dokunma bebeğime!"

Taehyung'un yanına koşup Bongcha'yı kucağına alıp sıkı sıkı sardı.

"Alamazsın, alamazsın bebeğimi!"

"Jimin sakinleş!"

Jungkook, Jimin'in yanına gelip omuzlarından tuttu onu.

"Almasın Jungkook, lütfen."

"Onunla konuşacağım tamam mı? Sakinleş sen. Geç otur şöyle."

Jimin, kucağında Bongcha'yla sandalyeye oturduğunda Jungkook ağlayan kadının yanına ilerledi.

"İyi misiniz?"

"Özür dilerim. Gelemedim, çok denedim ama bir türlü gelemedim... Özür dilerim."

"Lütfen siz de sakinleşin ve oturun."

Jungkook, genç sayılabilecek kadını sandalyeye oturtup kendi de karşısına oturdu. Törendeki davetliler yalnızca yakın arkadaşları olduğu için bu konuda içi rahattı.

"Neden gelemediniz?"

"Eşim yüzünden gelemedim, ama artık boşandım. O yok hayatımda, şimdi geliyorum adliyeden. Evinize gittim ama çevredekiler evlendiğinizi söyledi, dayanamadım buraya geldim. Lütfen kızımı bana verin, lütfen."

"Bize biraz zaman verir misiniz?"

Kadın başını olumlu anlamda salladığında Jungkook ayağa kalkıp Jimin'in önüne geldi. Elinden tutup nazikçe ayağa kaldırdı. Hazırlandıkları odalardan birine sürükledi.

Kapıyı kapatıp burukça Jimin'e baktı.

"Kadın zor durumda. Eşinden bugün boşanabilmiş ve boşanır boşanmaz da kızı için buraya gelmiş."

"Kızı mı?"

Duydukları cılız ses ile Bongcha'ya baktı ikisi de. Jimin ağlayacak gibi olduğunda Jungkook'a baktı yeniden. Derin bir nefes verip Bongcha'ya eğilip alınlarını yasladı. Yanaklarını okşayıp açık saçlarını kulağının arkasına itti.

"Birtanem, güzel kızım... Anneye gitmen gerekiyor."

"Anne?"

Jimin gözyaşlarının arasında güldü, "Hayır, hayır birtanem ben değilim." Jungkook sağ olsun, Bongcha'ya Jimin'i sürekli anne olarak tanıtmıştı, "Gerçek anne seni dışarıda bekliyor. Onunla gitmelisin."

Bongcha ellerini Jimin'in yanaklarına koyup geri çekildi. Yüzüne bakıp yaşlarını sildi.

"Jimin baba neden ağlıyor?"

Jimin kendini tutamayıp daha da ağlamaya başladı. Yüzünü eğip Bongcha'nın küçük omzuna yasladı.

Jungkook hızla yanına eğilip sıkıca sarıldı ikisine birden.

"Şşt, tamam bebeğim... Tamam..."

"Bongcha, seni çok seviyorum. Bunu sakın unutma tamam mı aşkım?"

"Ben de seviyorum Jimin baba, ama sen ağlama."

Jimin hızla gözyaşlarını silip gülümsemeye çalıştı, "Tamam bak, ağlamıyorum."

Bongcha'nın hâlâ yarım yamalak konuşuyor olmasının sebebini doktorlar, annesinin eksikliğinden olduğunu söylemişlerdi. Jimin, o günden sonra tam bir anne gibi ilgilenmişti Bongcha'yla. Oyunlar oynamış, sürekli konuşmuştu onunla.