Hoofdstuk 10

318 23 1
                                    

Foto: Emma Watson as Muriel

Thomas' POV

*Beep beep bee-*

Ik sla met mijn hand mijn wekker van mijn nachtkastje. Kut! Mijn wekker is weer kapot. Ik sta met tegenzin op, dat gaat niet echt geslaagd, want ik val weer terug mijn bed in. "Tommy!" Ik kreun. "Ava! Go away!" "You need to get up! Come on!" "I'm coming! I'm coming! Relax!" Ik loop naar beneden en hoor dat Ava de slappe lach heeft. Kutkind. Ik ga zuchtend aan de tafel zitten en pak een broodje. Na mijn ontbijt loop ik weer naar boven en kleed ik me om. Ik sprint naar beneden, pak mijn tas en haast me naar de bushalte. Net op tijd stap ik in de bus. Na tien minuten ben ik bij school. "Hey Mike! Hi Ash! And hi Cal!", roep ik. "Hi Tom!", roepen ze in koor terug. De bel gaat en we lopen naar binnen.

"Good morning class!", zegt mr. Sangster. Ja, onze muziekleraar is mijn vader. "Today is the big day. You are going to peform your songs and I choose a winner." Iedereen begint met elkaar de fluisteren. "Silence please!" De klas wordt stil. "Come on! Let's go tot the aula." We staan op en de hele klas loopt naar de aula. "Okay, we start with Michael and Calum." Ze gaan het podium op en beginnen met zingen. Mijn gedachten dwalen af naar Muur.

*Flashback*

"Muur! Please don't leave me!", zeg ik met een brok in mijn keel."I have to Tom! I need to save my mum!", zegt Muur met tranen die over haar wangen stromen, "I'm so sorry, but we need to break up. I can't live without you!" De tranen stromen nu ook over mijn wangen. "Just... Just take care of yourself and please come back.", huil ik. Ze knikt. "I love you.", fluistert ze en ze laat mijn hand los. Ze loopt door de douane en kijkt nog een keer achterom. Dan is ze weg. Weg uit mijn leven. "Yeah, I love you too.", fluister ik.

*Einde flashback*

"Thomas and Lucas, it's your turn." We lopen het podium op en ik pak een gitaar. Ik haal diep adem en we beginnen te zingen.

'I drove by all the places we used to hang out getting wasted
I thought about our last kiss, how it felt the way you tasted
And even though your friends tell me you're doing fine

Are you somewhere feeling lonely even though he's right beside you?
When he says those words that hurt you, do you read the ones I wrote you?

Sometimes I start to wonder, was it just a lie?
If what we had was real, how could you be fine?

'Cause I'm not fine at all

I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape

'Cause I'm not fine at all

The pictures that you sent me they're still living in my phone
I'll admit I like to see them, I'll admit I feel alone
And all my friends keep asking why I'm not around

It hurts to know you're happy, yeah, it hurts that you've moved on
It's hard to hear your name when I haven't seen you in so long

It's like we never happened, was it just a lie?
If what we had was real, how could you be fine?

'Cause I'm not fine at all

I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape

I will always hate you {M.C.}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu