Different Space, Same Sky

KABANATA 32

Kabanata 32 | Flat

“What happened after that? You bitch! ‘Wag ka nga pabitin!” Mabel exaggerated. Bahagya niya pang hinila ang buhok ko kaya pinag-ikutan ko siya ng mata.

I heavily sighed. “Bitch, you are fucking nosy. Stop being so worked up about my fucking almost a love story. Paano ako magm-move on kung panay naman ang pagpapa-alala mo?” Ngumiwi ako. Mabel just laughed. She's... She's just like that.

Parang hindi yata mabubuo ang araw niya kung hindi makaka-chismis.

She kind of reminds me of someone.

God...

I miss Mia so much.

Alam kong magkaibang tao si Mabel at Mia... But they really reminds me of each one another. Sobrang pareho ang ugali nila. Pati ang pagiging malandi ay parehong pareho.

Minsan naiisip ko... Kaya siguro mabilis na naging malapit ang loob namin ni Mabel ay dahil naaalala ko sa kaniya si Mia.

But at the end of the day...

Napagtatanto ko na nag-iisa lang si Mia.

She's my number one bestfriend no matter what happens.

Yung kahit na ilang kaibigan pa ang makilala ko... Hahanapin ko pa rin siya.

Yung nangyari sa‘min ni Mia... I don't know. Biglang hindi nalang kami nagpansinan after makipag-hiwalay ni Samuel sa‘kin.

I tried reaching out, pero ewan, siya talaga ang umiwas.

Akala ko nag-iinarte lang siya. Akala ko ilang araw lang ang lilipas at papansinin na niya ulit ako gaya ng dati. But it never happened. Days passed. Weeks passed. And year passed... Hindi na kami nag-usap.

My fourth year in college was the worst. Nakipag-hiwalay si Samuel. Hindi na ako pinapansin ni Mia. Wala na akong kaibigan.

Ilang beses akong ginulo ni Victor.

God...

Yung isang gabing pagkakamali ko...

Taon na ang lumipas ngunit hanggang ngayon ay dala dala ko parin.

“Miss Celestine, ready na po for pack up,” narinig kong sinabi ng assistant ko.

Tumango ako sa assistant ko bago nilingon si Mabel. “May shoot ka bukas?”

Ngumiwi siya. “Marami.”

“In demand, huh?”

Maarte niyang pinalipad ang buhok. “Duh. Si Mary Belleza Corpuz lang ‘to. Ako lang ‘to.”

Natawa ako. Ilang minuto pa kaming nag-usap habang inaantay rin na matapos ang shoot niya. Naka-dalawang palit siya ng damit bago tuluyang natapos.

“Finally! Kaurat na mga flash ng camera! Maya't maya ko nalang nakikita!” reklamo niya habang tinatahak na namin ang daan palabas.

Habang naglalakad kami at pinakikinggan ko ang mga reklamo niya ay chineck ko ang phone ko at nag-send ng message sa driver ko para sabihing palabas na ako. “Model ka, Mab. What do you expect?” sabi ko sa kaniya nang sa wakas ay tapos na siyang mag-rant ng mga kung ano-ano.

“Right! Minsan talaga... Napapaisip ako kung bakit ba ako nag-model? Like, God, this is fucking frustrating. Hindi ako makakain ng maayos. Yung mga bet kong pagkain, hindi ko makain dahil kailangan mag-diet! Napapaisip na ako kung tama ba ang mga naging desisyon ko.”

Napailing ako. Mabel really reminds me of someone. With all that rants... God, sobrang miss ko na si Mia!

“Baliw. At least we've come way too far. Para namang bago pa tayo sa mundong ginagalawan natin. In my first month, I'm actually like you. Parang naisip ko kung tama ba yung desisyon ko. Gusto ko ba talagang maging model o gagawin ko lang ‘to para sa isang lalaki? But in the end, matapos ng lahat ng pinag-daanan ko para marating kung nasaan man ako ngayon, I'm so happy.” Napangiti ako bago nagpatuloy. “The path I chose wasn't easy. Lalo na kapag may parents kang may naka-plano ng future para sa‘yo. But what I love the most is they supported me. They are part of the reason kung bakit ko narating ang lahat ng meron ako ngayon.”