Eyes of love

Ep...2(Z & U)

Zawgyi

မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရသည့္ ၿခံက သူ႕စိတ္ထဲ အလြန္ရင္းႏွီးေနသည္။လူခ်မ္းသာမ်ားေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ေပမို႔ ဒါမ်ိဳးတိုက္တာေတြက ႐ုပ္ရွင္ထဲ အမ်ားသားမလား။ထို႔ေၾကာင့္သာ ျမင္ဖူးေနသေယာင္ရွိေနတာထင္ပါရဲ႕။ၿခံဝရွိ လူေခၚဘဲလ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးထြက္လာၿပီး သူ႕ကို အကဲခတ္သလို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ေနသည္။

"ဘယ္သူမ်ားလဲရွင့္...''

"ကြၽန္ေတာ္ မင္းေလျပည္ပါ..ေကာင္းစစ္သန႔္ပိုင္ ကို စာသင္ဖို႔အတြက္ လာတာပါ''

"ဟယ္...ကြၽန္မကဆရာဆိုလို႔ အသက္ႀကီးႀကီးထင္ေနတာ...ႂကြပါဆရာ...ႂကြပါ။သားက မနက္ကတည္းက ဆရာ့ကိုေမွ်ာ္ေနတာ...''

မနက္ကတည္းကဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ သူ ေနာက္က်ၿပီလားဆိုေသာအသိႏွင့္ နာရီကို အလ်င္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္မိသည္။သတ္မွတ္ခ်ိန္ေရာက္ဖို႔ေတာင္ ငါးမိနစ္လိုေနေသး၏။အမ်ိဳးသမီးက အခန္းက်ယ္တစ္ခုထဲမွာေနရာခ်ေပးၿပီး ထိုေနရာမွာရွိသည့္ အိမ္သုံးပရိေဘာဂမ်ားကလည္း ေျပာင္လက္ေတာက္ပလ်က္။စာသင္စားပြဲေပၚမွာလည္း အထက္တန္းအဆင့္ စာအုပ္မ်ားအျပင္ ပါကင္ပိတ္မုန႔္မ်ိဳးစုံကလည္း အစီအရီေနရာယူထားပါေသးသည္။

"ခဏေလးထိုင္ပါေနာ္ ဆရာ...သားသား..ခုပဲအေပၚထပ္ တက္သြားတာ...ကြၽန္မ သြားေခၚလိုက္ပါ့မယ္...''

အခန္းက်ယ္ဟု သူသုံးႏူန္းျခင္းက မလြန္။ပ်ံက်ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္ခန္းတစ္ခန္းစာေလာက္ရွိသည့္ အခန္းက ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္ခန္းတဲ့လား။လူျဖစ္တာခ်င္းတူတာေတာင္ ကံတရားျခင္းကကြာလွပါသည္။

"ေစာင့္ေနရတာၾကာသြားၿပီလား ဆရာ...။''

ကိုးတန္းႏွင့္မတန္ေအာင္ ရွည္လ်ားေထာင္ေမာင္းသည့္အရပ္ႏွင့္အသားအရည္ကလည္းျဖဴစပ္စပ္ကေလးက မေအႏွင့္မ်က္ႏွာေပါက္ေလးဆင္ေသာ္ျငား အေဖတူသည္က မ်ားပုံပါ။

"သား နာမည္ ေကာင္းစစ္သန႔္ပိုင္ပါ ဆရာ။ဆရာကိုအသက္ႀကီးမယ္လို႔ ထင္တာ....''

"အင္း...''

စကားနည္းသည့္ သူ႕အရိပ္အကဲကို ေကာင္ေလးက အထာနပ္ဟန္ျဖင့္ အပိုစကားမဆို‌ေတာ့ဘဲ သူၫႊန္ျပသည့္ စာအုပ္ကိုသာ ခပ္သြက္သြက္ ဖြင့္လိုက္ပါသည္။အေျပာအဆိုေလးက ယဥ္ေက်းသလို လူရိပ္လူကဲလည္း တတ္ေပ၏။