Zawgyi
မိုးပန္းတစ္ေယာက္ အဝတ္အစားလဲျပဳၿပီးကတည္းက အခန္းထဲ ဝင္သြားတာ တစ္ခ်က္မွ ထြက္မလာေတာ့ေခ်။မနက္ကို အလုပ္ကိစၥႏွင့္ခရီးသြားရမွာဆိုေတာ့ ျပင္ဆင္ၿပီး အနားယူၿပီထင္ပါရဲ႕။မိုးပန္းခမ်ာလည္း အလုပ္က လစာသာေကာင္းၿပီး နားခ်ိန္ေတာ့ အလြန္နည္းပါသည္။အိပ္မယ္ႀကံကာမွ အေပၚကေနလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿခံတံခါးက ေဟာင္းေလာင္းဖြင့္ရက္သား။တံခါးပိတ္ထားရင္သာ သူခိုးမေၾကာက္ရေပမဲ့ ခုလိုပုံစံကေတာ့ သူခိုးမက ဓါးျပလာရင္ေတာင္ မည္သူမွ သနားမည္မဟုတ္။
"......"
႐ုတ္တရက္ေက်ာကို လာထိသည့္ကိုယ္ေငြ႕။ခါးမွာသိုင္းဖက္လာေသာ လက္တစ္စုံ။သူ႕လည္ဂုတ္တစ္ဝိုက္ ရွတတ ျဖစ္ေနေသာ ေမႊးညွင္းစေလးမ်ား...။
"ေန..ရိပ္...''
"ဆရာ....ကြၽန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္။ဆရာ့ကို..ဘာမွမေမးမျမန္းဘဲ...စိတ္ဆိုးမိတာ..မွားပါတယ္။''
လႊာႏွင့္ေတြ႕ၿပီး အေၾကာင္းစုံသိလာပုံပါ။
"ဆရာ....ဆရာလို႔...''
မထူးမခ်င္းကိုေခၚေနမည့္ သေဘာရွိေလသည္။တကယ္က သူ႕ေခါင္းထဲျငင္းဆန္ရမည့္စကား,တားျမစ္ရမည့္ အေၾကာင္းတရားတို႔ကို အစီအရီစဥ္းစားေနျခင္းသာ...။
"ကြၽန္ေတာ့ကို...တစ္ခါေလာက္...အခြင့္အေရးေပးလို႔ မရဘူးလားဟင္..''
ေက်ာမွာ တြယ္ကပ္ေနရာကေန ဖ်တ္ခနဲဆိုသလို သူ႕မ်က္စိေရွ႕ ေရာက္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ကာ ခပ္ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေလသည္။မတြန္းထုတ္ရက္မွန္းသိ၍ အကဲစမ္းလြန္းေနပါသည္။
"မင္း...တယ္ ေျပာရခက္ပါလား...ေနရိပ္...။ဟမ္...''
"ကြၽန္ေတာ္.. ဆရာ့ကို..ေျပာခဲ့ၿပီးသားေလ...။ဒီတစ္ခါ..ျပန္ဆုံရင္...ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘူးလို႔...''
"မင္း..ေနာက္မဆုတ္တာနဲ႕ပဲ...ကိုယ္က...ေရွ႕တိုးစရာလား...''
သူခပ္ေငါက္ေငါက္ေျပာေတာ့ မ်က္လုံးခ်င္းစုံေအာင္ ၾကည့္ၿပီး..
"ေရွ႕တိုးလာေပးဖို႔မလိုဘူး..ကြၽန္ေတာ္လာဖို႔...လမ္းဖြင့္ေပးထား႐ုံပဲ...''
YOU ARE READING
Eyes of love
Romanceဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္ျဖင့္သာ ေရးဖြဲ႔ထားျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာတစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္သြားခဲ့လ်ွင္ နားလည္ေပးပါရန္ႏွင့္..၊လြဲေခ်ာ္မႈႏွင့္လြဲအပ္ခ်က္မ်ား ႐ွိလ်ွင္လည္း..စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း.ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္။ စတင္သည...
