Eyes of love

Ep...12(Z & U)

Zawgyi

ေကာင္းစစ္တစ္ေယာက္ ဒီတမနက္လုံး နားေတြ အေတာ္အူေနေလၿပီ။ခရီးထြက္လာတာေတာင္ နားေကာင္းျခင္းမေကာင္းရေသာ ဘဝပါေလ။

"ေလးေလး....သားေရခ်ိဳးေတာ့မယ္...ခဏ‌ေနအျပင္ေလွ်ာက္လည္မွာမို႔လို႔''

"ဪ ေအးေအး..ငါေျပာတာ မွတ္ထားသိလား...ေက်ာင္းဖြင့္လို႔မင္းဆရာနဲ႕ေတြ႕ရင္ ေဘာင္းဘီဝတ္လာလို႔ ေျပာ...အေသမိုက္တာေနာ္...မင္း မျမင္ဖူးလို႔...''

ဒီလိုနဲ႕စကားက အစျပန္ေရာက္သြားနိုင္တာမို႔ ဒါပဲဟု ျမန္ျမန္ေျပာကာ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္ရသည္။တစ္မနက္လုံးဆရာ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္မိုက္ေၾကာင္းကို အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ေျပာရင္း စာသင္လာရင္ေတာင္ ဝတ္လာဖို႔ ေတာင္းဆိုပါဆိုပဲ။ဒီလိုေရခဲတုံးဆရာကို ေကာင္းစစ္မွာ စာေမးခ်ိန္ကလြဲလို႔ စကားရဲရဲမေျပာရဲတာ ေလးေလးမသိ။

"သား...။ေရခ်ိဳးေလ.''

"ခ်ိဳးမယ္ ေမေမေရ...ေမေမ့ေမာင္...ဆရာ့အေၾကာင္း ေျပာျပေနတာနဲ႕ နားေထာင္ေနတာ...''

"ဒီေကာင္ေလးဟာေလ...တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ၿပီး ဆရာ့ဆီ သြားသြားေမႊေနသလားမသိ''

"ေနပါေစ...ဆရာ့ကို သြားေမႊေနတာက တျခားအျပင္ထြက္တာထက္ စိတ္ခ်ရတယ္''

ေမေမကေတာ့ ေကာင္းစစ္အေျပာေၾကာင့္ရယ္ပါသည္။အိမ္မွာဆို ေကာင္းစစ္က အငယ္ဆုံးဆိုေပမဲ့ ေလးေလးေလာက္ေတာင္ ဂ႐ုစိုက္မခံရေပ။ေလးေလးကေတာ့ ဖြားဖြားနဲ႕ဆိုလည္း အငယ္ဆုံးသားေလး၊ေမေမနဲ႕ဆိုလည္း ေမာင္အငယ္ေလးမို႔ တစ္ခုခုမွမထိခိုက္ေအာင္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ရယ္ပါ။ဒီၾကားထဲ ေဖေဖကပါအစ ေလးေလးကိုဆို ခ်စ္အားပို၏။ေကာင္းစစ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီလိုအေျခအေနကို မနာလိုဖို႔ေဝးလို႔ ကိုယ့္ထက္အငယ္တစ္ေယာက္လို ဒီဦးေလးကို သာ၍ စိတ္ပူေနျခင္းက ဆိုးသည္။

#

အိပ္ရာထဲလွဲလို႔မွ ငါးမိနစ္မျပည့္ေသး ဖုန္းသံကျမည္လာသည္မို႔ ထကိုင္ရျပန္သည္။

"ဆရာ.......ကြၽန္ေတာ္....''

တစ္ဖက္က အသံဟာ ၾကားေနက်လိဳ႕ တက္ႂကြမေန။အခ်ိန္ကလည္း မနည္းေတာ့ၿပီကို ဒီ‌ကေလး တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေလသလား။