Küçük kırmızı kurdaleler

iyi insan olmak♡

İyi insan olmak ,bu dünya şartlarının en zor mesleklerinden biridir belkide.
Herzaman iyi olanı yapmak ,herzaman kaybedeceğini, belki kıymetinin bile bilinmeyeceğini bilsende herkez için iylik yapmak zorundadır iyi insanlar.
Çünkü fıtratları böyledir, yaratılırken çamurlarında kötülük yoktur onların.
Genellikle onları saf ve enayi olarak bilinirler halk arasında, halk dediğiysem kötü insanlar insanlar için, kendileri kötülük yaparak kazandıkları için kendilerini akıllı görürler.
İşte iyiler bu yüzden hep gerçekçidir ,çünkü kötüler gibi kendi yalan dünyaları yoktur.
Tertemiz sayfaları vardır , onları takip eden karanlık geçmişleri yoktur.
☆☆☆

Kader odanın dışından gelen seslerle endişelenmeye başlamıştı, meleğini beşşiğine bırakıp ,dışarı çıktı.
Neslihan hanım, esip gürlüyordu. Berrakta ondan farksızdı, ikiside karşılarında kaderi görünce sustular. Sonuçta bu sırrı kaderin bilmesi işlerine gelmezdi, ikiside bu büyük kozu ellerinden kayıp gitmesini istemezdi.

Neslihan bir hamle ile berrağı içeriye itip, kapıyı kapatıp, kitşeyi verdi.
"ANNEE AÇ ŞU KAPIYIII, YEMİN EDERİM SENİ BUNA PİŞMAN EDERİM ,BİLİYORSUNKİ YAPARIM.. AAAAÇÇÇÇ KAPIIYIII..."
Neslihan hanım elini beline koyup, anlını ovalıyordu,
"ASIL SEN BENİ DİNLEE, HİÇ BİR B*K YAPAMAZSIN BEN NESLİHAN KARADAĞ, SENİN GİBİ YENİ YETMEYE PAPUÇ BIRAKMAM. ŞAİKAYA HABER VERECEĞİM GELİP YARIN İSTESİNLER SENİ. SEN BU AKILKA O SERSERİNİN KARISI OKURSUN. VAROŞ BIR GELİNİM VAR ,BİRDE AYYAŞ ,SERSERİ BİR DAMADIM OLMAYAAACAKKK."

kadere ters ters bakmayı ihmal etmedi, anahtarı koynuna koyup ordan gitti, kader kapının yanında kalmıştı.
Berrak içeride kapıyı yumruklamaya hakaretlerini savurmaya devam ediyordu, kader berrağın birini sevdiğini daha önceden anlamıştı lakin bu işlere karışmaması gerektiğini bildiğinden sormaya gerek duymamamıştı, zira birde bu yüzden kötü gelin olmak istemiyordu. Meleğin sesini duyunca geri odaya dönmek istediğinde, berrağın onun adını çağırmadıyla geri döndü.

"Kader ordamısın?bana yardım et. Ben o zengin züppesiyle evlennek istemiyorum. Sevdiğim adamala evlenmek istiyorum . Bana yardımm ettt..." kader geri dönüp kapıya yaslandı,
"Ben sana yardım edemem berrak, ben ne yapabilirimki ?neslihan hanım beni öldürür ,yapamam."
Bereak derin bir nefes alıp bu kızı nasıl ikna edeceğini düşündü. Nasıl ? Nasıl? Diye düşünürken sinsi bir bakışla ağlamaya başladı, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Kader her ne kadar bu kızla kötü olsada geçmişi onun böyle bir evliliğe sürüklennesini istemiyordu gönlü,

"Kader.."
Hıçkırıklarla dolu bir ses kaderin kalbinin kapılarının anahtarıydı, bunu berrak iyi biliyordu, eğer burdan çıkmak istiyorsa kaderin merhametine dokunması gerekiyordu.

"Kader,, beni duyuyormusun? Bak sen istemediğin bir evlilik yaptın ve mutsuzluklar uğursuzluklar seni bırakmıyor. Benimdemi öyle olmamı istiyorsun ,mutsuz mu olayım kader . Lütfen annemden o anahtarı al ve beni kurtar hayat boyu sana minnettar kalırım ,lütfen ,,lütfennn"

Kader elinini sıkmaktan ve duyduklarının düşünceleriyle kavga edişi beynini ağrıtmıştı.
Bir kızın daha mutduz olmasını istemiyordu, ya neslihan hanım onun yardım ettiğini öğrenirse ve dahada önemlisi ya neslihan hanım düşünceletinde haklı ise berrakın sevdiği adam onu mutsuz ederse, o zaman berrak yanlız kalır. Neslihan hanım onu asla affetmez eve geri almaz.
Ordan uzaklaştı,kendi odasına gidip ,serdarın gelmesini bekledi.

Zaten bu aralar iş ile çok yoğun çalışıyordu, birde bu olaylar onu iyice sinirlendirecek düye düşündü.
"Melek ,sen sakın büyünce kaçmaya ,veni bırakmaya kalkma. Vallahi peşinden gelirim. Yada sen bana söyle ben seni hemen gelin ederim tamammı, ama sen beni asla ,ama asla bırakma tamammı tatlım."