Deb's Game || Malik

17 ➸ Karma

Zayn ile yatmıştım. Bunun olduğunu bile hatırlamıyordum ama bulabildiğim her boş fırsatta fark ettirmeden onu izlemiştim ve itiraf etmek istemesemde bazen kendimi ne kadar seksi olduğunu düşünürken bulmuştum.

Ama, ama bu olmamalıydı. Bilincim kapalıyken, kendimde değilken bana bunu yapmıştı. Bu çok alçakcaydı.

Okulun bu haberi sindirmesi beklediğimden daha hızlı oldu. Görünüşe göre ezeli düşmanlar olarak Zayn ile yatmamızı abartmıyor buna karşıt enerji diyorlardı ve bunu bekliyorlardı. Garip olan şeyse ilk sınıflar bizim ikimizi yakıştırıyordu bile. Korkunç!

Yine de sakin geçen bir hafta sonra koridorda benim hakkımda fısıldaşmalar devam ediyordu.

"Baksana!"
"İnanamıyorum!"
"Bu o mu cidden?"

Bütün gün insanların bana bakarak bunları söylemesinin sebebini biliyordum artık..Ve buna alışmaya başlamıştım. Amigo kızların ve takımların benden kaçmalarına bile ses çıkaramıyordum artık. Bu olay neden bana bu kadar zarar vermişti?

Aslında cevabını çok iyi biliyordum. Zayn'den etkilendiğimi söylemekten çekinmiyorum artık. Ama..Bilmiyorum, birlikte olmaya hazır değildim işte.

Gözyaşlarımı saklamak konusunda sadece iki ders başarılı olmuştum. Beden eğitimi dersinde okulun arkasına geçip hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım.

Bütün günüm böyle geçiyordu. Derslerde başımı asla eğmiyor ama teneffüslerde ise bir köşeye geçip ağlıyordum. Adımın bu şekilde anılması sinirimi bozmaya başlamıştı.

Yine köşeme çekilmiş ağlıyordum. Taa ki Zayn gelene kadar.

Tüm okulun yatmış olduğumuz gerçeğine şok olması bir yanaydı. Bunu ben hariç kimse dert etmemiş gibiydi ama bunun benim için ifade ettiği şey bambaşkaydı.

"Debroah?" dedi yanıma oturunca. "İyi misin?"

"Sence?" dedim onu suçlarcasına. "Herkes seninle seks yaptığımı konuşuyor."

Hıçkırdım ve elimi yüzüme kapattım.

Dudağını ısırıp önüne dönerken bende gözlerimi sildim.

"Birkaç güne unutulur takma kafana."

"Adi!"

Öfkeden patlayacaktım neredeyse.

"Hem bunu herkese yayıyorsun hem de utanmadan bana kafana takma diyorsun! Nasıl bir piçsin sen?!"

"Ben kimseye yaymadım!" Diye bağırdı ciddi ciddi. Durdum ve gözlerimi sildim. Alayla gülerken hemen cevap verdim.

"Yaa, tabii, bu insanlarda rüyalarında görmüştür zaten bizi."

"Ben sadece Harry ile konuştum. O an," durdu ve etrafa baktı. "Kimse yoktu.." dedi mırıldanıp. Baktığı yere bakınca beynimde şimşekler çakmıştı. Lauren!

"Kimse yoktu diyorsun?! O mu duydu!" Dedim Lauren'ı kasdederek. Buna Zayn de şaşırdığı için cevap vermedi.

"Sen Harry'e anlatırken o duydu değil mi! Beni rezil etmek için bu fırsatı hiç kaçırmamış! Sürtük, onu öldüreceğim!"

Öfkem aşağılanma hissimin önüne geçerken Zayn'in omzuna çarpıp spor salonuna ilerledim. İnsanlar bana gittikçe daha şaşkın biçimde bakıyordu. Akan makyajım ve öfkemle korkunç görünüyor olmalıydım.

"Debroah dur!"

Zayn'in seslenmesi bile umrumda değildi. Kızlarla konuşan Lauren'ın üzerine atladığımda ikimizde yeri boyladık. Çığlık atıp bana vurmaya çalışırken onu altıma aldım ve vurup tırmalamaya başladım.