GÖKBÖRÜ |TAMAMLANDI |

20. BÖLÜM

İyi okumalar...

2 gün sonra...

  "Ya Ateş tamam iyiyim diyorum. Darlandım dur artık." dedim eklerini ittirerek. Zorla çorba içirmeye çalışıyordu. Hemde bu 2.çorbaydı! "Bak güzelim iyileşmen için. Hadi lütfen.", "Ateş!" dedim oflayıp paketleri toplayıp çöpe attı. Sonra koltuğa oturup telefonuna bakmaya başladı. "Benim telefonum nerede?" cebinden çıkarıp uzattı. Bir çok arama vardı annem ve babamdan. Annem kişisinden 12 çağrı. Babam kişisinden 32 çağrı. Güldüm sanki çok umursuyorlarmış gibi birde aramışlar. Annemi aradım. "Neredesin Bade. Telefonunu niye açmıyorsun. Çok merak ettik.", " Çok mu merak ettin? Gelseydin o zaman! Tutan mı oldu seni? Kızın senin ölümden dönmüş , sen oradan sadece niye açmıyorsun telefonu de. " dedim kızarak. Ateş ayaklanıp yanıma geldi. Ne oluyor der gibi kafasını salladı. Birşey yok anlamında kafamı salladım." Bade dağda ne işin var kızım senin? Geç normal görevini yap yada bırak bu mesleği artık. Neden bu meslek Bade? Neden kendine zarar veriyorsun ?", " Sen evinde rahat otur diye dağlardayım anne. Sırf sen ve sizler gibiler yaşasın diye biz dağlardayız anne. Daha 3-4 gün önce karakola ateş açtılar. Kızını vurdular tam 3 kez. Umurunda mıydı peki? Sen rahatça yatıyordun haberin bile yoktu bizimkiler aramasaydı. Lütfen bir daha benim hayatıma karışmayın. Ve mümkünse aramayın. " dedim ve telefonu kapattım. Göz yaşlarım akmaya başlamıştı. Ateş sarıldı." Ailen ile aran mı bozuk? Anlat bana ne oldu? " dedi. Gözümü silip" Anlatılacak bir şey yok. Benim bir ailem yok. Kesin olarak gördüm zaten." dedim ve yerimden doğruldum. Doktor içeri girdi" Nasılsın bakalım bugün? "," Daha iyiyim. Hatta ağrım bile yok denecek kadar az. Artık evime gitsem? " dedim güldü. Hayır yani ne dedim de gülüyorsun?" Tamam tamam zaten taburcu olacağını söylemek için geldim. Son kez pansumanını yapacağım. 1 hafta sonrada gel dikişlerini alalım. " dedi. Gülümsedim. Evime gidiyordum sonunda. Hastane kıyafetini sıyırdı. Ve yaraların üstündeki bantı açtı. Ateş dikkatlice bakıyordu. Elimi uzattım. Gelip tuttu. Pansuman bitince Ateş'e doğru dönüp" Dolapta kıyafetlerim var Melek getirdiyse eğer. Verir misin? " dedim. Dolaba yöneldi. Kıyafetlerimi alıp önümde durdu. Elimi uzattım vermedi." Hadi Bade zorlaştırma. Ben giydiricem bu halde giymeyi düşünmüyorsun değil mi? " dedi. Kolunu çimdikleyip üstümü çıkardım. Oda kafasını çevirerek bakmadan üstümü değiştirdi. Eşyalarımı topladıktan sonra elimi tutup yavaşça kapıya doğru ilerledik. _________________

" Ateş. " dedim yanımda uyumaya çalışan adama dokunarak." Bade uyu Allah aşkına gece saat 3.", "Ya ama uyuyamıyorum. Lütfen." dedim dudaklarımı büzerek. Odamda uzanmış uyumaya çalışıyorduk fakat ben uyuyamayınca Ateş'i de uyutmuyordum. "Sohbet edelim." dedim saçını çekerek. "Kızım saçımdan ne istiyorsun?" dedi sinirli sinirli bana bakarak. "Gel döv." dedim. Tavana bakarak ya sabır çekti. "Ateş, Ateş ve Ateş." elimi yanağına vurarak. "Bade...", "Off iyi be. Git işine." dedim sinirle ve yavaşça ayağa kalktım. Aşağı indim. Mutfağa ilerledim. Su içip salona gidecektim ki bir anda kendimi Ateş'in kucağında buldum. "Ya napıyorsun Ateş?", "Sen bana trip mi attın?", "Yok canım ne alaka?" dedim. Yukarı çıkıyordu. Yatağın üstüne yavaşça bıraktı ve yanıma uzandı. Bir kolunu kafamın altından geçirip diğeri ile elimi tuttu. "Ne konuşalım söyle bakalım." dedi. "Baba olmak ister miydin?", "Bade yine mi o konu?". " Ateş lütfen.", "Evet Bade. Senden bir çocuğum olsun isterdim. Senin gibi kızım olsaydı. Annesi gibi güçlü, korkusuz, cesur. Ama olmasada olur. Ben seni çocuk için sevmedim Bade, seni sen olduğun sevdim. Şimdi takma kafana artık. İçin rahat olsun." dedi. Sarıldım. Dikişlerini umursamadan." Üzgünüm fakat haklısın." dedim." Hadi uyuyalım artık. "," Uykum yokki Ateş. "," Baş belası ne yapalım peki? " dedi. Ama onun uykusu vardı. Uyumaya çalışmam gerekiyordu." Neyse uyuyalım hem bak.... Çok uykum geldi." dedim esneyerek. Dikkatlice sarıldı." İyi geceler güzelim. " gülümsedim. Ben gülümserken gamzemden öptü." Gamzelim." diye mırıldandı.
__________________
1,5 hafta sonra...