Atlastaki Rota

1 . Bölüm : Zehirden Bir Parça



~

Takvim yaprağı koparıldı , 10 Ocak 2019 ' u gösteriyordu . Kanlı bir miladın ismiydi bu .

Sonu ölümle biten bir kehanet fısıldandı soğuk ve karanlık geceye .

İntikam aşkı doğuracak , aşk ise ölümü . Kaçınılmaz son er yada geç gerçekleşecek . Önünde hiç kimse duramayacak . Sular çekildi , güneş batı vakit geldi .



Adımı fısıldadı biri . Sesi kalbimin odacıklarında yankılandı , Bir şiir gibi tekrar etti her bir kelimeyi .

" Derin . Vakit geldi ...." dedi . Ardından biraz daha yaklaştı .

" hazır mısın ? "

Ne için vakit geldi ? Neye hazır olmalıydım ? Beni ne bekliyordu ?

~

Kolumun aniden çekilmesi ile yerimden sıçradım ve bir ara sokağa sürüklendim . Çırpınmaya başladığımda tanıdık ses yüzünden durdum .

" rahat dur benim ! " Ekin ... Elini ağzımın üzerinden çektiğinde koluna sert bir yumruk attım sinirle .

" manyak mısın sen , ne yapıyorsun ?"

" senden istediğimi almaya geldim Derin Yiğiter . Korktunmu yoksa ? "yüzündeki saçma sapan gülümsemeye karşılık ondan bir kaç adım geriye gidip uzaklaşmaya çalıştım .

" aptalsın ! Sen kimsinde ben senden korkacağım ? "

" eminim öyledir... Tamam yeter bu kadar ! Ver istediğim şeyi sonra sen yoluna ben yoluma hadi." gözleri adeta kan çanağına dönmüş ve yüzü bembeyaz olmuştu . Gelmeden önce bir şeyler kullandığı beli oluyordu . Bu beni daha çok ürkütse bile sesim yine yüksek çıkmıştı .

" getirmedim flash belek falan . Vazgeçtim vermeyeceğim sana onu . " ben ne olduğunu bile anlayamadan bir çırpıda tutup beni duvara fırlatı , sırtımın acısı ile dudaklarımın arasından bir inilti döküldü ıssız geceye .

" ben oyunmu oynuyorum lan burada ! Ne demek vermeyeceğim . Yemin ederim gebertirim seni Derin ! Hiç acımam emin ol ."

" siktir git , ne yapıyorsun yap ! Abime asla ihanet etmeyeceğim ! " başım bir anda büyük bir darbe ve acı ile sola savruldu . Ekin bana tokat atmıştı... Gözü dönmüştü farkındaydım . Her an her şey yapabilirdi . Ama umrumda değildi çünkü ölsem bile ihanet edemezdim... İfadesiz yüzüm onu daha çok sinirlendirirken bana biraz daha yaklaştı .

" hiçmi korkmuyorsun ölmekten ? Bu ıssız sokakta , gece yarısı , kimsesiz bir şekilde...alnının ortasından vurularak ölmekten hiçmi korkmuyorsun ? " dedi ürkütücü bir ses ile . Tüylerim diken diken olmuş kalbim delicesine atıyordu . Ancak biliyordum ki benim ona burada yalvarmam hiçbir şeyi değiştirmeyecekti . Benden o belleği alamayacaktı ve ben bunun için canımı vermeye razıydım . İhanet ölümden daha çok acıtırdı çünkü canımı .

" Ekin Sarca , senden korkmuyorum ! Ne yapmak istiyorsan yap . İstediğin olmayacak çünkü." susmadan konuşmaya devam ettim .

" beni öldürünce eline ne geçecek ? Flashı alamayacaksın üstelik ikinci defa katil olacaksın . Ve öldürdüğün kadın İstanbul emniyet müdürünün kızı , bir dedektifin kardeşi ... Beni öldürdükten sonra yaşayabileceğinimi düşünüyorsun gerçekten Ekin ? Eğer öyleyse boş boş hayaller kurma . Çünkü şimdi değilse bile elbet o parmaklıklar arasına gireceksin . En azından onurun ile telsim ol! "