Merhabalar!
Nasılsınız bakalım?
Biraz gecikmeli oldu ama zaten size haber vermiştim. Sizi bekletmeden bölüme almak istiyorum. Yorumlarınızı çok merak ediyorum.
Keyifli okumalar.
Bölüm Şarkısı: Çağan Şengül & Sezgin Alkan - Tablo
12. Bölüm: "Karanlık Geceye Saplanan Mızrak"
Anne ve babalar, çocuklarını koşulsuz şartsız sever diye bir söylem vardır. Acaba tüm anne ve babalar için geçerli miydi bu yazısız kural?
Ya da çocuklar mı koşulsuz şartsız severdi anne ve babalarını?
Her çocuk doğuran, anne olamıyordu ne yazık ki. Ama her çocuğun bir annesi vardı.
Benim de annem var mıydı?
Ben anne şefkatinden uzak bir çocukluk ve hatta koca bir yaşam geçirmiştim.
Bir anne nasıl kokar, nasıl evladına sarılır, bir çocuk annesine sarıldığında neler hisseder bilmiyordum.
Hayat bazılarına çok acımasız davranıyordu.
Parmaklarımın arasında tuttuğum, mavi renkli pamuk şekere bakıyordum.
Yıllar önce, bir atlı karıncanın önünde babamdan mavi pamuk şeker istemiştim. En son pamuk şekerini o zaman yemiştim.
"Yemeyecek misin?" Emir Alp'in sorduğu soruyla kafamı ona çevirdim.
Bir şey söylemedim.
Pamuk şekerini oturduğum zeminin bir kenarına bıraktım. Ayağa kalkıp Emir Alp'e baktım.
"Önce atlı karıncaya bineceğim."
O da oturduğu yerden kalkıp karşıma dikildi. Elime uzandıktan hemen sonra yavaşça beni çekiştirdi. Ona ayak uydurup beni yönlendirmesine izin verdim.
Bir atlı karıncanın önünde durduğumuzda binmem için elimi bıraktı.
"Burada kimse yok. Nasıl çalışacak bu?"
"Sen binsene, çalışacak bir şekilde." Dediğinde yavaşça kafamı sallayıp atlı karıncanın üzerine bindim.
Ben binince eş zamanlı olarak atlı karınca hareket etmeye başladı. Ellerimi önümdeki direğe koydum ve sıkıca tutundum.
İçimde yaşadığından habersiz olan yanım heyecanla ellerini çırptı sanki. Benden habersiz dudaklarım iki yana çekildi. Gözlerimde hissettiğim fazlalığın sebebini sorgulamadım bile. Sadece yaşadığım ve yaşayacak olduğum zamanın keyfini çıkardım.
Atlı karınca yavaş yavaş dönerken gözlerim Emir Alp'i aradı. Onu yanımda göremeyince bir anlığına kaşlarım çatıldı ama az sonra tam karşımda olduğunu fark ettiğim zaman kaşlarım eski haline döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUCAK DOLUSU YALNIZLIK
RomanceKUCAK DOLUSU YALNIZLIK Karanlık yolda tek başına yürüyordu, yanında bir ışık kaynağı olmadan adım atıyordu. Onun en büyük ışığı göğün tepesindeki aydı... O karanlık yolda tek başına yürümekten korkmuyordu. Yanında hiç kimseyi istemiyordu. O hiçbir...