Chapter-24

2K 171 2
                                    

Zawgyi

ရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေန႔လယ္စာကိုဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာသြားစားၾကသည္။ေနာက္ေတာ့ဟိုသြား၊ဒီသြားႏွင့္ သြားၾကသည္။သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုလိုက္နဲ႔သြားရတာကေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။လြတ္လပ္သည္ဟုလည္း ခံစားရသည္။တစ္ခါမွသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္မသြားဖူးေသာႏႈိင္းအတြက္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာအေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္မည္ထင္သည္။

မႏၲေလးမွာေမေမတို႔နဲ႔တုန္းကဆို ေမေမကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အျပင္ထြက္ဖို႔မေျပာႏွင့္၊ဟိုအိမ္နဲ႔ဒီအိမ္လည္တာေတာင္ သူမကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ေပးၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ျပန္လာႀကိဳသည္။ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မို႔လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဟိုသြား၊ဒီသြားလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ 'ကေလးပဲရွိေသးတယ္'ဆိုေသာ ေမေမ့၏စကားေၾကာင့္ တစ္ခါမွမိဘမပါဘဲအျပင္မထြက္ခဲ့ရေပ။ၾကာလာေတာ့သူဒီလိုေနရတာနည္းနည္းက်ဥ္းၾကပ္သလိုခံစားရသည္။

အခုကိုႀကီးတို႔အိမ္မွာေနရတာသူတကယ္လြတ္လပ္သည္။တစ္ခါတေလေမေမနဲ႔ေဖေဖ့ကိုလြမ္းေပမယ့္လည္း သူရန္ကုန္မွာေနရတာအရမ္းေပ်ာ္သည္။ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝရဲ႕အရသာကိုအခုမွျပည့္ျပည့္ဝဝခံစားလိုက္ရသလိုခံစားရသည္။

သူတို႔ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုသြားၿပီးေတာ့ ညေနေစာင္းေလာက္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာသင့္ အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ညေနဘက္ကရံုးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကားေတာ့ေတာ္ေတာ္ပိတ္သည္။ရွည္လ်ားေသာကားတန္းႀကီးေရြ႕လ်ားဖို႔နာရီဝက္ေလာက္ၾကာသြားသည္။

"ဟူး ကားေတြကလည္းပိတ္လိုက္တာ"

"ဟုတ္တယ္ေနာ္ကိုကို။အရင္ေန႔ေတြကေတာင္ဒီေလာက္မပိတ္ဘူး"

"အင္း ဒီေန႔ကရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြနဲ႔တိုက္ကုန္ေတာ့ပိတ္ေနတာ။မင္းပ်င္းေနၿပီလား"

"ဟင့္အင္း မပ်င္းပါဘူး။ကားေမာင္းေနတဲ့ကိုကို႔ပံုစံကိုၾကည့္ေနရတာနဲ႔တင္ပ်င္းဖို႔အစအနေတာင္ရွာမရဘူး"

"အဟမ္း မင္းလၽွာရိုးမရွိတိုင္းေလၽွာက္မေျပာနဲ႔။ကေလးကကေလးလိုေန။အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြအားေနေျပာမေနနဲ႔"

Puppy LoveWhere stories live. Discover now