Chapter-29

1.6K 146 0
                                    

Zawgyi

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ ဘုန္းျပည့္ကအလကၤာ့အိမ္သို႔ေရာက္လာၿပီး လျပည့္ကိုလာေခၚသည္။တစ္ဆက္တည္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္က လျပည့္မိဘ၏အိမ္သို႔သြားၾကသည္။ကားေပၚမွာေနသည့္တစ္ေလၽွာက္လံုး လျပည့္၏လက္မ်ားက ေရခဲကဲ့သို႔ေအးစက္လ်က္။ထို႔ျပင္ ႏွဖူးကလည္းေခၽြးစီးေတြက်ေနသည္။

"လျပည့္"

"ဟ......ဟင္"

"ေၾကာက္ေနတာလား"

"အင္း နည္းနည္း"

"ငါတို႔ကိုအန္တီကလက္ခံမွာပါ။စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္"

"ေမ....ေမေမကလက္ခံေလာက္ေပမယ့္ ေဖေဖကေရာ"

"လျပည့္ရယ္ မင္းအေဖမင္းကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ ငါတို႔အားလံုးအသိပဲေလ ဟုတ္တယ္မလား"

"ဒါေပမယ့္ ငါ....."

"လျပည့္ မင္းငါ့ကိုခ်စ္တယ္မလား"

"အင္း ခ်စ္တာေပါ့။ခ်စ္လို႔ပဲမင္းကိုအေျဖေပးခဲ့တာေပါ့"

"ဟုတ္ၿပီ မင္းငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ဒါကိုငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူရင္ဆိုင္ၾကမယ္။မင္းမိဘေတြကအခုလက္မခံႏိုင္ရင္ေတာင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာလက္ခံလာေအာင္ ငါတို႔ႀကိဳစားၾကမယ္။ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ ကတိေပး"

"ဘာလဲဟင္"

"ဘယ္အေျခအေနမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါ့ရဲ႕လက္ကိုအျမဲတြဲၿပီး ငါနဲ႔အျမဲတမ္းရွိေနမယ္လို႔"

"ငါကတိေပးတယ္ ဘုန္းျပည့္"

"လိမၼာတယ္ ငါ့ေကာင္ေလး"

ငါ့ေကာင္ေလးဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ လျပည့္ကၾကည္ႏူးစြာျပံဳးလာသည္။ခုနကစိုးရိမ္ေနတဲ့အရိပ္အေယာင္လည္း သိပ္မေတြ႕ရေတာ့မွ ဘုန္းျပည့္လည္းစိတ္ေအးသြားရေတာ့သည္။လျပည့္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကမဟုတ္တဲ့ကိစၥကိုေတာင္ အရမ္းေၾကာက္တတ္သည္ေလ။

ကားေပၚမွာႏွစ္ေယာက္လံုးတိတ္ဆိတ္ေနတုန္း လျပည့္ကတစ္ခုခုကိုသတိရဟန္ျဖင့္ဘုန္းျပည့္ဘက္ကိုလွည့္ကာ ေမးလာသည္။

"ဒါနဲ႔ဘုန္းျပည့္ မင္းမိဘေတြေရာငါတို႔အေၾကာင္းသိလား"

"အင္း သိတယ္ေလ"

Puppy LoveWhere stories live. Discover now