Chapter-27

1.9K 157 2
                                    

Zawgyi

"ကိုကို က်ေနာ္ေမႀကီးတို႔အိမ္ေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္"

"အင္း ေရာက္တာနဲ႔ကိုယ့္ကိုခ်က္ခ်င္းအေၾကာင္းၾကားရမွာေနာ္။ဖုန္းမဆက္ျဖစ္ရင္ေတာင္စာေတာ့ပို႔ျဖစ္ေအာင္ပို႔"

"ေသခ်ာေပါက္ဆက္မွာေပါ့။ကိုကိုသာက်ေနာ္ဖုန္းဆက္ရင္ကိုင္ေနာ္"

"ဖုန္းကိုတစ္ေနကုန္ေဘးနားမွာကိုထားထားမွာ သိလား။ကိုယ္ေတာ့ႏႈိင္းကိုလြမ္းေနေတာ့မွာပဲ"

"က်ေနာ္ေရာပဲ။အခုေတာင္မသြားရေသးဘူး။ႀကိဳလြမ္းေနၿပီ သိလား"

မႏၲေလးကိုမသြားခင္ အလကၤာ့ကိုႏႈတ္ဆက္ခ်င္သည္ဟူေသာႏႈိင္းေၾကာင့္ ဟန္ကသြားခါနီးအလကၤာ့အိမ္ကိုအရင္လိုက္ပို႔ေပးရသည္။တစ္ပတ္ေလးခြဲရမွာကို အျဖစ္သည္းေနၾကေသာႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ဟန္ကေတာ့အျမင္ေတြကိုကပ္ေနသည္။အလကၤာ့မိဘေတြကေတာ့သေဘာတက်ရီလို႔။

"ကဲ အလကၤာ အဲ့ေလာက္မျဖစ္နဲ႔။ရာရာကတစ္ပတ္ပဲသြားရမွာကို ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ ကၽြတ္ကၽြတ္"

"ဟာ အကိုကေတာ့ဘယ္သိမလဲဗ်။အကိုကအကို႔ေယာက်္ားနဲ႔အျမဲတမ္းအတူရွိေနရတာကို။က်ေနာ္ကက်ေတာ့ႏႈိင္းေလးနဲ႔ တစ္ပတ္ေတာင္ခြဲရမွာေလ"

"အား အျမင္ကတ္လိုက္တာ အလကၤာရယ္။ငါလည္းငယ္ငယ္တုန္းက ဆက္ ေဘာ္ဒါဝင္ေတာ့၂ႏွစ္ေလာက္ခြဲရပါတယ္ကြ။မင္းတို႔ေလာက္အျဖစ္မသည္းဘူး"

"အဲ့တုန္းကအကိုတို႔ကသူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ေသးတာေလဗ်ာ မဟုတ္ဘူးလား။သူမ်ားခံစားခ်က္ကိုနားမလည္ဘဲမေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ"

ဟန္တျဖည္းျဖည္းၾကည့္လို႔မရျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္စီေခါင္းေခါက္ပစ္လိုက္သည္။

"အာ့ ကိုႀကီး ဘာလို႔ သားကိုေခါင္းလာေခါက္တာလဲ။ကိုိုကို က်ေနာ္နာသြားၿပီ။ဒီမွာၾကည့္ဦး"

"ေတာ္ေတာ္နာသြားလား။ဟုတ္ပါ့ ေခါင္းေလးနီသြားၿပီ။အကို အကို႔ေခါင္းမဟုတ္တိုင္းသူမ်ားကိုလိုက္မေခါက္ပါနဲ႔။က်ေနာ့္ႏႈိင္းေလးနာသြားၿပီ"

Puppy LoveWhere stories live. Discover now