Chapter-28

1.6K 145 0
                                    

Zawgyi

(၉)နာရီနီးပါးေလာက္ေမာင္းၿပီးေတာ့ သူတို႔မႏၲေလးသို႔ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။(၁၀)မိနစ္ေလာက္ထပ္ေမာင္းေတာ့ ႏႈိင္းတို႔အိမ္သို႔ေရာက္ရွိလာသည္။ႏႈိင္း၏မိဘမ်ားက မႏၲေလးတြင္အေတာ္ေလးခ်မ္းသာသူမ်ားဟုေျပာ၍ရသည္။

သူတို႔၏အိမ္ကႏွစ္ထပ္တိုက္ျဖစ္ၿပီး ျခံဝင္းကလည္းေတာ္ေတာ္ေလးကိုက်ယ္သည္။ျခံထဲမွာကားရပ္လိုက္ေတာ့ အိမ္ထဲမွဦးေလးႀကီးႏွင့္အေဒၚႀကီးကထြက္လာၿပီး အဝတ္ထုပ္မ်ားကိုဝိုင္း၍ကူသယ္ေပးၾကသည္။

ႏႈိင္းကေတာ့ကေလးပီပီ ရွိသမၽွဟာေတြအကုန္လံုးဧည့္ခန္းထဲတြင္ပစ္ခ်ကာ သူ႔ေမေမႏွင့္ေဖေဖကို သြားေျပးဖက္သည္။သူ႔မိဘေတြကလည္း သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာျပန္လည္ေပြ႕ဖက္ထားသည္။(၆)လေက်ာ္ေလာက္မေတြ႕ရတာမို႔လို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္လြမ္းေနမွာေတာ့ အမွန္ပင္။

"ေမႀကီး ဟင့္ သားကအရမ္းလြမ္းေနတာသိလား။ေဖႀကီးကိုေရာပဲ"

"အမေလး ဟုတ္လို႔လား ရာရာရယ္။ငါတို႔ဖုန္းဆက္မွသတိရတာမဟုတ္ဘူးလား"

"မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။သားကအခ်ိန္တိုင္းသတိရေနတာ။ဖုန္းမဆက္ျဖစ္တာက ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ေရာ၊စာေမးပြဲေတြနဲ႔ေရာ ရႈပ္ေနလို႔ကို"

"ဟုတ္ပါၿပီ အခၽြဲတံုးေလးရယ္။ငါ့သားေလးကို ေမေမဟင္းခ်က္မေကၽြးရတာေတာင္ၾကာၿပီ။ကဲ ဘာစားခ်င္လဲေျပာ ညေနက်ရင္ခ်က္ေကၽြးမယ္"

"တကယ္လား တကယ္လား။သားစားခ်င္တာအကုန္ခ်က္ေကၽြးမွာလား"

"ခ်က္ေကၽြးမွာေပါ့ဟဲ့။ငါ့မွာဒီသားေလးတစ္ေယာက္တည္းပဲရွိတာကို"

"တီေလး သားစားခ်င္တာေရာခ်က္မေကၽြးေတာ့ဘူးလား"

သားအမိႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနတုန္း ဟန္ကပါၾကားျဖတ္ဝင္ေျပာလာသည္။

"ခ်က္ေကၽြးပါ့မယ္ေတာ္။ငါ့သားေလးေရာ၊ငါ့တူေလးေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးစားခ်င္တာခ်က္ေကၽြးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား"

"ဟီးဟီး တီေလးအေကာင္းဆံုးပဲ"

"အမေလး ႏွစ္ေယာက္လံုးကအခၽြဲေလးေတြပဲ။ကဲ အခုမွေရာက္တာဆိုေတာ့ နားလိုက္ၾကဦး။ဟိုမွာ သားခြန္းေလးလည္းပင္ပန္းလာၿပီနဲ႔တူတယ္"

Puppy LoveWhere stories live. Discover now