Halloween 🎃💀🎃 (Completed) Zawgyi & Unicode

Halloween 🎃🖤🎃 Chapter (2)

Halloween 🎃🖤🎃

Chapter (2)  Game 🖤

ေအးစက္ၿပီး မာေက်ာတဲ့အရာတစ္ခုနဲ႔ Seungri ဧ။္ပါးျပင္မွာ ထိကပ္ေနသည္ကို ခံစားရဧ။္။

အသည္းခိုက္ေအာင္ ေအးျမေသာ ေလအေဝွ႔၌ အ႐ိုးထဲအထိ စိမ့္ကနဲ ေအးျမမႈေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ထံုက်င္ေနေလၿပီး လႈပ္႐ွားလို႔ပင္ မရေခ်။

မွိတ္ထားဆဲ မ်က္လံုးမ်ားကို ႀကိဳးစားကာ ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ဘာဆိုဘာမ်ွ မျမင္ေတြ႔ရသည့္အလား။

အာရံုစူးစိုက္ကာ ၾကည့္​ေလေတာ့မွ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ျဖစ္ေနေသာ မီးအလင္းေရာင္ေလးက တျဖည္းျဖည္း ေတာက္ပလာၿပီး ထိုအရာကား ဓာတ္တိုင္မွ မီးအလင္းေရာင္မွန္းသိရခ်ိန္၌ Seungri မွာ မိမိေရာက္႐ွိေနသည့္ေနရာအား ျမင္ေတြ႔ရေလေတာ့သည္။

အေဝးေျပးကားလမ္းမဧ။္ ၾကမ္းခင္း၌ လွဲေလ်ာင္းေနမိေသာ မိမိမွာ ယခုမွ အလန္႔တၾကားျဖင့္ အားယူကာ ထထိုင္လိုက္ၿပီး...

" Hyo Rin... Sun... Hyo Rin..."

အနား၌ သက္႐ွိဆိုေသာအရာ တစ္ခုတေလမ်ွပင္ မ႐ွိပဲ ေဘးႏွစ္ဖက္၌ အုပ္ဆိုင္းေနေသာ ေတာအုပ္ႀကီးကသာ အေမွာင္ယံ ႀကီးစိုးေနေလသျဖင့္ ထံုက်င္ေနေသာ ေျခေထာက္ကို ႀကိဳးစားေထာက္ကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။

" ငါ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီကို ေရာက္ေနတာလဲ.. ညီမေလးနဲ႔ Sun ေရာ ဘယ္မွာလဲ..."

တျဖည္းျဖည္းေၾကာက္ရြံလာသည့္ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ အလင္းေရာင္႐ွိေသာ လမ္းမီးတိုင္ဆီသို႔ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖင့္ ဦးတည္လိုက္မိဧ။္။

မီးတိုင္ေအာက္၌ ဆိုင္းဘုတ္ငယ္ တစ္ခုေတြ႔ရကာ Seungri အလ်ွင္အျမန္ပင္ ဖတ္႐ႈလိုက္ေတာ့...

" ဒီေနရာက ကားမွတ္တိုင္ပဲ... ေနပါဦး ငါေစာနက စီးေနတာ နံပတ္ (၉) ကားပါ...အခု ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ႐ွိတာက နံပတ္ (၁၃) တဲ့လား..."

နံပတ္ (၁၃) ဟု ေရရြတ္လိုက္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းမ်ား ထသြားသလိုပင္။

" အေနာက္တိုင္း အယူအဆအရဆိုရင္ နံပတ္ (၁၃) က နိမိတ္မေကာင္းတဲ့ နံပတ္ မဟုတ္လား... ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီနံပတ္နဲ႔ ဘတ္စ္ကားက ႐ွိေနတာလဲ..." ဟု ေဝေဝဝါးဝါးျဖင့္ ညည္းညဴေနမိစဥ္...