The Other Woman

Chapter Eighteen

"Old friends pass away, new friends appear. It is just like the days. An old day passes, a new day arrives. The important thing is to make it meaningful: a meaningful friend - or a meaningful day."

- Dalai Lama

"I'm glad to see you here, the famous Karla Perez." Maganda at maaliwalas ang ngiti niyang ibinigay niya sa akin.

"Paco?!" Napatitig lang ako sa mukha niya at pilit na kinikilala ito. Lumapad ang kanyang ngiti at dahan-dahang ikinukurap ang kanyang mga pilik-mata.

"Wanna have some?" Ulit niya at inalok ang isang baso ng daiquiri, one of  favorite cocktail drinks. Itinikom ko ang nakauwang kong bibig at inabot ang baso. Gumalaw ang adam's apple niya habang hinihintay ang pagtanggap ko.

"Thanks." Sabi ko at lumagok ng daiquiri. Humagod sa lalamunan ko ang citrus taste nito na nagpabuhay sa nagmumuni-muni kong diwa.

"How are you, Karla?" Nakatayo siya sa may gilid ko habang ako naman ay nakaupo sa lounge chair.

"I'm good. How 'bout you?" Tipid kong sagot. After many long years, dito pa kami nagkita. Pagkatapos niyang mawala na parang bula, ngayon ay nasa harapan ko siya at kinakamusta ako.

"I'm also good. Having vacation?" Tumango lang ako at inilihis ang tingin sa mukha niya. "Well, it's been years since then but you never changed. You're still beautiful as always." Umirap ako sa kawalan sa mga narinig ko.

"You too, bolero as always." Mapakla akong ngumiti at tiningnan siya. Gumalaw ulit ang kanyang adam's apple.

"Nah! I'm not bolero. By the way, where's your pal?" Ngumiti siya at luminga-linga sa paligid.

"I'm with my Dad and Emma. I dunno where they are." Inikot-ikot ko ang kamay ko sa baso ng daiquiri at tumingin sa may dagat, nagbabakasakaling makita si Emma.

"Still her bestfriend? You two have a staunch friendship. That's one of a kind relationship to have." Hindi pa rin naiaalis ang ngiti sa labi niya at kitang kita sa kanyang mukha ang pagkamangha sa pagkakaibigan namin ni Emma.

"She's the only one who never left me even now." May diin na sabi ko.

"I'm really sorry. I don't have guts to restrain what my parents wants me to do. I'm such a coward back then." Naging malungkot ang mata niya habang sinasabi niya 'yon. Somehow, I feel his sincerity to his apology.