TOO YOUNG TO LOVE (concluded-for editing)

Chapter 16:

second UD ko today... Hope you like it :)

--------------------

Kennedy's Perspective

<Kennedy, Shekinah's Dad, on the side>

Nag-iisa lang ako ngayon dito sa bahay. Si Shekinah at Marivinia kasi ay nasa school na. It's kind of boring pero may ginagawa akong mga paperworks kaya may pamatay-oras ako kahit papaano.

Kriiiing Kriiiing!!!

My phone rang. 

Sino kaya ang tumawag? Dali-dali akong tumayo at sinagot ang telepono.

"Hello! Good morning. Alfonso residence. How may I help you?"

<Nakuha ni author yan sa subject nilang "front office". SOP (Standard Operational Procedure) kasi yan pag may tumawag sa hotel. Either magpapareserve or magiinquire. Just to show courtesy...>

"Kennedy, si Geraldine to. i want to talk about you about our daughter's birthday and---" Hindi ko pinatapos ang sasabihin niya.

Birthday ni Shekinah? Anong date na ba... Teka, busy naman kasi. Di ko tuloy napapansin kung anong araw na. Baka mamaya mag-tampo ang anak ko sa akin. Antagal ko pa naman siyang di nakasama. Bumabawi pa ko sa mga oras na di kami magkasama. 

"Birthday? Anong araw na ba ngayon." I asked na parang natataranta.

She laughed. "Di ka pa rin nagbabago. It's June 20. 4 days nalang birthday na niya. Pupunta ako diyan sa Cabanatuan. I want to surprise her."

"May tutuluyan ka na ba?" Nag-aalala kong tanong.

"Don't worry. Nakapagpa-reserve na ako sa isang hotel diyan. i'll text you when and where are we going to meet." She answered.

"Sure! Namimiss ka na din ni Shekinah eh."

Everything is so civil. Naguusap lang kami basta about kay Shekinah. We never had a chance to talk about our past. i don't know kung maaayos pa yun. I regret what I did. I regret the decision na makipaghiwalay sa kanya. But, I think, wala ng chance for the two of us.

I was destructed by the phonecall and tinamad na akong ituloy ang ginawa ko. i just stared my wife's picture in my wallet and reminisce the good memories we shared. I still love her very much.

Unti-unti, may tumulong mga luha sa aking mga mata... Di ko mapigilan... Masakit pa rin kasi na nawala siya sa akin...

~heartfelt ba or kulang sa emotion? Di ako sanay magpa-iyak eh :)