TOO YOUNG TO LOVE (concluded-for editing)

Chapter 36:

HEY! :)

Dahil nakakapagod gumawa ng gumpaste at fondant kapag kulang ng ingridients dahil mula sa CLSU, Pupunta ka sa san jose para bilhin ang natatanging kulang na ingredient at babalik ulit... 

TAKAS YUN AH. Di alam ng teacher...

HAHA.

Ang cute ng ginawa namin.

Emo valentine ang theme...

SHARE...

BASA NA!

enjoy....

----------

Edward’s Perspective

Time check: 1:45 am

Nandito ba ako sa bahay nila Shekz? The last thing I remembered, nabasa ako ng ulan tapos pinapasok ako dito. Tapos BLACK-OUT na! Wala na akong matandaan.

Isinandal ko ang likod ko sa headboard at tiningnan sila habang natutulog pero mas nag-focus ako kay Shekz. Ang ganda pa rin niya kahit gulo-gulo ang buhok niya. Ang cute niyang matulog. Kuhanan ko kaya siya ng picture?

TEKA!!!

Nasaan ang cellphone ko?

Maya-maya, nagising siya at nahuli akong nakatitig sa kanya. Napaiwas ako ng tingin.

“Gising ka na pala.” Tumayo siya.

“Ah… Obvious ba?” I smiled.

“Baliw! May sakit ka na nga nambabara ka pa…” Umirap siya at lumapit sa akin. “Ano? Okay ka na?” She asked.

“Uhm… Okay na? I guess.” I answered then smiled.

Umupo saiya sa bed at kinapa ang noo at leeg ko.

“Anong okay? Eh kainit mo pa rin.” Kumunot ang noo niya.

“Ahehehe…” I faked my laugh. “Okay lang ako prom---“ Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil…

Kruuug Kruuug

Yung tiyan ko tumunog.

Napatingin kami pareho sa tiyan ko.

“Hindi ka kumain ng dinner?” She asked…

Napayuko nalang ako at nag-nod. Nakakahiya eh…

“Ah… Teka…” Tumayo siya at lumabas ng kuwarto.

Mejo natagalan bago siya bumalik.

Maya-maya, bumukas ang pinto at pumasok siya. May dalang cup noodles, glass of water, at sliced apples.

“Oh, kumain ka na.” Inilapag niya yung tray sa tabi ko.

Umiling ako. “Subuan mo ako.” Tsaka ako nag-smirk.

Eh pano siya naman may kasalanan kung bakit ako nilagnat. If only she forgave me earlier eh di sana di ako nabasa ng ulan. Hinayaan pa niya akong mababad sa ilalim ng ulan.

Tsaka yun yung ginagawa ni Mama kapag may sakit ako…

“Ano ka? Nakabili ng alalay?” Akmang tatayo. Hinawakan ko ang braso niya kaya napa-upo ulit siya.

“Sige na please. Ganun kasi ang ginagawa ni Mama kapag may sakit ako eh.” Naglungkot-lungkutan ako.

PAGBIGYAN MO NA KASI AKO!

Ikaw na ang may sabi, may sakit ako.

“Sige na nga.” -___- Napilitan lang yata. “Pasalamat ka may sakit ka. May atraso ka pa sakin.” Kinuha niya ang cup noodles at hinalo.