TOO YOUNG TO LOVE (concluded-for editing)

Chapter 6:

Shekinah's Perspective

Ayan breaktime na! Mejo gutom na din ako eh.

"Ahm... Shekinah, pwede makisabay? Ala kasi akong kasabay tsaka kakilala dito eh." tanong ni Kristine, seatmate ko. Ang cute nga ng pangalan niya eh. Shane Kristine Marie Ong. May lahing intsik.

"Sure! Ako din eh... Wala pang kasabay."

"Tara na sa canteen. Gutom na ko eh." nagmamakaawa siya kaya lumabas na kami.

Pagkalabas namin, andun si Edward sa labas parang may hinihintay. Kaya nilapitan namin ni Kristine para makasagap ng latest.

"Oi, Edward!" tinawag ko siya at kinawayan.

"Oi, ikaw pala." tsaka siya ngumiti.

Antipid naman niya sumagot. Tapos may bigla siyang pinahabol sabihin. parang PS, i love you. hahaha!

" Ah, Shekinah, yung tungkol sa kanina. Ano yun?

"Ahm... Yun ba? Hayaan mo na. Baka na-missplace ko lang. Btw, may kasama ka ba? Sabay ka na sa amin."

"Ah... May pupuntahan pa kasi ako eh. Next time nalang." he smiled kaya okay lang.

Nauna na kami ni Kristine. Todo kwentuhan kami sa canten. Mga pasts namin. Then after eating, bumalik na kami sa room.

At dahil mainit, lumabas ako at nakita ko si Edward. Ewan ko lang kung bakit kating-kati ang dila kong daldalin siya kaya nilapitan ko.

"Edward, patabi ah."

"Sure." nakapoker face lang siya. Di ko alam kung may problema siya or naiilang lang siya sa akin.

"May tanong pala ako sayo." just to break the silence.

"Ano yun?" poker face pa din.

"Manila boy ka ba? I mean tumira ka ba dun for quite some time?"

"Ah.. oo eh!" he smiled. Ayan lang nan hinihintay ko eh. "May aaminin ako sayo. Nagkita na tayo doon. Hindi ko lang alam kung naaalala mo."

"Actually, naaalala ko yun. The dugo thingy? haha! Nahihiya lang akong i-approach ka. Baka mamaya sabihin mong ang feeling ko." then I laughed.

Naalala pala niya. Ang saya! Basta masaya. Ewan ko kung bakit..

"Oi, si ma'am papunta na. Tara na sa room." Napalo ko siya sa braso. Sobrang natuwa ako nung nalaman kong naaalala pa niya ako eh. Plastered tuloy ang ngiti ko.

"Tss... Ang saya mo ata?" Kunwari pa siya. Siya din naman ata masaya. Abot tenga ang ngiti oh.

"Wag mo nalang ako pansinin. Taralets!" inaya ko nalang siya kunwari.

Pumasok kami sa clasroom at naupo sa proper seats namin. Siyempre, nakinig naman kami sa mga discussion and after three subjects, finally, UWIAN na!!!

I saw Arnie waiting sa tapat ng classroom namin.

"Arnie! Missing me?" pabro kong sinabi.

"Pwede." at tatawa-tawa pa. "Tara na umuwi. Patay akokay Tito Kennedy kapag hindi tayo sabay umuwi."

"Hmm... Okay!" sumama na ko sa kanya pauwi. No choice! Nabanggit niya si Dad eh.

"Don't worry. Mgta-trike tayo ngayon. Aba! Nuknukan na ng layo yung sa atin."

"Hala! eh yung mall?" Akala ko halos katabi lang nitog school.

"Tse!" I rolled my eyes na kunwari galit.

"Sorry na!" sabi ni Arnie habang tumatawa.

"Hayaan mo na. Pero aminin, enjoy kayo ng girlfriend mo kahapon noh?"

"Wag ka nga! Di ko girlfriend yun. Parang linta lang talaga kumapit yun. napaka-clingy."

"Maang-maangan pa!" then I laughed.

Ayun, awa ni Lord nakauwi kami ng matiwasay. At, pilit niyang idinedeny ang tungkol sa kanila ni LD. Let's see nalang. 

~ updated na po...

read°comment°vote 

para po masaya