A GUY FROM THE BOOK OF FICTION

CHAPTER 45

Chapter 45: Mad man

"Let's go. We're going to eat breakfast. Mamaya may training na tayo."

Isang linggo na ang lumipas at hindi ko nakita ang pagmumukha ni Cerebro. I missed him so much to the point that I' want to take back what I was said to him week ago. But everytime I saw Fenyr I lost the courage to do it.

"Kailangan nating kumain ng marami ngayon. Balita ko doon tayo sa gubat matutulog eh. Mahaba rin ang lalakarin natin mamaya."

"Tara na nga. Huwag niyo ng gisingin ang malanding yan."

Narinig ko ang mga yabag nila na naglalakad papunta sa pintuan at tsaka sinara ng malakas.

Dahan-dahan kong kinusot ang mga mata ko at tsaka bumangon. Inayos ko ang higaan ko tsaka dumiritso sa loob ng banyo upang maligo. Mapait na napangiti ako nang makita ang mga mata kong namamaga pa rin hanggang ngayon.

"Crying won't comeback everything. Even if I'll die here he won't come back to me because I told him not to."

Naiiyak na naman akong tumingin sa salamin. May nakita akong gunting na nasa ibabaw pa ng sink. Kinuha ko ito.

"It's breaking my heart to cut you my beloved hair but please forgive me, I need to do it."

Pinutol ko ang buhok ko hanggang sa balikat ko. Masyado na kasing mahaba at nagsasawa na ako sa kulay niya kung kaya kinuha ko yong liquid na kulay itim. Binabad ko sa kulay ube kong buhok at matapos ang ilang minuto nag shower na ako.

"Mukha pa rin naman akong tao."

Lumabas ako sa banyo at kumuha ng maisusuot. Wala akong balak magpakita ng balat ngayong araw kaya naisipan kong mag suot ng fur long sleeve, pinarisan ko ng kulay itim na leggings at kulay maroon na makakapal na hoody jacket na hanggang tuhod. Pakiramdam ko kase lalagnatin ako.

Wala na akong ginagawa maliban sa pagsuklay at pag spray ng perfume sa katawan ko. Kumuha na rin ako ng kulay itim na rubber shoes. Maglalakad pa naman kami mamaya.

Sinuot ko ang hood bago lumabas sa kwarto. Pinasok ko rin ang kamay ko sa bulsa ng jacket at tsaka naglakad papunta sa kinakainan namin. Napabunga ako ng hangin nang makita ang mga tao na nagkakagulo sa loob.

Hindi ko nalang sila pinansin. Kumuha ako ng pinggan at naglagay nalang ng pagkain. Self service at parang buffet siya.

*craaaaaackkkk!*

"Woaaah! Hindi ba siya lalaban? Himala naman!"

"Ounga! Noong isang linggo pa siyang ganyan eh!"

Gusto kong malaman kung anong pinagkakaguluhan nila ngunit wala akong ganang tumayo. Umupo ako sa pinakasulok. Hindi pa rin sila kumakain dahil talagang interasado sila sa kanilang pinapanuod.

"Hahahaha! Sige pa!"

"Iyak! Kawawa naman naduduwag kana ba?"

*Booogssssshh!*

"Ay bakla? Dalawang sapak lang tumba kaagad? Hahaha! Tangina pre!"

"Ounga eh! Tignan mo yang bibig niya sabog na sabog hahahaha! Karapat-dapat lang yan sa kanya."

Patuloy ako sa pagkain, ngunit talagang napakaingay ng mga tao na nasa loob. Sa sobrang inis ko, binagsak ko ang hawak-hawak na tinidor at kutsara tsaka tumayo.

"Aren't you going to fight back? Saan pumunta lahat ng tapang mo Cerebro?!"

'W-wait Cerebro?!'