ဘဝနွံ
.......... အပိုင်း - ၁၆
''ဟဲလို ! စေတန်´´
''မင်းအခု ဘယ်မလဲ သတိုး´´
''ငါ အဝေးပြေးကားဂိတ်မှာ စေတန်၊ ကိုခိုင်ကို လာကြိုတာ´´
''တွေ့ပြီလား!´´
''မတွေ့သေးဘူး စေတန် ၊ ကားမဝင်သေးဘူး! မင်းကော ပြန်လာပြီလား´´
''မပြန်ရသေးဘူး သတိုး၊ ဒီမှာလည်း လေယာဉ် မဆိုက်သေးဘူး၊တအောင့်ကြာဦး
မယ်ထင်တယ်´´
''အင် ´´
''အေးကွာ အိမ်တန်းမပြန်နဲ့ကြားလား၊ ဆုံနေကြဆိုင်မှာပဲ ငါတို့ ဆုံပြီး ထမင်းစား
ကြမယ် ပြောမလို့´´
''သြော် အေးအေး! ကိုခိုင် ကိုခေါ်ပြီး ငါအဲ့ဘက်ကို လာခဲ့မယ်လေ´´
''စောရောက်ရင်ရင်လည်း စောင့်နေ ကြားလား´´
''အင်း၊ ဒါပဲစေတန် ! ငါကိုခိုင်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်ဦးမယ်။ ကားဘယ်အချိန်ဝင်မလဲ
မသိလို့´´
''ဒါပဲလေ ....´´
စေတန် ဖုန်းချလိုက်တော့ သတိုးလည်း ကားကြီးဝင်းကိုလှည့်
ပတ်ငေးသည်။ ပြီးတော့ ဖုန်းဖွင့်ကာ ကိုခိုင်ကို ဖုန်းခေါ်သည်။
''ဟဲလို ! ကိုခိုင်´´
''အင်းပြော သတိုး´´
''ဝင်ပြီ သတိုး ၊ ကားဝင်းထဲကို ဝင်နေပြီ´´
''အင်း ၊ ဒါဆို အဲ့ကပဲစောင့်! ကျွန်တော် လာခေါ်မယ်´´
ဖုန်းချလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲ ကားဝင်လာတာမြင်တော့ ဒီနေရာ၌
ပင် ကောက်ကာ ငင်ကာ သွားတော့ ကားက ဂိတ်ထိုးပြီး ကားပေါ်က လူတွေဆင်းနေ
တာမြင်သည်။ သတိုးလည်း ထိုနေရာ၌ ရပ်နေပြီး ကိုခိုင်ကို သေသေချာချာကြည့်
၏။ ကိုခိုင်က အတန်ကြာမှ ကားပေါ်က ဆင်းလာသည်မို့ သတိုးက မြင်မြင်ချင်းပဲ
လက်ပြ နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ ဒီတော့ ကိုခိုင်လည်း အလိုက်သင့် ပြန်ပြုံးပြပြီး သတိုး
ကိုလက်ပြ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ကိုခိုင် အောက်ကိုရောက်တော့ ကားဘေးတံခါး
က အထုပ်ကို ယူရန် စောင့်၏။ ကားစပါယ်ယာ က ကားဘေးက ပစ္စည်းတွေထား
သည့် နေရာကို သော့ဖွင့်လိုက်ပြီး ပစ္စည်းအသီးသီးကို နာမည်အလိုက်ခေါ်ပေး၏။
ကိုခိုင်အလှည့်ရောက်တော့ ကိုခိုင်က အဝတ်အစားနှင့် တစ်ခြားအသုံးအဆောင်တွေထည့်ထားသည့် ဘီးဆွဲ အိတ်ကို ယူကာ သတိုးဘက်ကို လှည့်လာသည်။ သတိုး
ကတော့ နေရာ၌ ရပ်နေပြီး ကိုခိုင် လုပ်သမျှကို ဒီအတိုင်းကြည့်နေသည်။ တအောင့်
လေးကြာတော့ ကိုခိုင် သတိုးဘက်ကို လှည့်လာခဲ့ပြီး ....!
YOU ARE READING
ချစ်သော ပို၍ ချစ်သော ( Ongoing )
Non-FictionUnicode မင်းနဲ့ငါ့ရဲ့ သံယောဇဉ်က လွယ်လွယ်ထားခဲ့ကြတာမှ မဟုတ်တာ။ဒီတော့ ဒီကြိုးတန်းလေးကို ငါ့ဘက်ကစပြီးဘယ်တော့မှ ပြတ်တောက်ခံမည်မဟုတ်။ ( သတိုး ) ဒီအချစ်က သာမန်အချစ်ထက်ပိုတယ်ဆိုတာ ငါ့စိတ်ကလက်မခံနိုင်ပေမယ့် ငါ့နှလုံးသားက သူ့အလိုလို လက်ခံပေးနေမှတော့ သေချာတယ်...
