"Welcome Home! Ah..."
သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး အဲရစ္က ဦးတည္ေခၚစရာမရွိလို႔ ဆြံ႕အသြားရပံု။ သူ လက္ကမ္းေပးၿပီး မိတ္ဆက္လိုက္ရ၏။
"Joseph"
"Joseph..."
အဲရစ္ကအျပံဳးေတြနဲ႔ သူ႔နာမည္ကို ေရရြတ္သည္။ ေဒးဗစ္ရဲ႕အၾကည့္ကေတာ့ အဏၰဝါနဲ႔ လီယမ္ရဲ႕ တြဲထားတဲ့လက္တစ္စံုဆီမွာ။ လီယမ္က ေမာ့ၾကည့္ၿပီးျပံဳးအျပမွာ အဏၰဝါ့လက္ထဲက လီယမ့္လက္ဖဝါးေလးကို တင္းတင္းဆုပ္လိုက္မိသည္။ ဘဝမွာ ပထမဆံုးရင္ဆိုင္ရမည့္ စာေမးပြဲတစ္ခုလို ခံစားေနရသည္။ ေသခ်ာေပါက္ ေအာင္မွျဖစ္မယ့္ စာေမးပြဲ။ သူနဲ႔မသက္ဆိုင္ဖူးခဲ့တဲ့ မိသားစုဆိုတဲ့အသိုက္အျမံဳေလးကို သူ ေျခခ်ဖို႔သတၱိနည္းပါးေနသည္။
"အထဲဝင္ပါ။ အားမနာနဲ႔။ အခုမွ သိတဲ့သူေတြမွမဟုတ္တာ"
"ဝင္ရေအာင္ေလ ကိုကို"
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွေျခခ်ဖူးျခင္းမရွိတာေတာင္ အျပာေတြျခယ္ထားတဲ့ ဧည့္ခန္းေလးက ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုေနသည္။ လီယမ့္ထပ္ခိုးခန္းေလးထက္ အေရာင္ေဖ်ာ့တဲ့အျပာလြင္လြင္ေလးနဲ႔ မီးလင္းဖိုကိုျခံရံထားတဲ့ ဆိုဖာဆက္တီတို႔ကလည္း အျပာေရာင္အတြဲအစပ္ေတြပါပဲ။ နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုအႀကီးအေသးေတြထဲမွာေတာ့ သူ႔လက္ကိုတင္းတင္းကိုင္ဆြဲထားတဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ေကာင္ေလးရွိေနခဲ့သည္။ မတူကြဲျပားေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးမရွိဘဲ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္း၊ ပါးခ်ိဳင့္နက္နက္တို႔နဲ႔ လီယမ္က ရုပ္ေသဓာတ္ပံုထဲမွာေတာင္ အျပံဳးေတြေႏြးေထြးေန၏။
"ဒါ လီယမ္ primary စတက္တဲ့ေန႔က ရိုက္ထားတဲ့ပံု၊ ဒါက အလယ္တန္းေလ။ ဒါက စက္ဘီးစီးစသင္နဲ႔ေန႔တုန္းက ဒူးျပဲသြားတဲ့ပံု"
"လီယမ္...Joe ကိုထိုင္ခိုင္းလိုက္ပါဦး"
"ဟီး...ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖ။ ကိုကို ထိုင္ေနာ္။ ပံုေတြက အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ ေနာက္မွ ကိုကို႔ကိုျပရဦးမယ္"
အဲရစ္က လင္ဗန္းတစ္ခ်ပ္နဲ႔ ႏြားႏို႔ခြက္ေတြသယ္လာရင္း ေျပာသည္။ လီယမ္က သူ႔လက္ကိုမျဖဳတ္ဘဲ အိမ္ရွင္ေလးလုပ္ေန၏။
