"Latte and...Affogato"
ေရခဲမုန္႔ေပၚကမွ Expresso တင္ၿပီးေဖ်ာ္ထားတဲ့ affogato မွာၿပီး ထိုင္ခံုမွာက်န္ခဲ့တဲ့ကိုကို႔ကို လီယမ္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ အရယ္အျပံဳးမရွိတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ လက္ပိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ထပ္ထိုင္လို႔ မွန္ျပတင္းေပၚတိုးတိုက္ေနတဲ့ မိုးစက္ေတြကို ေငးေန၏။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ေႏြရာသီက မိုးေစြေနတာမ်ားသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ကအထြက္မွာ သည္းလာတဲ့မိုးေၾကာင့္ မိုးခိုဖို႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲေရာက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ျမင္ကြင္းက animation ထည့္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ခုနဲ႔တူသည္။ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနတဲ့မိုးေရစက္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုေပါ့။
"Hey...This is my number. What is yours?"
ေကာင္တာက ေကာင္မေလးက စာရြက္ပိုင္းတစ္ခုကို ထိုးေပးၿပီးေျပာလာသည္။ ေျပာရရင္ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္က လီယမ္တို႔မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖြင့္ထားတာပဲ။ ဝန္ထမ္းေတြကလည္း ေဒသခံမဟုတ္တဲ့ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ။ ေန႔ဘက္မွာေကာ္ဖီ၊ ညဘက္မွာ ယမကာ ေရာင္းတ့ဲဒီဆိုင္ဝန္ထမ္းေတြက ေဟာ့တာေတာ့အေတာ္ေဟာ့သည္။ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ရင္ဘတ္ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားေပၚေနတဲ့အက်ႌက လီယမ္ ေကာ္ဖီမွာေနတဲ့အခ်ိန္ကထက္ေတာင္ ပိုဟိုက္သြားသလိုပဲ။ လီယမ္ တစ္ဖက္လူကို ျခံဳငံု ၾကည့္မိသြားတာမို႔ ေခါင္းငံု႔မိသြားရသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အဝတ္အစားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒီလုိေတြးမိတာက အားနာစရာေကာင္းတယ္မလား။ လီယမ္ ေခါင္းခါျငင္းဆိုလိုက္တဲ့အမူအရာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ အရာအားလံုးရပ္တန္႔သြားသလားထင္ရေအာင္ ျဖစ္ေစတဲ့အသံတစ္သံထြက္လာသည္။
"ေဘဘီ..."
ခါးတစ္ဝိုက္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္တြယ္လာသည့္လက္။ အျပံဳးေတြနဲ႔ ငံု႔မိုးၾကည့္ေနခဲ့သည့္ ညိဳ႔ရီေဝတဲ့မ်က္ဝန္း။ လီယမ့္ ကမာၻမွာ လီယမ့္ရင္ခုန္သံတစ္ခုသာ ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနသလိုပဲ။ ေကာင္တာကဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ဆိုင္ထဲမႇာမိုးခိုေနတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြအကုန္ လီယမ္တို႔ဆီမွာပဲ စုျပံဳက်ေနတာေတာ့ လီယမ္သိသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ လီယမ္ နားထင္စပ္ေတြပူတက္လာၿပီး လူကအခိုးအေငြ႕ေလးလို လြင့္တက္ေပ်ာက္ကြယ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ျဖစ္မိသြားသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ႏႈတ္ခမ္းေတြျပံဳးေနမိၿပီး လီယမ္ ေခါင္းငံု႔လိုက္မိသည္။
